Stories 19 ล่า

Stories 19 ล่า

ตอนนี้ปกรณ์ก็เริ่มสืบจนจะถึงตัวคนที่ทำร้ายนิทาน ปกรณ์เขาได้แกะรอยของคนเหล่านั้นจนตัวตนของคนเหล่ากำลังจะถูกเปิดเผย ปกรณ์เขาได้ตามแกะรอยคนเหล่านั้นจนทำให้ได้รู้ว่าคนที่ลงมือก่อนเหตุคือสมบัติ ลูกน้องคนสนิทของบ้านภินันท์ซึ่งอยู่ในสถานะเดียวกันกับปกรณ์ที่เป็นลูกน้องคนสนิทของบ้านวิริยเทพา เมื่อปกรณ์เขาได้รู้แล้วว่าคนทำที่ทำร้ายนิทานกับรุ้งดาวคือสมบัติกับพวก ปกรณ์เขาจึงได้สืบต่อไปว่าใครในบ้านภนินันท์ที่เป็นคนสั่งสมบัติ เพราะปกรณ์เขารู้สึกข้องใจเป็นอย่างมาก เพราะว่ารุ้งดาวเป็นแค่คนธรรมดาแต่กลับคิดทำร้ายรุ้งดาว ทั้งที่คนอย่างรุ้งดาวนั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไปมีพิษภัยกับใครได้ แต่ตอนนี้ปกรณ์ได้ตั้งข้อสงสัยไว้ที่คน ๆ หนึ่ง เพราะคน ๆ นั้นมีความเป็นได้มากที่สุด และคน ๆ ก็คือมิวนิคลูกสาวคนโตของบ้านภนินันท์ ปกรณ์เขาต้องการความแน่ใจในเรื่องทั้งหมดให้ได้ ก่อนที่เขาจะต้องรายงานกับเจ้านายของเขาอย่างราม และชายอีกสามคนที่ร่วมก่อเหตุกับสมบัตินั้น ปกรณ์ก็กำลังสืบหาตัวอยู่ว่าเป็นใครกันบ้างและตอนนี้ทั้งหมดอยู่ไหน เพราะดูเหมือนว่าหลังจากเกิดเหตุแล้วทุกคนจะแยกย้ายกันไป ปกรณ์จึงขอรวบรวมข้อมูลมาให้ได้มากพอเสียก่อน แต่ปกรณ์ก็ได้รายงานทุกความเคลื่อนไหวให้กับแชมป์ได้รับรู้อยู่ตลอดเวลา

หลังจากที่นิทานและรุ้งดาวจูบกันไปแล้ว นิทานเธอขอนั่งกอดรุ้งดาวอยู่นั้น “ดาว…เราดีใจนะที่เราได้ปกป้องดาว เพราะเรารักของเรามากเลยนะรู้มั้ย?” นิทานเธอได้บอกความในใจของเธอให้กับรุ้งดาวได้ฟัง รุ้งดาวเธอได้ฟังที่นิทานพูดแบบนั้นแล้ว รุ้งดาวเธอได้กอดนิทานแน่นขึ้นไปอีกนิดด้วยความรัก ทั้งสองคนยังคงมอบไออุ่นรักให้แก่กันและกัน และนิทานเธอก็ยังคงไม่คิดที่จะปล่อยให้รุ้งดาวหลุดไปจากอ้อมกอดของเธอ

แต่และแล้วก็ได้มีรถมาจอดที่หน้าบ้านของนิทาน เพียงแค่สักพักก็ปรากฏว่าเป็นณัฐกับเอมที่เดินเข้ามา “มากันได้ไงเนี่ย?” นิทานเธอได้ถามออกมาด้วยความตกใจ “ก็มาเยี่ยมแกไง” เอมได้ตอบกลับนิทาน แต่ในใจของเอมลึก ๆ ที่ได้เห็นว่ารุ้งดาวได้อยู่ในอ้อมกอดของนิทาน สิ่งนี้มันเหมือนการจุดไฟแค้นในใจของเอมขึ้นมา แต่สุดท้ายเอมเธอก็ได้กดอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ เพราะเอมเธอรู้สึกห่วงนิทานมากกว่า

ในขณะที่ณัฐก็ได้เดินแยกตัวไปที่ครัวเพื่อไปชงกาแฟและแอบสังเกตอาการของเอมอยู่ห่าง ๆ ณัฐเองก็รู้ดีว่าสิ่งที่เอมเป็นคือเอมพยายามจะกดความรู้สึกเอาไว้ไม่ให้มันระเบิดออกมา เอมเธอได้นั่งลงข้าง ๆ นิทาน “แกเป็นไงบ้างนิ?” เอมเธอได้ถามนิทานด้วยความเป็นห่วง “เราโอเคแก…เราไม่เป็นอะไรหรอก” นิทานเธอได้ตอบกลับเอมด้วยท่าทีที่รู้สึกขอบคุณในตัวของเอม รุ้งดาวเธอได้ปล่อยอ้อมกอดออกจากนิทาน “เดี๋ยวเราไปทำอาหารเย็นก่อนนะ” เมื่อรุ้งดาวเธอพูดจบเธอจึงลุกขึ้นยืนและเดินสวนกับณัฐและตรงเข้าครัวไปเลย ณัฐได้เดินออกจากครัวและตรงมาหาพวกนิทาน ก่อนที่ณัฐจะมานั่งลงข้าง ๆ นิทาน

“ว่าแต่คนที่ทำร้ายมึงอ่ะ…มึงรู้รึยังว่าเป็นฝีมือใคร?” ณัฐได้ถามนิทานหลังจากที่มานั่งข้าง ๆ นิทาน “ยังไม่รู้เลยว่ะ…แต่พี่ปกรณ์น่าจะกำลังสืบอยู่” นิทานตอบกลับณัฐด้วยความสับสนเล็กน้อย “ไอคนที่ชื่อปกรณ์อะไรนี่มันคิดว่าตัวมันเป็นใครกัน…มันถึงได้ทำตัวราวกับว่ามันเป็นเทพงั้นล่ะ?” เอมได้ถามแทรกนิทาน “พี่ปกรณ์เขาเป็นมือขวาลุงรามพ่อของแชมป์…และพี่ปกรณ์ยังเป็นคนสอนอะไรหลาย ๆ อย่างให้แชมป์ด้วย” นิทานเธอได้ตอบกลับเอมในสิ่งที่เอมอยากจะรู้

“ฉันอยากรู้ว่าทำไมมันต้องมาตามยุ่งเรื่องของชาวบ้านมากกว่า?” เอมได้บอกกับนิทาน “พี่ปกรณ์โตมาในบ้านวิริยเทพา…เขาเลยเหมือนเป็นคนในครอบครัวของวิริยเทพาคนหนึ่ง และพี่ปกรณ์เขายังซื่อสัตย์ต่อวิริยเทพามาก ๆ ด้วย เพราะงั้นถ้าใครคิดทำร้ายคนของวิริยเทพา พี่ปกรณ์นี่แหละคือคนหนึ่งเลยที่จะไม่ยอม” นิทานได้อธิบายเรื่องปกรณ์ให้กับเอมได้ฟัง จริง ๆ แล้วที่เอมถามนิทานคือเอมไม่อยากรู้คำตอบหรอก แต่เอมกำลังมองว่าปกรณ์คือตัวปัญหาที่มาขวางทางรักของเธอ

ตอนนี้ณัฐเองก็พอจะรู้ว่าเอมกำลังคิดอะไรอยู่แต่ณัฐก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป “ที่น้องมึงดูน่ากลัวคงเป็นเพราะพี่ปกรณ์คนนี้ใช่ป่ะ?” ณัฐได้เอ่ยถามนิทาน “ใช่…ก็พี่ปกรณ์เขาสอนอะไรให้ไอตัวแสบมาเยอะอ่ะ” นิทานได้หันไปตอบณัฐ ตอนนี้นิทานเธอได้มองไปทางครัว เธออยากจะรู้ว่ารุ้งดาวนั้นกำลังทำอะไรอยู่ ในใจของนิทานตอนนี้มันเฝ้ามองหาแต่รุ้งดาว แต่รุ้งดาวเธอก็ตั้งใจที่จะดูแลรุ้งดาวให้ดีที่สุด รุ้งดาวเธออยากจะโชว์ฝีมือทำอาหารที่อิงฟ้านั้นได้สอนเธอมา เพื่อให้นิทานนั้นได้รู้สึกว่าการมีที่รุ้งดาวเธออยู่คือสิ่งที่ดีที่สุด

ในที่สุดรุ้งดาวเธอก็ได้ออกมาจากครัวพร้อมกับชามที่ใส่ข้าวต้มที่อยู่ในมือของรุ้งดาว นิทานเธอได้มองรุ้งดาวที่กำลังเดินตรงเข้ามาหาเธอ รุ้งดาวเธอได้วางชามข้าวต้มให้กับนิทานอย่างเบามือ “นิกินข้าวก่อนนะจะได้กินยา” รุ้งดาวเธอได้บอกกับนิทานก่อนที่รุ้งดาวเธอจะเดินไปเตรียมยาให้กับนิทาน “รุ้งดาวออกมาจากโรงพยาบาลได้แป๊ปเดียวมีพัฒนาการดีขึ้นขนาดนี้เลยเหรอวะ?” ณัฐได้ถามกับนิทาน “กว่าจะมาได้ขนาดนี้ก็ต้องปรับตัวเยอะอยู่นะ…แต่ดาวมาได้ขนาดนี้ในฐานะหมอกูดีใจนะ ส่วนในฐานะแฟนก็…?” นิทานได้พูดกับณัฐก่อนที่นิทานจะค่อย ๆ เริ่มทานข้าวต้มไป

ในใจของเอมตอนนี้เธอรู้สึกโกรธเกลียดในตัวของรุ้งดาวเอามาก ๆ ทั้งที่แย่งความรักไป ทั้งเป็นสาเหตุที่ทำให้นิทานนั้นต้องเจ็บตัว เอมเธอรู้สึกว่าถ้ายังมีรุ้งดาวอยู่ รุ้งดาวก็จะกลายเป็นตัวปัญหาของนิทานอยู่แบบนี้เรื่อยไป เอมเธอจึงได้มีความคิดที่จะทำให้รุ้งดาวนั้นออกไปจากชีวิตของนิทาน เอมเธอจึงได้คิดว่าเธอควรจะเริ่มทำอะไรสักอย่างกับรุ้งดาวได้แล้ว “เดี๋ยวฉันไปดูยาให้แกดีกว่า” เมื่อเอมเธอพูดจบเธอก็ได้เดินไปยังชั้นวางยาของบ้านที่มีรุ้งดาวยืนอยู่ก่อนแล้ว

เมื่อเอมเธอได้มายืนอยู่ข้าง ๆ รุ้งดาวแล้ว เอมเธอได้พูดออกมาเบา ๆ “อีตัวซวย” รุ้งดาวที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้ทำให้เธอถึงกับชะงักและนิ่งไป จากนั้นเอมเธอจึงได้หยิบยาจากในมือของรุ้งดาวไป จากนั้นเอมเธอจึงได้เดินกลับมาหานิทานพร้อมกับยาของนิทาน ในขณะที่รุ้งดาวเธอก็ได้เดินมานั่งที่โซฟาด้วยท่าทีที่ดูเหงาหงอย นิทานเธอสังเกตเห็นได้ว่ารุ้งดาวเธอมีอาการและท่าทางที่ดูแปลก ๆ ไป นิทานเธอจึงรู้ได้ทันทีเลยว่ารุ้งดาวเธอต้องมีอะไรในใจแน่ ๆ

ในขณะที่อีกด้านตอนนี้ปกรณ์ได้สืบจนรู้ตัวคนที่ทำร้ายนิทานแล้ว และปกรณ์ก็ได้รู้แล้วว่าตอนนี้ทั้งสี่คนนั้นอยู่ที่ไหนกันบ้าง เริ่มจากคนแรกคือสมบัติลูกน้องคนสนิทของบ้านภนินันท์ที่ตอนนี้สมบัติก็ยังคงอยู่ในบ้านภนินันท์และน่าจะเป็นคนที่เอาตัวมาได้ยากที่สุด ส่วนคนที่สองนั้นได้หนีไปกกดานอยู่ที่ปทุมธานี ส่วนคที่สามนั้นอยู่ราชบุรี และคนสุดท้ายอยู่ที่สระบุรี ตอนนี้ปกรณ์เขาก็ได้บอกทุกเรื่องที่รู้มาให้กับแชมป์ได้รับรู้จนหมดแล้ว

แชมป์ได้นัดกับสองเพื่อนสนิทอย่างธีมและแดนให้ไปเจอกับอาทิตย์แล้วไปเจอกับแชมป์ที่สระบุรี ส่วนตัวของแชมป์ตอนนี้ก็กำลังเดินทางไปที่สระบุรีเช่นกัน แชมป์ได้นัดให้ธีมและแดนไปเจอกับอาทิตย์ที่สถานีขนส่ง ตอนนี้ธีมและแดนก็ได้มารออาทิตย์ที่สถานีขนส่งแล้ว ส่วนอาทิตย์เองก็ได้คอนแทคส์ของธีมและแดนไปแล้ว อาทิตย์เองก็ได้มาถึงสถานีขนส่งและอาทิตย์ก็ได้โทรเรียกให้ธีมกับแดนมาเจอกับเขา เมื่อทั้งสามคนได้เจอกันแล้วทั้งสามจึงมุ่งหน้าสู่สระบุรีทันที

แผนของแชมป์คือแชมป์ได้ให้ปกรณ์ไปจัดการกับอีกสองคน ส่วนคนที่หนีไปที่สระบุรีแชมป์จะเป็นคนไปจัดการเอง และส่วนสมบัติทั้งสองคนจะเก็บไว้จัดการทีหลังสุด นั่นคือแผนของแชมป์กับปกรณ์และปกรณ์ก็ได้ทำตามคำสั่งของแชมป์ นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้แชมป์มุ่งหน้าสู่สระบุรี พร้อมกับรวมแก๊งเพื่อนกับอาทิตย์มาด้วย ส่วนอาทิตอยากเองเขาก็อยากจะรู้ว่าคนพวกนั้นมาทำร้ายน้องสาวของเขาทำไมและเขาเองก็ต้องการที่จะเอาคืนให้กับน้องสาวคนเดียวของเขาอย่างรุ้งดาวเช่นกัน อาทิตย์จึงได้มาร่วมมือกับพวกแชมป์ด้วยความเต็มใจอย่างยิ่ง

อาทิตย์ที่กำลังขับรถอยู่ก็ได้เกิดความสงสัยขึ้นมา “พี่ถามอะไรเราสองคนหน่อยได้มั้ย?” เมื่ออาทิตย์พูดจบธีมจึงได้พูดต่อจากอาทิตย์ทันที “พี่คงสัยว่าไอแชมป์มันจะจัดการยังไงเหรอครับ?\* อาทิตย์ได้พยักหน้าตอบรับคำถามของธีม “ผมกับไอแชมป์น่ะถูกสอนศิลปะการป้องกันตัวตั้งแต่เด็ก ๆ ครับ เพราะแบบนั้นแหละ พวกผมสองคนเลยยังไม่เคยแพ้ใครสักที แต่ถ้าพวกผมตีกันเองก็ล้มทั้งคู่อ่ะครับพี่” เมื่อธีมพูดมาถึงตรงจุดนี้จึงทำให้อาทิตย์ได้เข้าใจทันทีเลยว่าทำไมแชมป์ถึงได้มั่นใจในตัวเองขนาดนี้

แดนที่นั่งอยู่ด้านหลังก็ได้สะกิดธีมที่นั่งอยู่ด้านหน้า “ไอแชมป์มันถึงสระบุรีแล้วนะ! มันส่งโลเคชั่นมาให้แล้วด้วย…เดี๋ยวถึงตัวเมืองเดี๋ยวผมบอกอีกทีนะครับพี่อาทิตย์” แดนได้บอกกับธีมพร้อมกับอาทิตย์ จากนั้นอาทิตย์จึงได้พยักหน้ารับในคำพูดของแดน จากนั้นอาทิตย์เขาจึงได้ตั้งใจขับรถต่อไป ในที่สุดทั้งสามคนก็ได้ขับรถเข้าเขตสระบุรีแล้ว จากนั้นแดนจึงได้เริ่มบอกทางกับอาทิตย์ ส่วนอาทิตย์เองก็ได้ขับรถไปเรื่อย ๆ ตามที่แดนนั้นได้บอกอาทิตย์

ในที่สุดทั้งสามคนก็ได้มาถึงยังตลาดในตัวเมืองสระบุรี “มาถึงกันได้สักทีนะ” แชมป์ได้ทักทายทุกคนหลังจากที่ได้เจอกัน “เอาไว้จบเรื่องนี้ก่อนมึงมีเรื่องต้องเคลียร์กับพวกกูไอแชมป์” ธีมได้พูดกับแชมป์ “แล้วแผนของมึงเป็นยังไงวะแชมป์?” อาทิตย์ได้ตั้งถามกับแชมป์ “ในเมื่อพวกมันกล้าทำร้ายเจ้กับพี่ดาวแบบนี้…งานนี้มันต้องได้เจ็บได้ตัวแน่” แชมป์ได้ตอบกลับอาทิตย์ “เอาแค่สั่งสอนพอนะมึง” อาทิตย์ได้บอกกับแชมป์ “ผมจะลากคอมันไปเข้าคุก…เพราะงั้นพี่สบายใจได้เลยมันไม่ถึงตายแน่นอน” แชมป์ได้ให้คำมั่นกับอาทิตย์

แดนที่ได้มองหน้าแชมป์ก็ได้ถามแชมป์ “มึงรู้ใช่มั้ยว่าตอนนี้ไอคนที่ทำร้ายพี่นิทานอยู่ที่ไหน?” แชมป์ที่ฟังคำถามของแดนจบแล้วแชมป์ก็ได้พยักหน้าตอบรับคำถามของแดน “แล้วมึงรู้ใช่มั้ยว่าถ้ามึงทำเรื่องนี้ลงไปแล้วมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่?” แดนได้ตั้งคำถามต่อหลังจากที่แชมป์พยักหน้ารับคำถามแรกของแดน “กูรู้…แต่กูมั่นใจว่ากูเอาอยู่” แชมป์ได้ตอบกลับแดนด้วยท่าทีที่ไม่ได้รู้สึกกังวลอะไร

ธีมที่ยินฟังแดนคุยกับแชมป์ก็ได้กอดคอของแดน “มึงคิดเยอะไปละนะไอแดน…เชื่อมือพวกกูหน่อยดิวะ” ธีมได้พูดกับแดนด้วยท่าทีชิลล์ ๆ “กูบอกแล้วว่ากูไม่ได้ห่วงเรื่องใช้กำลัง…แต่พ่อมึงเป็นตำรวจมึงก็รู้ไม่ใช่รึไงว่าทำแบบนี้มันผิด” แดนได้ตะหวาดใส่ธีมอย่างกังวล “ถ้ามัวแต่รอตำรวจ! มันคงได้หายตัวกันไปก่อนพอดีอ่ะ คนพวกนี้มันก่อคดีกันจนรู้เหลี่ยมตำรวจหมดแล้ว ขืนปล่อยรอช้าพี่นิทานก็เจ็บตัวฟรีดิวะ” ธีมได้ตอบกลับแดนอย่างไม่สะทกสะท้านกับความกังวลของแดน

แชมป์ที่ยืนมองอยู่จึงได้พูดกับแดน “เรื่องนี้กูรับผิดชอบเอง…มึงเลิกคิดเยอะได้ละ!” เมื่อแชมป์พูดจบแล้วแชมป์ได้ยืนนิ่ง ๆ เหมือนกับว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ “มึงจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไงวะแชมป์?” อาทิตย์ได้ตั้งคำถามกับแชมป์ด้วยความสงสัย “ก่อนอื่นขอกระทืบมันก่อน…จากนั้นเราจะลากคอมันกลับไปนอนในคุก” แชมป์ได้บอกสิ่งที่ตัวเองคิดจะทำให้กับอาทิตย์ได้รับรู้ “แล้วเรื่องที่มึงหนีออกจากบ้านนี่ล่ะ?” อาทิตย์ยังคงถามแชมป์ต่อไป “ผมก็จะกลับไปอยู่กรุงเทพฯเหมือนเดิมไง…แต่เรื่องที่ว่าจะไปอยู่ที่ไหนเดี๋ยวผมบอกอีกที!” แชมป์ตอบคำถามของอาทิตย์ในแบบที่ยังมีลับลมคมในอยู่

“ไปล่าตัวมันกันเลยมะ?” ธีมได้ถามกับแชมป์ “งั้นไปกันเหอะ…มันทำพี่สาวกูเจ็บมันต้องชดใช้” แชมป์ได้บอกกับธีมและทุกคน จากนั้นทั้งสี่คนจึงได้ไปตามที่อยู่ที่ปกรณ์นั้นได้ให้แชมป์มา ทั้งสี่คนได้มาจอดรถอยู่ที่ตลาดอีกแห่งหนึ่งในตัวเมืองสระบุรี ทั้งสี่คนได้ลงมาจากรถ “มันอยู่แถวนี้ล่ะ…ส่วนหน้าตามันก็ตามที่ส่งรูปให้ดูเลย” แชมป์ได้บอกกับทุกคน “ได้เวลาออกกำลังกายแล้วเว้ย” ธีมได้พูดพร้อมกับยืดเส้นยืดสายไปด้วย

“เฮ้ยมึง…นั่นใช่ป่ะ” แดนได้สะกิดแชมป์พร้อมกับชี้ไปข้างหน้า “ธีม แดน มึงสองคนอ้อมไปดักหน้ามันที เดี๋ยวกับพี่อาทิตย์จะต้อนมันไปหาพวกมึงเอง” แชมป์บอกแผนการของตัวเองกับทุกคน “เอางั้นก็ได้…ไปกับเหอะไอแดน” ธีมพูดกับแชมป์และแดน “เอาเลยมั้ยมึง?” อาทิตย์ได้ตั้งคำถามกับแชมป์ “รออีกแป๊บนะพี่…รอให้ไอสองคนนั้นอ้อมไปดักหน้าก่อน แล้วเราสองคนค่อยเข้าไปทักทายมัน” แชมป์ได้พูดกับอาทิตย์

จากนั้นก็ได้มีเสียงแจ้งเตือนมาที่โทรศัพท์ของแชมป์ นี่คือสัญญาณจากธีมและแดนว่าทั้งสองคนนั้นพร้อมกันแล้ว เมื่อแชมป์เปิดโทรศัพท์อ่านข้อความแล้วแชมป์จึงได้สะกดอาทิตย์ “ได้เวลาแล้ว..ไปกันเหอะพี่” แชมป์ได้บอกกับอาทิตย์ จากนั้นทั้งสองคนจากที่ยืนสังเกตชายผู้เป็นเป้าหมายมานาน ในที่สุดทั้งสองคนก็ได้เริ่มออกเดินเพื่อที่จะเดินเข้าไปหาชายคนนั้น เมื่อทั้งสองคนได้มาหยุดยืนอยู่ด้านหลังของชายคนนั้นแล้ว แชมป์จึงได้เริ่มทักทายชายคนนั้น “ไง…หวังว่ามึงคงยังไม่ลืมนะว่ามึงเพิ่งไปก่อเรื่องอะไรมา” เมื่อชายคนนั้นได้ยินคำทักทายของแชมป์ที่ยืนอยู่ด้านหลัง เขาจึงได้มีท่าทีที่ดูตกใจขึ้นมาทันที

หลังจากที่ชายคนนั้นได้สติจากความตกใจเขาจึงได้เริ่มวิ่งหนีแชมป์กับอาทิตย์ทันที เมื่อแชมป์กับอาทิตย์เห็นว่าชายคนนั้นเริ่มออกวิ่งทั้งสองคนจึงได้วิ่งตามไปอย่างติด ๆ ทันที ชายคนนั้นได้วิ่งไปตามทางเรื่อย ๆ โดยมีแชมป์กับอาทิตย์วิ่งตามมาไม่ห่าง และแล้วในที่ชายคนนั้นก็ได้วิ่งมาถึงจุดที่แชมป์กับธีมนัดหมายกันเอาไว้ ชายคนนั้นวิ่งมาจนเจอว่าธีมกับแดนได้ยืนขวางทางอยู่ แต่ชายคนนั้นตั้งใจที่จะวิ่งฝ่าธีมและแดนไป

เมื่อชายคนนั้นวิ่งมาจนเจียนจะถึงตัวธีมและแดน ธีมก็ได้พุ่งสวนเข้าใส่ชายคนนั้นทันที ธีมได้กระโดดเตะเข้าไปที่กลางอกของชายคนนั้น จนชายคนนั้นได้กระเด็นล้มลงกับพื้น ตอนนี้ด้านหน้าของชายคนนั้นมีธีมและแดนขวางอยู่ ส่วนด้านหลังก็มีแชมป์กับอาทิตย์ปิดทางไว้ไม่ให้หนี ชายคนนั้นได้ทำท่าทางเหมือนจะสู้กับพวกแชมป์ อาทิตย์ที่นึกถึงเรื่องของรุ้งดาวแล้วก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที อาทิตย์จึงกำลังจะก้าวเดินเข้าใส่ชายคนนั้น แต่แชมป์ได้ยกแขนขึ้นมาขวางเพื่อเป็นการห้ามอาทิตย์

“ใครสั่งให้มาทำร้ายพี่สาวกู?” แชมป์ได้ถามกับชายคนนั้น แต่ชายคนนั้นกลับไม่ตอบแชมป์และตั้งท่าว่าจะสู้กับแชมป์ด้วย แชมป์จึงได้เริ่มก้าวเดินเข้าไปหาชายคนนั้นอย่างช้า ๆ เมื่อชายคนนั้นเห็นว่าแชมป์เดินเข้ามาแล้ว ชายคนนั้นจึงพุ่งเข้ามาต่อยแชมป์ทันที ชายคนนั้นได้ต่อยหมัดฮุคเข้าใส่แชมป์ ในขณะที่แชมป์ก็เหวี่ยงตัวหลบอย่างรวดเร็ว แล้วแชมป์ก็ได้สวนหมัดฮุคเข้าใส่ชายคนนั้นเช่นกัน ชายคนนั้นถูกแชมป์ต่อยเข้าไปที่ใบหน้าอย่างจังจนทำให้ชายคนนั้นได้เซถอยหลังไป แต่แชมป์ไม่ปล่อยให้โอกาสนั้นหลุดมือ แชมป์จึงได้ต่อยเตะจนชายคนนั้นล้มลงไปกับพื้น “นี่พวกมึงเป็นใครกันวะ?” ชายคนนั้นได้ตะคอกถามพวกแชมป์

แชมป์ได้มองหน้าชายคนนั้นด้วยสายตาที่เย้ยหยันชายคนนั้น “พวกมึงเพิ่งตีพี่สาวกูจนแขนหัก…มึงความจำสั้นกันขนาดนั้นเลยรึไง?” แชมป์ได้ถามกับชายคนนั้น จากนั้นแชมป์จึงได้เดินเข้าไปหาชายคนนั้นอย่างช้า ๆ ก่อนที่แชมป์จะเดินเข้าไปถึงตัวชายคนนั้น แชมป์ได้เตะเข้าไปที่ใบหน้าของชายคนนั้นอย่างเต็มแรงจนทำให้ชายคนนั้นถึงกับสลบไป “นี่สำหรับพี่สาวกู” แชมป์ได้บ่นออกมาหลังจากที่เตะชายคนนั้นไปแล้ว

แดนที่เห็นว่าชายคนนั้นสลบไปแล้ว แดนจึงได้เดินเข้ามาชายคนนั้นพร้อมกับหยิบเคเบิ้ลไทร์แบบรัดข้อมือออกมาจากกระเป๋าสะพายข้างของเขา แดนได้เอาเคเบิ้ลไทร์มารัดข้อมือของชายคนนั้นเอาไว้ “เดี๋ยวกูไปเอารถมาก่อนนะ” อาทิตย์ได้บอกกับทุกคนก่อนที่เขาจะเดินจากไป “ตีนยังหนักเหมือนเดิมเลยนะมึงอ่ะ” ธีมได้เดินมาพูดกับแชมป์ “กูก็แค่เอาคืนแทนพี่สาวกูก็แค่นั้นแหละ” แชมป์ได้พูดกับธีมโดยที่แชมป์ไม่ได้หันไปมองหน้าธีม

ตอนนี้สามเพื่อนสนิทได้ยืนมองชายคนนั้นที่กำลังสลบอยู่ “งานนี้พวกพ่อ ๆ ได้เทศนาพวกเรายาวแน่ ๆ” แดนได้พูดกับสองเพื่อนสนิทอย่างแชมป์และธีม “ขอโทษนะที่เอาพวกมึงมาเดือดร้อนด้วยอ่ะ” แชมป์ได้บอกกับสองเพื่อนสนิทอย่างธีมและแดน “พวกมึงสองคนเป็นเพื่อนรักกู…ถ้าไม่ช่วยพวกมึงแล้วจะให้ช่วยหมาแมวที่ไหนวะ” ธีมได้บอกกับสองเพื่อนสนิทอย่างแชมป์และแดน “ขอบใจพวกมึงสองคนมาก ๆ เลยนะเว้ย” แชมป์ได้พูดขอบคุณธีมและแดน “แล้วเรื่องที่มึงหนีออกจากบ้านอ่ะ…มึงรับปากพวกกูแล้วนะว่าจะเล่าทุกอย่าง มึงอย่าลืมซะล่ะ!” แดนได้พูดย้ำกับแชมป์

ในที่สุดอาทิตย์ก็ได้ขับรถมารับพวกของแชมป์ เมื่อแชมป์และธีมเห็นว่าอาทิตย์มาแล้ว แชมป์และธีมจึงได้ช่วยกันยกร่างของชายคนนั้นที่ยังคงสลบอยู่ขึ้นมา จากนั้นแชมป์และธีมจึงได้ลากตัวชายคนนั้นมาที่รถของอาทิตย์ “ไอแดนมึงไปนั่งข้างหน้า…เดี๋ยวพวกกูสองคนจะนั่งคุมตัวมันอยู่ข้างหลังเอง” แชมป์ได้พูดกับแดน และเมื่อแชมป์พูดจบแดนก็ได้มาเปิดประตูหลังให้กับพวกแชมป์

เมื่อแชมป์และธีมลากร่างของชายคนนั้นมาถึงที่ประตูรถแล้วและกำลังจะขึ้นรถ “ไอแชมป์มึงขึ้นไปก่อนเลย” ธีมได้บอกให้แชมป์ขึ้นรถไปก่อน จากนั้นแชมป์จึงได้ขึ้นรถไปก่อน เมื่อแชมป์ขึ้นรถได้แล้วธีมก็ได้ส่งร่างของชายคนนั้นตามแชมป์ขึ้นมาบนรถ เมื่อแชมป์และธีมจัดท่าทางของชายคนนั้นเสร็จธีมก็ได้ขึ้นมานั่งประกบและปิดประตูรถ ส่วนแดนเองก็เปิดประตูหน้าและขึ้นมาบนรถ เมื่อทั้งสามคนขึ้นมาบนรถได้แล้วอาทิตย์จึงได้ออกรถไปทันที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***