บทที่1. การพบเจอกันครั้งแรก

ณ. ย่านการค้าแห่งหนึ่งในแถบ คินาชิบะ ได้มีหญิงสาว ผมยาวดูนุ่มสลวยรูปร่างผอมเพียวจนใครๆต่างพากันเหลียวมองเธอ เธอคนนั้นชื่อ แอล เป็นคุณหนูไฮโซที่มีหน้าตาสวยงามราวกับนางฟ้า แต่นิสัยเธอ ออกจะติ๊งต๊องไปนิดแต่นั่นไม่ใช่นิสัยทั้งหมดของเธอ เธอได้เดินเข้าไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อ "เฮ้ออ...ที่นี่ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยสินะ เสียเวลาชมัด" แอลได้กล่าวไว้เช่นนั้นก่อนจะเดินออกมา "นี่คุณ ช่วยหลบหน่อยจะได้ไหม ฉันจะเข้าไปซื้อของ คุณยืนเกะกะขวางทางฉันอยู่นะ!" อยู่ๆก็ได้มีเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้น ก่อนที่แอลจะหันหน้าไปหาเสียงต้นสายที่พูดกับเธอ

เธอคนนั้นมีชื่อว่า น้ำฝน เธอเป็นคนที่หุ่นดี สูงพอสมส่วน แอลรู้สึกใจเต้นแรงมากที่เห็นหน้าของน้ำฝน "อ่ะ..เออ โทษทีๆ" แอลรีบหลบเพื่อเปิดทางให้กับน้ำฝนทันทีที่พูดจบ

น้ำฝน ได้เดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ เพื่อซื้อบุหรี่นั่นเอง จนกระทั่งเธอซื้อของเสร็จและได้เดินออกมา "นี่เธอ ยังไม่กลับบ้านอีกรึไง ดึกขนาดนี้แล้วยัง ออกมายืนอยู่แถวนี้มันอันตรายนะ" น้ำฝน พูดกับแอลที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิมด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเเละเย็นชา

"อ๋อ พอดีเรายังไม่อยากกลับน่ะ เลยคิดว่าจะเดินเล่นอีกสักพัก" ยังไม่ทันที่แอลจะพูดจบ ก็ได้มีรถสุดหรูคันนึงมาจอดที่ด้านข้างของแอล

"คุณหนูครับ/คะ กลับบ้านเถอะ คุณนายเป็นห่วงคุณหนูมากนะครับ ท่านบอกว่าหายโกรธคุณหนูแล้ว" เหล่า บอดี้การ์ดเเละเมดสาวใช้ต่างพากับตรงเข้ามาหาแอล และได้บอกกับแอลเช่นนั้น.

"บอกว่าไม่ต้องตามกันมาไง ทำไมถึงขัดคำสั่งฉัน" จากน้ำเสียงที่หวานละมุน กลับกลายเป็นเสียงที่ฟังแล้วรู้สึกเย็นสันหลังวาบไปในทันที

ส่วน น้ำฝน หาได้สนใจไม่ เธอจึงเดินมายืนกันด้านหน้าของแอล และพูดว่า "คุณหนูพวกนายไม่อยากกลับ ก็อย่ามาบังคับ คืนนี้ฉันจองตัวหล่อนไว้แล้ว" น้ำฝนที่พูดแบบนั้นออกไป ยิ่งทำให้แอล ใจเต้นแรงขึ้นไปอีก แอลได้จับที่ชายเสื้อยีนส์ด้านหลังของน้ำฝนไว้ เหล่าบอดี้การ์ดของแอลนั้นไม่พอใจเป็นอย่างมาก จึงได้ตรงเข้ามาคว้คอเสื้อของน้ำฝนกระชากอย่างแรง "คุณหนูต้องกลับกับพวกเรา เธอเป็นใคร ถึงกล้ามาขวาง!!" บอดี้การ์ด ที่กระชากคอเสื้อของน้ำฝน ได้ตะคอกใส่เธอ หวัง จะขู่ให้เธอกลัวเท่านั้น ไม่ได้อย่างทำร้ายเธอ

แต่เขานั้นคิดผิด เพราะน้ำฝน ได้ชกเข้าไปที่หน้าของ บอดี้การ์ดนายนั้นเต็มแรงจนกระเด็นออกไปห่างจากตน "อย่าเอามือสกปกๆ ของแกมาจับชุดของฉันนะเฟ้ย ไอ้งั้ง!!💢 " น้ำฝนนั้น หัวเสียเป็นอย่างมาก ที่อยู่ๆเธอก็ถูกผู้ชายที่ไม่รู้จักมาแตะเนื้อต้องตัวเธอ

"อย่างที่เธอคนนั้นพูดนั้นแหละ คืนนี้ฉันจะอยู่กับเขา พวกนายกลับไปบอกท่านแม่ด้วย " แอลพูดจบ ได้คว้า มือของน้ำฝนดึงรั้งให้เธอเดินออกจากตรงนี้

ทั้งสองคนเดินออกมาจนเหล่าบอดี้การ์ด มองไม่เห็นทั้งสองคนแล้ว แอลจึงกล่าวขอบคุณน้ำฝน "ขอบคุณนะ และขอโทษแทนคนของฉันด้วยที่ เสียมารยาทกับคุณน่ะ" แอลก้มหัวลงเล็กน้อยเเทนคำขอบคุณและขอโทษ ที่คนของเธอไปทำให้อีกฝ่ายอารมณ์เสีย

" อ่าา..ช่างเถอะ ไม่ได้สนใจอะไร ว่าแต่เธอชื่ออะไร "น้ำฝน ก้มหน้าลงไปเล็กน้อยเพื่อมองหน้าของแอล "อ่ะ..เอ๊ะะ..ฉันชื่อว่า แอลค่ะ แล้วคุณละ" แอลตอบกลับแบบเขิลนิดๆเบี่ยงหน้าหลบเพราะใจเธอเต้นแรงจนไม่เป็นจังหว่ะ "เราชื่อ น้ำฝน เรียกเราว่า ฝน ก็ได้ คืนนี้เธอมาพักที่บ้านของฉันแล้วกัน " น้ำฝนพูดแนะนำตัวจบ จึงชักชวนแอลไปพักที่บ้านของเธอ "อ่ะ..อื้อ" แอลตอบตกลง

น้ำฝนจึงพาแอลกลับไปบ้าน

(ทั้งสองคนได้เดินหลับมาจนถึงบ้านน้ำฝน)

น้ำฝน ได้เปิดประตูบ้าน ก่อนจะหันมาบอกแอล "เข้ามาสิ ฉันอยู่คนเดียว ทำตัวตามสบายไม่ต้องเกรงใจ"

"งั..งั้น ขออนุญาตนะคะ" แอลตอบรับอีกฝ่ายและได้เดินเข้าไปในบ้านของอีกคน

ภายในบ้านของน้ำฝน เรียบง่ายดูสบายตามาก พื้นเรียบที่สะอาด และห้องรับแขกที่ไม่มีแม้แต่ฝุ่น

"ว้าว..ฝนคงเป็นคนที่รักสะอาดมากเลยใช่ไหมคะ "

แอลได้ถามน้ำฝน สายตาของแอลได้กวาดมองรอบๆห้องและภายในบ้าน

"ก็นิดนึง ไม่ถึงกับรักสะอาดมาก แค่ไม่ชอบที่มันมีฝุ่นก็เท่านั้นเอง และแอล เธอไม่ต้องสุภาพกับเรามากก็ได้" ฝนได้หยิบน้ำขึ้นมาดื่มหลังจากตอบกลับแอลจบ

"อ่า ได้ ว่าแต่ฝน ทานอะไรรึยัง เราจะทำให้" แอลถามน้ำฝนอีกครั้ง

" ก็เอาสิ ว่าแต่คุณหนูอย่างเธอทำอาหารเป็นด้วยเรอะ" น้ำฝนได้หลี่ตามองแอลที่ยืนหันไปหันมาเหมือนกังวลอะไรอยู่

"แหะๆ..กะ..ก็ไม่เป็น แต่จะพยายาม!!!" แอลกล่าวออกไปด้วยความมั่นใจ

"พลุ๊บบ...ฮ่าาๆๆ เธอนี่มันตลกชมัด!!" น้ำฝนหลุดขำออกมาเสียงดัง จนแอล ทำหน้าบึ้งใส่

"ขอโทษๆ 555+ พอดีเห็นหน้าเธอแล้วมันอดขำไม่ได้น่ะ" น้ำฝนขำไปพูดไป

"ฝนเธอมันคนใจร้ายอ่ะ" แอลพองแก้มใส่ฝนที่ยืนขำเธอ อยู่ตรงหน้า ก่อนจะกำมือแล้วทุบไปที่ลำตัวของฝน "นี่แนะๆ กล้าขำเราเรอะฝน" แอลได้ทุบไปที่แขนและตัวของฝนด้วยความเขิลและงอนนิดๆ

"โอ๊ยยะ โอ๊ยๆๆ..ขอโทษๆ ไม่ขำแล้วๆ" ฝนจับมือของแอลดึงมาติดลำตัวของตน ก่อนที่ทั้งสองจะสบตากัน "อ่ะ..คือว่า..เราจะไปทำอาหารให้ทานแล้วกันนะฝน"แอลรีบดึงมือของตนกลับ และรีบเดินเข้าไปหลังครัวเพื่อเตรียมลงมือทำอาหาร

ส่วนน้ำฝน จู่ๆก็หน้าแดงขึ้นมา พลางใช้มือปิดที่ปากตัวเองไว้ "นะ..น่ารักกกก ทะ..ทำไมน่ารักแบบนี้" น้ำฝนคิดในใจ พลางกลั้นไว้และเดินไปนั่งมองแอล ที่กำลังคิดเมนูว่าจะทำอะไรกินดี

" ฝน ฝนอยากกินอะไรรึป่าว" แอลกล่าวถามแต่ไม่ได้สบตารึมองมาที่ฝนแต่อย่างใด

"อะไรก็ได้ เราไม่ได้เรื่องมาก " ฝนบอกกับแอล แต่ทั้งสองคนต่างไม่สบตากันรึมองหน้ากัน

"แอล เธอมีแฟนรึยังอ่ะ" ฝนกล่าวถามแอลที่กำลังทำข้าวผัดอยู่

"ไม่มีอ่ะ เพราะไม่ค่อยเข้าใจเรื่องความรัก เลยไม่ได้สนใจเรื่องนี้สักเท่าไหร่น่ะ" แอลตอบกลับพร้อมตักข้าวใส่จานและยกออกมาวางให้ฝนและส่วนของตนเอง "ถามทำไมเรอะฝน รึฝนจะขอเราคบ"แอลถามกลับเพียงแค่หยอกเล่นเท่านั้น ไม่ได้คิดอะไร

"นั่นสิ สงสัยเพราะใจเราเต้นแรงเวลามองหน้าแอลมั้ง" ฝนตอบกลับแอลที่ถามแบบนั้น

จู่ๆทั้งสองคนก็หน้าแดงขึ้นมา เหตุเพราะพูดอะไรแปลกๆออกไปนั่นเอง

"ก่ะ..กิน กินข้าวเถอะเดี๋ยวมันจะเย็นแล้วไม่อร่อย"น้ำฝนรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

"อ่ะอื้ม" แอลตอบเพียงสั้นๆ

และทั้งสองคนก็ได้รับประทานอาหาร

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***