Stories 20 เนตร

Stories 20 เนตร

          “พ่อครับ…ผมกำลังเอาตัวคนที่ทำร้ายพี่นิทานไปส่งให้พ่อที่กองปราบนะครับ” นี่คือข้อความที่ธีมนั้นได้ส่งข้อความไปหาพ่อของเขา “กูส่งข้อความไปบอกพ่อกูแล้วนะ” ธีมได้บอกกับทุกคน ในที่สุดชายคนนั้นที่สลบอยู่ก็ได้ฟื้นขึ้นมา แต่เมื่อชายคนนั้นได้ฟื้นขึ้นมาเขาก็พยายามที่จะดิ้น แต่มีแชมป์และธีมที่ช่วยกันกดร่างของชายคนนั้นเอาไว้ “ถ้ามึงไม่หยุดดิ้นมึงได้กลายเป็นศพแน่” ธีมได้พูดขู่ชายคนนั้นออกไป แชมป์ก็ได้จับไปที่คอของชายคนนั้น “ถ้ามึงไม่หยุดและอยู่แบบสงบ ๆ กูจะหักคอมึงตรงนี้แหละ” แชมป์ได้กระซิบบอกกับชายคนนั้น หลังจากที่แชมป์พูดไปแล้วชายคนนั้นจึงได้ที่สงบนิ่งและไร้การขัดขืนจากพวกแชมป์ นั่นก็เพราะว่าในขณะที่แชมป์พูดอยู่นั้น ตัวของแชมป์นั้นก็ได้แผ่จิตสังหารของตัวเองออกมาด้วย และที่ชายคนนั้นยอมสงบนิ่งนั้นก็เพราะว่ากลัวจิตสังหารของแชมป์ และชายคนนั้นก็เชื่อด้วยว่าแชมป์กล้าที่จะทำร้ายเขาจริง ๆ ชายคนนั้นจึงยอมที่จะไม่ขัดขืนอะไรกับแชมป์อีก หลังจากที่ชายคนนั้นยอมสงบนิ่งแล้วแชมป์จึงได้ถามชายคนนั้น “ใครเป็นคนส่งพวกมึงมาทำร้ายพี่สาวของกูและแฟนของเธอ?” แชมป์ได้เริ่มตั่งคำถามกับชายคนนั้น 

          “ผมบอกไม่ได้! ถ้าผมบอกไปผมต้องตายแน่ ๆ” ชายคนนั้นได้ตอบกลับแชมป์ด้วยความกลัว “มึงรู้ใช่มั้ยว่าคนที่พวกมึงตีแขนเขาจนหักเขาเป็นใคร…แล้วกูก็บอกมึงแล้วใช่ป่ะว่ากูคือน้องชายของเขา ถ้ามึงกลัวว่าคนที่สั่งมึงมาจะฆ่ามึงแล้วทำไมมึงไม่กลัวคนบ้านวิริยเทพาบ้างล่ะ?” แชมป์ได้คำถามกับชายคนนั้น “ผมขอโทษครับ…อย่าทำอะไรผมเลยครับ!” ชายคนนั้นได้พูดจาอ้อนวอนขอร้องแชมป์ด้วยความกลัวสุดขีด “มึงแค่ตอบคำถามกูมาแล้วกูจะไม่ทำอะไรมึง” แชมป์ได้ตอบกลับชายคนนั้นอย่างเยือกเย็น “ถ้าผมบอกไปใครจะปกป้องผม?” ชายคนนั้นได้ถามแชมป์ “พ่อกูเป็นสารวัตรกองปราบ…และตอนนี้มึงก็กำลังจะไปหาเขา แล้วมึงคิดว่าใครกันล่ะที่จะช่วยมึงได้?” ธีมได้ตั้งคำถามกับชายคนนั้น “ตอบคำถามกูมาซะ…แล้วมึงจะถูกกักตัวเป็นพยาน ถ้ามึงยังอยากจะรอด!” แชมป์ได้บอกกับชายคนนั้น

          ตอนนี้แชมป์ได้นิ่งเงียบเพื่อปล่อยให้ชายคนนั้นได้คิดว่าจะสารภาพกับพวกแชมป์ดีหรือไม่ ชายคนนั้นก็ยังคงนิ่งเงียบและกำลังทบทวนถึงเรื่องนี้อยู่ สักพักชายคนนั้นก็ได้เริ่มเปิดปาก “ถ้าผมบอกไปแล้วพวกคุณจะช่วยผมใช่มั้ย?” ชายคนนั้นได้ตั้งคำถามกับพวกแชมป์ “มึงรู้จักสารวัตรลมป่ะ?” ธีมได้ตั้งคำถามกับชายคนนั้น “มือปราบตรงฉิ่งที่ไขคดีมาแล้วมากมาย” ชายคนนั้นได้พูดขึ้น “สารวัตรลมที่ว่าอ่ะ…นั่นพ่อกูเอง! มึงก็คิดเอาเองแล้วกันว่าถ้ามึงอยู่ในมือเขามึงจะรอดมั้ย” ธีมได้เฉลยให้กับชายคนนั้นได้ฟัง “พี่สมบัติคนสนิทบ้านภนินันท์จ้างพวกผมให้ลงมือกับคนชื่อดาวครับ” ชายคนนั้นได้สารภาพความจริงออกมา “แล้วทำไมต้องเป็นพี่ดาว?” แชมป์ได้ถามชายคนนั้นกลับไป “ผมไม่รู้ครับ…ผมแค่รับคำสั่งจากพี่สมบัติ แต่ผู้หญิงคนนั้นเอาแขนมาบังผมเลยฟาดไปโดนแขนของเธอ” ชายคนนั้นได้บอกกับพวกแชมป์

          “งั้นพวกเราก็คงต้องลากคอไอสมบัตินั่นมาสินะ!” ธีมได้พูดกับแชมป์ “เดี๋ยวมันกับกูได้เจอกันแน่” แชมป์ได้กัดฟันพูดออกมา “นี่มึงคิดจะทำอะไรกันแน่เนี่ยไอแชมป์…แค่นี้เรื่องมันยังใหญ่โตไม่พอเหรอวะมึง” แดนได้หันมาถามกับแชมป์ด้วยความกังวล “เรื่องไอสมบัติอ่ะ…กูกับพี่ปกรณ์เตรียมเซอร์ไพรส์ไว้ให้มันชุดใหญ่ละ” แชมป์ได้ตอบกลับแดนอย่างมีลับลมคมใน แดนที่ได้ยินแชมป์พูดแบบนั้นแล้วก็ถึงกับทำหน้าหน่ายใจขึ้นมาทันที

            อาทิตย์ที่ได้นั่งฟังทุกอย่างอยู่นานแล้ว อาทิตย์จึงได้ตั้งคำถามกับชายคนนั้นขึ้นมา “สรุปคนที่จะตีหัวน้องสาวกูแต่ไปโดนแขนนิทานแทนเนี่ยคือมึงใช่ป่ะ?” อาทิตย์ได้ถามชายคนนั้นในขณะที่กำลังขับรถอยู่ด้วย “ผมเองครับ…อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ” ชายคนนั้นได้ขอร้องและอ้อนวอนพวกแชมป์ “คงจำภาพของกูติดตาสินะ?” แชมป์ได้ถามชายคนนั้นขึ้นมา ชายคนนั้นจึงได้นั่งคอตกและกลัวแชมป์เอามาก ๆ จากนั้นอาทิตย์จึงได้ขับรถมาจนจะเข้าเขตกรุงเทพฯแล้ว

            “สรุปแล้วจะให้กูเอามันไปส่งที่ไหน?” อาทิตย์ได้ถามพวกแชมป์ “ไปกองปราบเลยพี่อาทิตย์…พ่อผมเขากำลังรออยู่” ธีมได้ให้คำตอบกับอาทิตย์ อาทิตย์จึงได้ขับรถมุ่งหน้าสู่กองปราบ “พี่อาทิตย์…เสร็จเรื่องแล้วพี่ไปส่งผมหน่อยสิ” แชมป์ได้บอกกับอาทิตย์ “แล้วมึงจะไปไหนของมึงวะ?” อาทิตย์ได้ถามแชมป์กลับไป “ไปที่พักผมไง” แชมป์ได้บอกกับอาทิตย์ “เออ…กูอ่ะไปส่งได้อยู่แล้ว แต่มึงต้องเล่าเรื่องนี้ให้กูฟังด้วย…ตกลงป่ะ?” อาทิตย์ได้ถามแชมป์ “โอเค ๆ เล่าก็เล่า” แชมป์ได้ตอบอาทิตย์กลับไป จากนั้นอาทิตย์จึงขับรถมุ่งหน้าสู่กองปราบทันที

          ในที่สุดอาทิตย์ก็ได้ขับรถมาถึงที่กองปราบ เมื่ออาทิตย์ขับรถมาถึงหน้าทางเข้ากองปราบแล้ว อาทิตย์ก็ได้จอดรถและเมื่อรถหยุดแล้วธีมจึงได้เปิดประตูรถและลงมาจากรถ จากนั้นธีมจึงได้ลากชายคนนั้นลงมาจากรถ แชมป์และแดนเองก็ได้ลงมาจากรถเช่นกัน “พ่อ…ผมเอาตัวมันมาส่งให้แล้วนะครับ” ธีมได้พูดกับนายตำรวจที่ยืนรออยู่ “นี่ใครเป็นตัวต้นคิดเรื่องนี้เนี่ย” นายตำรวจนั้นได้ถามกับพวกแชมป์ “ผมเองครับอาลม” แชมป์ได้ยอมรับเองว่าทั้งหมดนี้คือฝีมือของเขา

          “เอางี้นะ…เราสามคนกลับไปรอพ่อที่บ้านก่อนเถอะป่ะ…งานนี้เรามีเรื่องต้องคุยกันยาวเข้าใจมั้ย” สารวัตรลมได้บอกกับเด็ก ๆ ทั้งสามคน “ครับ” ทั้งสามคนได้พร้อมใจกันตอบกลับสารวัตรลม จากนั้นสารวัตรลมจึงได้พาตัวชายคนนั้นเข้าห้องสืบสวนไป “เอาไงต่อล่ะมึง” ธีมได้ถามกับแชมป์ “เดี๋ยวกูจะไปอยู่บ้านพี่สาวกู” แชมป์ได้ตอบกลับธีม “เดี๋ยว ๆ พ่อมึงจับตาดูบ้านพี่นิทานอยู่…แล้วมึงจะไปบ้านพี่นิทานได้ยังไง?” ธีมได้ตั้งคำถามกับแชมป์ด้วยความมึนงง

          แชมป์ที่ได้ยินธีมถามมาแบบนั้นแชมป์ก็เลยทำหน้าหน่ายใจก่อนจะตอบกลับธีมไป “พี่สาวกูก็ไม่ได้มีแค่เจ้นิทานคนเดียวป่ะวะ” แดนที่ได้ฟังทุกอย่างอยู่นานเลยเกิดสงสัยขึ้นมา “มึงตัดขาดกับญาติฝั่งพ่อมึงหมดทุกคนแล้วไม่ใช่รึไง…แล้วมึงจะไปมีพี่สาวงอกมาจากไหนกันวะ?” แดนได้ถามแชมป์ด้วยความสงสัย “มึงคิดว่าพ่อกูเป็นคนดีนักรึไงวะ?” แชมป์ได้ตั้งคำถามกับสองเพื่อนสนิทขึ้นมา ธีมกับแดนก็ได้แต่มองหน้ากันไปมา “พี่สาวคนละแม่อ่ะ…พอจะเรียกว่าพี่สาวได้มะ?” แชมป์ถามสองเพื่อนสนิท “พวกกูเข้าใจละ” แดนได้ตอบกลับแชมป์

          ธีมกับแดนจึงได้แยกตัวเพื่อกลับไปที่บ้านของธีม “เดี๋ยวกูตามไปนะ” แชมป์ได้บอกกับธีมและแดน “อย่าเบี้ยวเชียวนะมึง” ธีมได้ย้ำกับแชมป์ “กูรู้เแล้วล่ะหน่า” แชมป์ได้ตอบธีมกลับไปแบบเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ จากนนั้นแชมป์จึงได้ขึ้นรถไปกับอาทิตย์ “สรุปแล้วมึงจะไปอยู่ที่ไหนวะ” อาทิตย์ได้ถามแชมป์หลังจากที่แชมป์ขึ้นรถมา “ไปบ้านพี่สาวผมไง” แชมป์ได้ตอบกลับอาทิตย์ “บ้านนิทานอ่อวะ?” อาทิตย์ได้ถามแชมป์ “เปล่าอ่ะ…เดี๋ยวผมบอกทาง! พวกเรารีบไปกันเถอะพี่สาวผมรออยู่” แชมป์ได้บอกกับอาทิตย์

          อาทิตย์ก็ได้ขับรถไปตามที่แชมป์นั้นได้บอกทาง ทั้งสองคนได้พูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องของนิทานและรุ้งดาวกันไปตลอดทาง จนทำให้แชมป์ได้รู้ว่าตอนนี้อาทิตย์นั้นก็โสดและไม่ได้มีใคร มันจึงทำให้แชมป์คิดว่าถ้าจะให้ใครสักคนมาดูแลพี่สาวของเขาได้ อาทิตย์ก็ดูเหมือนว่าจะเป็นคนที่เหมาะสมที่สุดแล้ว ส่วนอาทิตย์เองก็ได้รู้เกี่ยวกับพี่สาวอีกคนของแชมป์แล้วเหมือนกัน มันจึงทำให้อาทิตย์นั้นได้เข้าใจอะไรหลาย ๆ อย่างเกี่ยวกับตัวของแชมป์

          ในที่สุดอาทิตย์ก็ได้มาจอดรถอยู่ที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง “ที่นี่ใช่ป่ะ?” อาทิตย์ได้ถามแชมป์ “ใช่…ที่นี่แหละพี่” แชมป์ได้ตอบกลับอาทิตย์ “มึงจะให้กูไปส่งที่บ้านเพื่อนมึงด้วยรึเปล่า?” อาทิตย์ได้ถามแชมป์ “รบกวนด้วยนะพี่…แต่ก่อนอื่นลงไปเจอกับพี่สาวผมหน่อยมั้ย?” แชมป์ได้ถามอาทิตย์ “มึงไว้ใจกูขนาดนั้นเชียว?” อาทิตย์ได้ถามแชมป์กลับด้วยความสงสัย “พี่สาวผมเป็นแฟนกับน้องสาวพี่…เราก็เท่ากับเป็นพวกเดียวกันแล้วป่ะ?” แชมป์ได้ถามอาทิตย์กลับไป ในที่สุดทั้งสองคนก็ได้เปิดประตูรถและลงมาจากรถ

          เมื่อแชมป์และอาทิตย์ลงมาจากรถก็ได้พบว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งยืนรออยู่ที่หน้าประตูบ้าน “ไปกันเถอะพี่” แชมป์ได้ชวนอาทิตย์ให้เข้าไปในบ้านกับเขา เมื่อแชมป์และอาทิตย์เดินมาจนถึงหน้าประตูบ้านที่มีผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่ “ผมมาแล้วนะพี่” แชมป์ได้บอกกับผู้หญิงคนนั้น “กว่าจะมาได้นะแก…เข้าบ้านกันเถอะ” ผู้หญิงคนนั้นได้บอกกับแชมป์ จากนั้นแชมป์และอาทิตย์จึงได้พากันเดินเข้าบ้าน

          ทั้งสองคนได้เดินมานั่งที่ห้องนั่งเล่น จากนั้นแชมป์จึงได้เริ่มแนะนำ “พี่อาทิตย์…นี่พี่เนตรพี่สาวของผมเอง พี่เนตร…ส่วนนี่พี่อาทิตย์พี่ชายของแฟนเจ้นิทานเขาอ่ะ” เมื่อแชมป์แนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกันแล้ว แชมป์ก็ได้สังเกตท่าทีของเนตรว่าเนตรนั้นจะมีปฏิกิริยายังไง แต่ปรากฏว่าเนตรเธอนิ่งสนิทไม่ได้มีอาการต่อต้านใด ๆ ในตัวของอาทิตย์ มันจึงทำให้แชมป์รู้สึกสบายใจขึ้นมานิดหน่อย

            “ขอบคุณนะคะที่ช่วยดูแลไอตัวแสบนี่ให้น่ะค่ะ…ว่าแต่น้องชายฉันมันก่อเรื่องอะไรให้คุณรึเปล่าคะ?” เนตรเธอได้ขอบคุณพร้อมตั้งคำถามกับอาทิตย์ “ไม่หรอกครับ…เอาจริง ๆ แล้วแชมป์มันก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรครับ แถมมันยังดีกับน้องสาวผมด้วยครับ” อาทิตย์เขาได้ตอบกลับเนตรไป “ได้ข่าวว่ายัยนิทานถูกทำร้ายใช่มั้ยคะ?” เนตรเธอได้ถามอาทิตย์ “ใช่ครับ…แต่พวกเราก็ช่วยกันแก้ปัญหาเรื่องนี้อยู่ครับ” อาทิตย์ได้ตอบกลับเนตรไป จากนั้นเนตรเธอก็เหมือนจะกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ “ฉันอยากจะรบกวนคุณสักเรื่องได้มั้ยคะคุณอาทิตย์?” เนตรเธอได้ตั้งคำถามกับอาทิตย์ “ได้สิครับ” อาทิตย์ได้ตอบกลับเนตร

          เนตรเธอได้ชี้ไปที่แชมป์ “ฉันอยากจะฝากไอตัวแสบนี่ให้คุณช่วยดูแลอีกแรงได้มั้ยคะ…เพราะไอเด็กแสบนี่มันร้ายกาจมาก! ฉันคนเดียวเอามันไม่อยู่ค่ะ” เนตรเธอได้บอกกับอาทิตย์ “ผมรับปากครับ” อาทิตย์ได้น้อมรับคำฝากฝังของเนตรมาด้วยความเต็มใจ จากนั้นแชมป์จึงได้เอาของขึ้นไปเก็บบนห้องและปล่อยให้อาทิตย์และเนตรนั้นคุยกันต่อไป โดยที่แชมป์ก็ได้โล่งใจที่ทุกอย่างมันผ่านไปได้ด้วยดี

          หลังจากที่แชมป์ได้เก็บของเสร็จแล้ว ก็ถึงเวลาแล้วที่แชมป์นั้นจะต้องไปบ้านของธีม เพราะแชมป์ถูกธีมและแดนตามตัวไม่หยุด แชมป์จึงได้คิดว่ารีบ ๆ ไปรวมตัวกันให้มันจบ ๆ กันไปจะดีกว่า เมื่อแชมป์ลงมาจากชั้นสองแล้วแชมป์ก็ได้บอกกับเนตร “เดี๋ยวผมออกไปบ้านเพื่อนแปปนึงนะพี่เนตร” แชมป์ได้บอกกับเนตร “แกจะกลับมากินข้าวเย็นกับฉันรึเปล่า?” เนตรเธอได้ถามแชมป์ไป ส่วนแชมป์เองก็ได้พยักหน้ารับคำถามของเนตร

            จากนั้นอาทิตย์และเนตรจึงได้ร่ำลากัน แชมป์และอาทิตย์ก็ได้เดินออกจากบ้านมาที่รถ ทั้งสองคนจึงได้ขึ้นรถและขับรถออกไป “คุยกับพี่เนตรเป็นไงบ้างพี่?” แชมป์ได้ตั้งคำถามกับอาทิตย์ “ถ้ากูบอกว่าพี่สาวมึงก็น่ารักดี…มึงจะคิดว่ากูคิดไม่ดีกับพี่สาวมึงป่ะล่ะ?” อาทิตย์ได้ถามแชมป์กลับไป “ไม่หรอกพี่…ใจจริงผมอยากให้พี่คิดอะไรกับพี่เนตรด้วยซ้ำนะ” แชมป์ได้ตอบกลับอาทิตย์แบบชิลล์ ๆ “มึงนี่ก็แปลกคนเนอะ…ไม่คิดจะหวงพี่สาวหน่อยเลยรึไง” อาทิตย์ได้พูดกับแชมป์ “ถ้ากับพี่ผมไม่หวงหรอกเชิญจีบได้ตามสบายเลย” แชมป์ก็ได้ตอบกลับอาทิตย์กลับไปในทันทีทันใด

          อาทิตย์ที่ได้ยินแชมป์พูดออกมาแบบนั้นก็ถึงกับต้องอึ้งไปเลย อาทิตย์ถึงกับเดาใจแชมป์ไม่ถูกไปเลย อาทิตย์ถึงกับพูดอะไรไม่ออกและขับรถต่อไป “พี่อาทิตย์…เรื่องเจ้กับพี่ดาวอ่ะ…เดี๋ยวผมจัดการต่อเองนะ” แชมป์ได้บอกกับอาทิตย์ “แล้วมึงจะทำอะไรต่อวะ?” อาทิตย์ได้ถามแชมป์กลับไป “พี่ปกรณ์เขาจัดการทุกอย่างให้หมดแล้ว…หมดหน้าที่ของพวกเราละพี่” แชมป์ได้บอกกับอาทิตย์ “เออ ๆ เอาตามที่มึงว่ามาละกัน” อาทิตย์ได้ตอบแชมป์กลับไปพร้อมกับขับรถต่อไปเรื่อย ๆ

            ในที่สุดทั้งสองคนก็ได้มาถึงยังบ้านของธีม แชมป์ได้เปิดประตูรถ “ขอบคุณนะพี่ที่มาส่ง” แชมป์ได้กล่าวขอบคุณอาทิตย์ก่อนที่จะปิดประตูรถและเดินเข้าไปในบ้านของธีม เมื่อแชมป์เข้ามาในบ้านของธีมแล้วก็ได้เจอธีมและแดนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว สักพักก็ได้มีรถมาจอดที่หน้าบ้านของธีม ทั้งสามคนรู้ได้ทันทีเลยว่าสารวัตรลมหรือว่าพ่อของธีมนั้นได้กลับมาถึงบ้านแล้ว เมื่อสารวัตรลมเดินเข้ามาในบ้านก็ได้พบว่าสามเกลอหัวแข็งก็ได้นั่งรอให้เทศนาอยู่ก่อนแล้ว

             สารวัตรลมได้เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าทั้งสามคน “ทั้งสามคนรู้กันมั้ยว่าสิ่งที่ทำลงไปมันผิด” สารวัตรลมได้ถามทั้งสามคน ธีมกับแดนก็ได้นั่งก้มหน้าน้อมรับคำเทศนาของสารวัตรลมแต่โดยดี “เรื่องทั้งหมดผมเป็นคนต้นคิดเองครับอา…ผมขอโทษด้วยนะครับ” แชมป์ได้ชิงสารภาพผิดกับสารวัตรลม “ผมเองก็ผิดที่ห้าวตามไอแชมป์มันครับพ่อ” ธีมก็ได้ออกรับแทนสองเพื่อนสนิท “ผมเองก็ผิดครับที่ห้ามไอสองคนนี้เอาไว้ไม่ได้” แดนเองก็ได้น้อมรับความผิดเช่นกัน สรุปแล้วทั้งสามคนก็ออกรับแทนกันไปแทนกันมาไม่หยุด

          “พอ ๆ ๆ ออกรับผิดแทนกันไปกันมาอยู่นั่นน่ะ…สรุปแล้วก็ผิดกันทั้งสามคนนั่นแหละ! ที่พ่อพูดนี่ไม่ใช่อะไรหรอกนะ พ่อเป็นห่วงเราทั้งสามคนมาก รู้มั้ยว่าที่ทำไปมันอันตรายมากน่ะห๊ะ” สารวัตรลมได้เบรคทั้งสามคนก่อนที่จะบ่นทั้งสามคน ทั้งสามคนก็ได้ก้มหน้ายอมรับผิดแต่โดยดี “ทีหลังอย่าทำอะไรแบบนี้กันอีกนะ…ก่อนจะทำอะไรมาปรึกษาพ่อก่อนเข้าใจมั้ย” สารวัตรลมได้บอกกับทั้งสามคน ทั้งสามคนจึงตอบรับและน้อมรับแต่โดยดี

           จากนั้นสารวัตรลมจึงได้เดินจากทั้งสามคนไป จากนั้นแชมป์ก็ได้ยืนขึ้น “งั้นกูกลับก่อนนะ…พี่สาวกูรอเทศนากูอยู่” แชมป์ได้บอกกับธีมและแดน “เดี๋ยว!” ธีมได้เบรคแชมป์เอาไว้ “ไหนมึงบอกว่ามึงจะเล่าให้พวกกูฟังไง…มึงไม่ต้องมาตีเนียนแล้งชิ่งหนีเลยนะไอแชมป์มึงรีบ ๆ เล่ามาเลย” ธีมได้พูดดักแชมป์เอาไว้ “เออ…ก็ได้วะ! เล่าก็เล่า” แชมป์ตอบกลับธีมแบบหน่าย ๆ “กูก็อยากรู้” แดนได้พูดกับแชมป์

            “พี่สาวกูชื่อเนตร! เขาเป็นลูกคนละแม่เกิดปีเดียวกับเจ้นิทานแต่เกิดก่อนเจ้นิทาน กูรู้จักกับพี่เนตรตอนที่พี่เนตรพยายามจะเข้ามาป่วนบ้านกู กูเลยสืบจนรู้ว่าพี่เนตรเป็นใครและต้องการอะไร สุดท้ายพ่อกูหมดความอดทนก็เลยส่งคนไปซ้อมพี่เนตรจนสาหัสปางตาย แล้วกูก็เป็นคนเอาพี่เนตรไปส่งโรงพยาบาล พอพี่เนตรฟื้นขึ้นมากูเลยเคลียร์ใจกันจนเข้าใจกัน พี่เนตรเขาเลยยอมรับว่ากูคือน้องชายของเขาทั้ง ๆ ที่เขาเกลียดวิริยเทพาเข้าไส้จนไม่ยอมญาติดีกับใครเลยแม้แต่เจ้นิทานก็ด้วย ทั้ง ๆ ที่กูพยายามกล่อมพยายามขอร้องเขามาหลายครั้งละ” แชมป์ได้เล่าเรื่องทั้งหมดของเนตรให้กับธีมและแดนได้ฟังจนหมดเปลือก

          เมื่อธีมและแดนฟังเรื่องทั้งหมดจากแชมป์จนจบแล้วทั้งสองคนต่างก็เข้าใจในสถานการณ์ของแชมป์แล้ว “สรุปตอนนี้ไม่มีใครรู้ใช่ป่ะว่ามึงอยู่กับพี่เนตร?” แดนได้ตั้งคำถามกับแชมป์ “ตอนนี้มีพี่ปกรณ์ พี่อาทิตย์ และก็พวกมึงสองคนนี่แหละ” แชมป์ได้บอกกับธีมและแดน “เอาเหอะ…เอาเป็นว่าพวกกูเข้าใจมึงแหละ มึงจะให้พวกกูช่วยอะไรก็บอกมาละกัน” ธีมได้บอกกับแชมป์ “งั้นกูกลับละ…พี่เนตรรอกินข้าวเย็นอยู่” แชมป์ได้บอกกับธีมและแดนก่อนที่จะเดินอกจากบ้านของธีมไป

            ตอนนี้แชมป์ได้นั่งรถเพื่อที่จะกลับไปยังบ้านของเนตรผู้เป็นพี่สาวของเขา ตอนนี้แชมป์ก็ได้คิดอะไรหลาย ๆ เรื่อง แต่สิ่งหนึ่งที่แชมป์กำลังคิดอยู่นั่นคือเรื่องของนิทาน เพราะยังไงเขาก็กลับมากรุงเทพฯแล้ว ยังไงเขาก็ต้องไปหานิทานผู้เป็นพี่สาวอีกคนของเขา แต่ตอนนี้เขาต้องกลับไปเคลียร์กับเนตรผู้เป็นพี่สาวอีกคนก่อน และแล้วในที่สุดแชมป์ก็ได้กลับมาถึงบ้านของเนตรในที่สุด

             เมื่อแชมป์เดินเข้ามาในบ้านแล้วก็ได้พบว่าเนตรนั้นกำลังนั่งรอเขาอยู่ “กลับมาได้แล้วเหรอไอตัวแสบ?” เนตรเธอได้ถามแชมป์ เมื่อแชมป์เห็นแบบนั้นแล้วแชมป์จึงได้เดินมานั่งข้าง ๆ เนตร “ฉันรู้นะว่าแกไปก่อเรื่องอะไรมา…นี่แกคิดว่าตัวเองเป็นซุปเปอร์ฮีโร่รึไงห๊ะ!” ตอนนี้แกคือน้องชายคนเดียวที่ฉันมี…แกคิดมั้ยว่าถ้าแกเป็นอะไรไปแล้วฉันจะอยู่กับใคร” เนตรเธอได้บ่นแชมป์เป็นการใหญ่ “เสียงในใจมันออกมาหมดแล้วนะพี่” แชมป์ได้จิกกัดเนตรเบา ๆ “เออ…ก็แกเป็นน้องชายฉันนี่! ทีหลังอย่าหาทำอีกนะ” เนตรเธอยังคงบ่นแชมป์อยู่ “ผมขอโทษที่ทำให้พี่เป็นห่วง…ผมสำนึกผิดแล้ว” แชมป์กล่าว

          เนตรเธอได้ดึงแชมป์เข้ามากอด “ทีหลังมีอะไรก็บอกกันสิ…ถึงฉันจะเกลียดคนในตระกูลแกแต่ฉันรักแกนะเว้ย” เนตรเธอได้บอกกับแชมป์ “เราไปกินข้าวกันเถอะพี่เนตร” แชมป์ได้ชวนเนตรไปทานข้าว “ไปสิ…ฉันทำกับข้าวรอไว้แล้ว” เนตรเธอได้บอกกับแชมป์ “ขอบคุณนะพี่…ขอบคุณทุก ๆ อย่างเลย” แชมป์ได้เอ่ยขอบคุณเนตรจากใจ จากนั้นทั้งสองคนจึงได้พากันเดินไปที่โต๊ะอาหาร

          เมื่อทั้งสองคนได้มานั่งทานข้าวกันแชมป์จึงได้ถามเนตรเกี่ยวกับเรื่องของนิทาน “เรื่องเจ้นิทานที่ผมคุยกับพี่ไปอ่ะ…พี่จะไม่ลองคิดดูใหม่อีกทีจริง ๆ เหรอ เจ้เขารักผมมากไม่ต่างจากพี่เลยนะ?” เมื่อเนตรเธอได้ฟังคำถามของแชมป์จบแล้วเธอจึงได้ถอนหายใจ “ฉันก็กำลังคิดอยู่…แกให้เวลาฉันอีกนิดได้มั้ยล่ะ?” เนตรเธอได้ถามแชมป์กลับไป เมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้แชมป์จึงไม่อยากกดดันเนตร แต่อยากให้เนตรนั้นยอมรับนิทานจากใจจริง ๆ แชมป์จึงไม่ได้คิดที่จะเซ้าซี้อะไรเนตรอีก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***