ตอนที่ 3 : ก้าวสู่โลกใหม่ครั้งแรก

ความมืดในถ้ำหนาทึบกว่าที่เสียนเหยาคาดไว้ ทุกย่างก้าวเสียงสะท้อนดังก้องราวกับภูเขาทั้งลูกกำลังรับฟัง นางหายใจลึก พยายามไม่ให้หัวใจเต้นแรงจนเกินไป เสียงทำนองแคนลึกลับยังคงดังนำทางอยู่เบื้องหน้า บางครั้งแผ่วเบาราวจะหายไป บางครั้งกลับชัดเจนจนเสมือนมีคนยืนเป่าอยู่ตรงข้างหู

ผนังถ้ำไม่ใช่เพียงหินธรรมดา แต่มีลวดลายเรขาคณิตเรืองแสงเป็นเส้น ๆ คล้ายผ้าปักของเผ่าม้ง ทว่าไม่เคยมีใครเคยทอเช่นนี้มาก่อน เส้นแสงพาดโยงเหมือนด้ายแดงไร้ที่สิ้นสุด พาดไปถึงส่วนลึกของถ้ำ ทุกครั้งที่เสียนเหยาก้าวผ่าน ลวดลายเหล่านั้นก็จะเปล่งแสงสว่างขึ้นชั่วขณะ เหมือนทักทายผู้ที่ถูกเลือก

เสียงใบไม้แห้งกรอบ ๆ พลันดังขึ้นจากทุกทิศรอบตัว แต่เมื่อหันมอง กลับเห็นเพียงเงาใบไม้โปร่งแสงปลิวผ่านความมืด—ใบไม้ที่ไม่ได้เกิดจากโลกนี้ กลับหายไปในอากาศราวกับควัน

ทันใดนั้น อากาศเบื้องหน้าก็แปรเปลี่ยน—แสงสีน้ำเงินอมเขียวสว่างวาบขึ้นกลางถ้ำ ประหนึ่งม่านน้ำแข็งหรือกระจกใสผืนใหญ่ตั้งขวาง เสียงทำนองแคนหยุดลงกะทันหัน เหลือเพียงความเงียบงันจนหูอื้อ

เสียนเหยาหยุดยืนตรงหน้า “ประตู” ที่ทุกคนเล่าขานมา—ประตูแห่งโลกอื่น

แสงนั้นไม่เพียงส่องสว่าง แต่ยังสะท้อนภาพมากมายราวกับน้ำในสระ นางมองเห็นเงาเมืองใหญ่ที่มีกำแพงสูงตระหง่าน เห็นทหารนับร้อยนับพันสวมชุดเกราะโบราณกำลังฝึกศึก เห็นธงผืนมหึมาปลิวไหวในสายลม และ…เห็นแววตาชายคนหนึ่งที่เต็มไปด้วยความว่างเปล่าและความแค้น เหมือนกำลังจ้องตรงมาที่นาง

เสียนเหยาหายใจติดขัด แต่ยังไม่ก้าวถอยหลัง

“นี่หรือ…สิ่งที่ผู้เฒ่าเรียกว่าประตูมิได้เปิดให้มนุษย์เล่น?”

ผืนแสงสั่นไหวเหมือนผิวน้ำ

ใบไม้โปร่งแสงลอยขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้ล้อมรอบตัวเสียนเหยา พัดวนเหมือนวงกลมพิธีกรรม อุ่นแสงเขียวอ่อนส่องออกมาจากขลุ่ยไม้ไผ่ข้างเอวอย่างอ่อนโยน—มันกำลังปกป้องเธอ

หัวใจเต้นแรงขึ้นทุกขณะ เสียนเหยารู้ดีว่าหากก้าวผ่านประตูนี้ เธออาจไม่มีวันหวนกลับบ้านบนขุนเขาได้อีก

แต่เสียงหนึ่งในใจดังขึ้น—เสียงเดียวกับทำนองแคนเมื่อครู่

“เสียนเหยา… เจ้าคือผู้ถูกเลือก”

ริมฝีปากนางสั่นน้อย ๆ

“หากนี่คือชะตา ข้าจะไม่หวั่น”

หญิงสาวก้าวไปข้างหน้า

ทันทีที่ปลายเท้าแตะม่านแสง—โลกทั้งใบก็แตกกระจายเป็นเศษแก้วสว่างวาบ

ร่างของเสียนเหยาพลันหายไปจากถ้ำ

เหลือเพียงสะพานใบไม้ที่ค่อย ๆ สลายเป็นฝุ่นเรืองแสง กลับคืนสู่ความว่างเปล่า

และเมื่อเธอลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง…

สิ่งที่รออยู่เบื้องหน้าไม่ใช่ภูเขาคุ้นเคยอีกต่อไป—

แต่เป็น เมืองโบราณกำแพงสูง เสียงกลองศึกดังก้อง และโชคชะตาใหม่ที่ไม่มีวันหวนคืน