ตอนที่ 3: เสียงดังไปหมด
วันนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองคงเป็นคนที่ส่งเสียงดังที่สุดในห้องเรียน เพราะตั้งแต่ก้าวเข้าไปก็พูดคุยกับเพื่อนใหม่ไปทั่ว ทั้งหัวเราะ ทั้งเล่าเรื่อง ทั้งชวนคนอื่นกินข้าว พอได้เห็นบรรยากาศมหาลัยที่สดใสและผู้คนมากมาย ฉันก็เหมือนเครื่องยนต์ที่เพิ่งสตาร์ตเต็มที่จนหยุดไม่อยู่ เสียงหัวเราะของฉันอาจจะดังเกินไปบ้าง แต่ฉันก็รู้สึกว่ามันช่วยให้บรรยากาศอบอุ่นขึ้นนะแต่แล้วสายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นยูริเอะที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างเหมือนเดิม เธอไม่ได้ยิ้ม ไม่ได้หัวเราะ ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรเลยนอกจากยกมือขึ้นปรับแว่นแล้วก้มหน้าอ่านหนังสือต่อเหมือนเสียงดังทั้งหมดในห้องไม่เกี่ยวกับเธอ ฉันมองไปแล้วหัวเราะแห้ง ๆ ในใจ คิดว่า “หรือว่าฉันจะเสียงดังเกินไปจริง ๆ กันนะ” ฉันลองเขียนลงในสมุดบันทึกทันทีว่า “วันนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเป็นเครื่องขยายเสียงเดินได้ ทั้งที่ทุกคนดูเหมือนจะชอบบรรยากาศคึกคัก แต่ยูริเอะกลับไม่แม้แต่จะมองขึ้นมา เธอนิ่งเกินไปจนฉันอดสงสัยไม่ได้ว่าในหัวใจของเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอหงุดหงิดกับเสียงดังหรือเธอแค่ไม่อยากยุ่งกับใครกันแน่”
หลังเลิกเรียน ฉันพยายามเดินไปคุยกับเธออีกครั้ง พูดโน่นพูดนี่ทั้งเรื่องวิชาเรียน เรื่องอาหารกลางวัน และแม้แต่เรื่องไร้สาระอย่างสภาพอากาศ แต่ยูริเอะก็ยังตอบสั้น ๆ และเสียงเรียบ ๆ จนฉันไม่แน่ใจว่าเธอฟังฉันจริงหรือเปล่า ฉันรู้สึกเหมือนพูดกับกำแพง แต่กำแพงที่มีแววตาน่าค้นหามาก ๆ เพราะยิ่งเธอนิ่งเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งอยากหาคำตอบว่าภายใต้ความเงียบนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ฉันเขียนบันทึกต่อไปว่า “บางทีเสียงของฉันอาจจะไปดังเกินไปในโลกที่เธออยากให้เงียบ แต่ฉันก็อยากให้เสียงนั้นไปถึงเธอ แม้ว่าเธอจะไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ ฉันก็ยังอยากให้เธอได้ยินว่ามีใครบางคนอยากเข้ามาใกล้เธอ อยากรู้จักเธอมากกว่านี้”
เมื่อกลับมานั่งคนเดียวในห้อง ฉันย้อนคิดถึงภาพเธอที่ก้มหน้าอ่านหนังสือท่ามกลางเสียงดังของทุกคน มันทำให้ฉันรู้สึกว่าโลกของเธออาจแตกต่างจากโลกของฉันโดยสิ้นเชิง ฉันเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและการพูดไม่หยุด ส่วนเธอเต็มไปด้วยความเงียบและความสงบ แต่ก็เพราะความแตกต่างนี้เองที่ทำให้ฉันอยากจะเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของโลกเธอ อยากจะลองเบาเสียงลงบ้างเพื่อฟังว่าในความเงียบนั้นมีเสียงของหัวใจแบบไหนที่ฉันยังไม่เคยได้ยิน และนี่ก็คืออีกหนึ่งหน้าที่ฉันบันทึกเอาไว้ในสมุดเล่มฟ้านี้ ว่า วันนี้โลกของฉันเต็มไปด้วยเสียงดังไปหมด แต่โลกของยูริเอะกลับเงียบเกินไป และฉันอยากเป็นสะพานเล็ก ๆ ระหว่างเสียงดังกับความเงียบนั้น
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 20
Comments