ตอนที่ 4 : แผลเก่าที่ไม่เคยหายไป
คืนหนึ่ง ริรินนั่งมองแสงไฟในห้องเงียบ ๆ หลังจากกลับมาจากเดตกับหวัง
เธอหยิบสมุดเก่าออกมาเปิดดู ภาพถ่ายสีซีดใบหนึ่งร่วงลงมา......ภาพที่เก็ไว้อย่างดีตลอด10กว่าปี
ภาพนั้นคือรูปเธอตอนเด็ก…ยืนร้องไห้อยู่ข้างถนน และข้าง ๆ เธอนะนก็คือเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเธอพร้อมรอยยิ้ม
หวัง
ความทรงจำผุดขึ้นมาอย่างชัดเจนริรินไม่เคยลืม—
วันนั้นริรินหลงทางอยู่ในตลาด เธอตัวเล็กเกินกว่าจะหาทางกลับบ้านได้ เธอจึงนั่งร้องไห้จนแทบจะหมดแรง
แต่มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับ ยื่นผ้าเช็ดหน้าสีขาวลายปักลูกปลาให้เธอ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มอบอุ่นว่า
“โอ๋ๆนะเด็กดีไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวพี่จะช่วยหนูตามหาแม่หนูให้เอง”
เด็กคนนั้นจูงมือเธอไปถามทุกคนรอบ ๆทั้งตลาด จนในที่สุดก็ได้เจอแม่เธอที่กำลังตามหาลูก
ตั้งแต่วินาทีนั้น ริรินก็ตราตรึงในใจ…
เธอเฝ้ามองแผ่นหลังของเด็กผู้ชายที่หายไปจากชีวิตเธอด้วยความรู้สึกพิเศษ—ความรักครั้งแรกที่เธอเก็บไว้เงียบ ๆมาตลอดหลายสิบปี
หลายปีต่อมา เธอได้เจอเขาอีกครั้งในฐานะ “เพื่อนของเพื่อน”
และนั่นคือวันที่โชคชะตาทำให้หัวใจเธอสั่นสะเทือนอีกหนเธอไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก
—
ด้านหวัง เขาเองก็ไม่เคยจำเรื่องนี้ได้เลย เพราะสำหรับเขามันเป็นเพียงการช่วยเหลือเล็ก ๆ ที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
แต่สำหรับริริน มันคือ “ทั้งชีวิต” ของเธอ
ดังนั้น ทุกครั้งที่เธอยิ้ม ทุกครั้งที่เธอพยายามทำให้หวังมีความสุข…
ไม่ใช่เพราะเธอเพิ่งเริ่มต้นรักหวัง แต่เพราะเธอ “รักเขามานานแล้ว”
และนั่นทำให้ริรินยิ่งหวาดกลัวว่า หากวันหนึ่งความจริงปรากฏออกมาจะเป็นยังไง…
หัวใจของหวังอาจไม่ได้อยู่ที่เธอ แต่ยังคงฝากไว้กับใครบางคนในอดีต—
จันเจ้า
---
จบตอนที่ 4 แล้วนะ🖤
ฝากติดตามช่องน้องด้วยนะค่ะพี่ๆน้องพึ่งเริ่มอาจจะไม่ดีแต่ก็ขอให้พี่ๆแนะนำและเอ็นดูหนูหน่อยนะขอบคุณทุกๆคนที่อ่านและขอฝากตัวด้วยนะค่ะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 19
Comments