บ้านเล็กใจกลาง

1

เสียงไก่ขันยามเช้าดังลอดเข้ามาในบ้านไม้หลังเล็กที่ตั้งอยู่ท่ามกลางสวนผลไม้ พื้นไม้ที่แม้จะเก่าแต่ยังคงอบอุ่นเหมือนวันแรกที่ครอบครัวนี้เข้ามาอยู่ กลิ่นดินชื้นหลังฝนเมื่อคืนลอยปะปนมากับไอแดดอ่อน ๆ ยามเช้า

ภายในบ้าน มีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะดังขึ้นเสมอไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม เพราะนี่คือบ้านของ อนันต์ พ่อที่ทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูครอบครัว, ดาริน แม่ผู้ใจดีที่ไม่เคยปล่อยให้บ้านนี้ขาดความอบอุ่น, และลูกทั้งสองคน นที ลูกชายคนโตผู้รับผิดชอบเกินวัย กับ อิงดาว น้องสาวคนเล็กที่มักทำให้บ้านเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

เช้าวันนี้เหมือนเช้าอีกหลาย ๆ วัน กลิ่นข้าวสวยร้อน ๆ ลอยออกมาจากครัว “นที ไปตามน้องมากินข้าวสิลูก” เสียงแม่ดังขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

นทีในวัยสิบเจ็ดปีวางสมุดการบ้านลง ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนเดินไปเรียกน้องสาว “อิงดาว รีบลงมาเถอะ จะให้แม่รออีกนานไหม”

เด็กสาววัยสิบสามที่กำลังถักเปียตัวเองหน้ากระจกเงยหน้าขึ้น ตอบพี่ชายพลางทำหน้ามุ่ย “ก็หนูอยากสวยนี่นา วันนี้เพื่อนจะมาบ้านด้วยนะ”

“สวยตรงไหน หัวเปียเบี้ยวแบบนั้น” นทีเอื้อมมือไปดึงยางออกอย่างหมั่นไส้

“พี่นที! เล่นอะไรเนี่ย หนูถักตั้งนานนะ” อิงดาวตวัดเสียงแหลมใส่

เสียงโวยวายของทั้งคู่ทำให้แม่ที่ยืนจัดจานกับข้าวในครัวหัวเราะเบา ๆ “สองคนนี้ ถ้าไม่ได้หยอกกันคงแปลกจริง ๆ”

ไม่กี่นาทีต่อมา ทั้งสี่คนนั่งล้อมวงกันบนเสื่อผืนเก่า กลางโต๊ะไม้มีไข่เจียวหอมกรุ่น แกงจืดร้อน ๆ และปลาทอดตัวเล็ก ๆ ที่พ่อหามาได้จากตลาด

“กินเยอะ ๆ นะลูก จะได้มีแรงเรียน” แม่ตักข้าวให้อิงดาวจนเต็มจาน ก่อนหันไปส่งสายตากับพ่ออย่างอ่อนโยน

อนันต์พยักหน้า เขาไม่ค่อยพูดมาก แต่รอยยิ้มบนใบหน้าก็ทำให้บรรยากาศรอบโต๊ะอบอุ่นเหลือเกิน

ระหว่างกินข้าว นทีก็พูดขึ้นมา “พ่อครับ อีกหน่อยผมอยากลองไปเรียนต่อในเมืองนะ ผมอยากมีความฝันเป็นของตัวเอง”

เสียงช้อนกระทบจานเงียบลงชั่วครู่ แม่ยิ้มอ่อน แต่พ่อเลิกคิ้วเล็กน้อย

“แล้วสวนที่นี่ ใครจะช่วยดูล่ะนที พ่อแก่ขึ้นทุกวัน”

อิงดาวรีบพูดแทรก “ไม่เป็นไรหรอกพ่อ! หนูจะช่วยพ่อเอง หนูเก่งกว่าพี่นทีอีก”

นทีหันไปทำท่าจะเถียง แต่มือแม่วางลงบนแขนเขาเบา ๆ “เรื่องนั้นไว้ค่อย ๆ คุยกันก็ได้ลูก วันนี้กินข้าวให้หมดก่อนนะ”

เสียงหัวเราะเบา ๆ ของแม่ทำให้บรรยากาศกลับมาผ่อนคลายอีกครั้ง

หลังอาหารเช้า เสียงจักจั่นเริ่มดังระงมในสวน พ่อคว้าจอบออกไปทำงานเหมือนทุกวัน แม่เก็บจานด้วยท่าทีอ่อนโยน นทีหยิบหนังสือเตรียมสอบ ส่วนอิงดาวก็นั่งวาดรูปแม่ด้วยดินสอสี

ในภาพวาดนั้น แม่ยิ้มกว้างเหมือนทุกวัน… รอยยิ้มที่อบอุ่นจนทำให้บ้านไม้หลังนี้เต็มไปด้วยแสงสว่าง แม้จะเล็กเก่า แต่ก็เป็นที่ ๆ ทุกคนอยากกลับมาเสมอ

ทว่า… ในความอบอุ่นนี้ แอบแฝงเงาบางอย่างที่ยังไม่มีใครพูดถึง เงาที่เริ่มปรากฏผ่านไอไอของแม่ที่ดังขึ้นทุกคืน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

