ตอนที่ 3 : วันธรรมดาที่ไม่ธรรมดา

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นอีกครั้งในเช้าวันธรรมดา อัยย์ขยับตัวลุกจากที่นอน ผมที่พันกันเล็กน้อยและเสื้อเชิ้ตที่พับเรียบร้อยทำให้เธอดูเหมือนนักเรียนธรรมดาคนหนึ่ง แต่หัวใจของเธอกลับเต้นแรงและเต็มไปด้วยความกังวล

วันนี้เป็นวันธรรมดาอีกวันหนึ่งในโรงเรียนใหม่ แต่สำหรับอัยย์ ทุกวันในโรงเรียนที่เพิ่งย้ายมาถือเป็น “วันพิเศษ” เพราะเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน และต้องปรับตัวกับสิ่งแวดล้อมที่เธอไม่คุ้นเคย

เธอสวมแมสสีขาวเหมือนเดิม แม้รู้ว่าเพื่อนบางคนอาจสงสัย หรือบางคนอาจคิดล้อเล่นกับเธอ แต่ความคุ้นเคยกับการปกปิดใบหน้าได้กลายเป็นเกราะป้องกันเธอเอง

ระหว่างทางไปโรงเรียน อัยย์เดินข้างดาวเพื่อนใหม่ที่พึ่งย้ายมาเหมือนกัน

“อัยย์… วันนี้เรามาให้ทันเข้าแถวหน้าเสาธงกันไหม?” ดาวถามพลางยิ้ม

“ได้นะ… แต่กลัวว่า…” อัยย์เริ่มพูดไม่จบเพราะกลัวเสียงหัวเราะของคนอื่น

“ไม่ต้องกลัวหรอก ฉันอยู่กับเธอ” ดาวบอกด้วยน้ำเสียงมั่นคง ทำให้อัยย์ใจชื้นขึ้นเล็กน้อย

เมื่อเดินเข้าโรงเรียน เสียงหัวเราะและเสียงประกาศยังคงดังรอบตัว เหมือนทุกอย่างแข่งกันทำให้เธอรู้สึกโดดเดี่ยว แต่เมื่อดาวเดินเคียงข้าง ความกลัวนั้นเบาบางลง

ในห้องเรียน ครูให้ทุกคนทำกิจกรรมกลุ่ม อัยย์นั่งอยู่ข้างดาว ทำรายงานวิชาภาษาไทยด้วยกัน

“วันนี้ครูให้เขียนเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตเราในโรงเรียนใหม่ค่ะ” ดาวบอก พลางหันมองอัยย์

อัยย์พยักหน้าเบา ๆ แต่เสียงหัวเราะและการพูดคุยจากเพื่อนโต๊ะใกล้ ๆ ทำให้เธอกังวล

“เฮ้ย! นี่ใส่แมสทำไม? ดูแปลกชะมัดเลย!” เสียงเด็กผู้หญิงจากโต๊ะตรงข้ามแทรกขึ้น

อัยย์เกือบก้มหน้าหลบ แต่ดาวเอื้อมมือมาบีบแขนเธอเบา ๆ และพูดขึ้น

“เงียบ ๆ หน่อย พวกเธอทำแบบนี้ไม่ดีนะ”

ื เสียงดาวชัดเจนและมั่นคง จนเด็กกลุ่มนั้นหยุดหัวเราะอึกอัก อัยย์มองดาวด้วยความรู้สึกประทับใจ เธอไม่เคยมีใครยืนขึ้นปกป้องเธอแบบนี้มาก่อน

ระหว่างทำรายงาน อัยย์เริ่มเปิดใจมากขึ้น เธอเล่าเรื่องบ้าน ครอบครัว และความกังวลเกี่ยวกับการปรับตัว

“ฉันรู้สึกเหมือนโลกทั้งโลกแปลกไปหมดเลย…” อัยย์พูดเสียงเบา

“ฉันเข้าใจ… ฉันก็เพิ่งย้ายมาเหมือนกัน เราต้องช่วยกันนะ” ดาวพูด พลางยิ้มอ่อน ๆ

ขณะที่สองสาวทำงานกันอย่างตั้งใจ เธอไม่รู้ตัวเลยว่า มีเด็กผู้ชายที่นั่งโต๊ะตรงข้ามคอยสังเกตเธออยู่ เขานิ่งสงบ ไม่พูดอะไร เพียงแค่เงยหน้ามองเธออย่างสังเกต ทุกครั้งที่อัยย์เงยหน้าขึ้นบ้าง เขาก็จะก้มหน้าเหมือนไม่ได้สนใจ แต่สายตาของเขานั้นจับจ้องเธอแบบไม่รู้ตัว

ช่วงพักกลางวัน ดาวชวนอัยย์ไปนั่งกินข้าวด้วยกันใต้ร่มไม้ที่สนามโรงเรียน

“รู้ไหม… ที่นี่ก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นหรอก แค่เรายังไม่คุ้นกับมันเท่านั้นเอง” ดาวพูดพลางมองรอบ ๆ

อัยย์พยักหน้า น้ำตาเกือบไหลอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เป็นเพราะความอบอุ่นที่เพิ่งได้รับ

ขณะนั้น เด็กผู้ชายคนนั้นก็เดินผ่านมา เพียงแค่เงียบ ๆ มองมาทางอัยย์จากระยะไกล แล้วก็เดินผ่านไป โดยไม่มีใครสังเกตความสนใจของเขา

อัยย์มองตามเขาแล้วถอนหายใจเบา ๆ รู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแปลกไป แต่ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร

หลังจากกลับเข้าห้องเรียน กิจกรรมในช่วงบ่ายให้ทุกคนทำรายงานต่อ อัยย์และดาวแบ่งงานกันอย่างเรียบร้อย

“ฉันไม่คิดเลยนะ ว่าเพื่อนย้ายมาใหม่แบบเธอจะน่ารักแบบนี้” ดาวพูดเบา ๆ พลางหัวเราะ

อัยย์หน้าแดงเบา ๆ ก้มลงทำงานต่อ เธอไม่เคยได้รับคำชมแบบนี้มาก่อน ความรู้สึกประหลาด ๆ เริ่มซึมซับเข้ามาในใจ

เมื่อเลิกเรียน ดาวและอัยย์เดินกลับบ้านพร้อมกัน

“พรุ่งนี้เราเจอกันก่อนเข้าเรียนอีกนะ เธอไม่ต้องกลัวอะไรเลย ฉันอยู่ข้าง ๆ เธอ” ดาวพูดด้วยรอยยิ้ม

อัยย์พยักหน้าเบา ๆ ความอบอุ่นครั้งแรกจากเพื่อนใหม่ทำให้เธอรู้สึกว่าโลกนี้ยังมีที่ที่เธอไม่โดดเดี่ยว

แม้ว่าคีร์จะยังคงเป็นเพียงคนที่เงียบ ๆ อยู่ตรงมุมหนึ่งของห้องเรียน การปรากฏตัวของเขาเพียงเล็กน้อยก็เพียงพอให้หัวใจของอัยย์เต้นแปลกไป…

และนี่คือ จุดเริ่มต้นของวันธรรมดาที่ไม่ธรรมดา ในรั้วโรงเรียนใหม่ ที่เต็มไปด้วยมิตรภาพ ความกังวล และความอบอุ่นเล็ก ๆ ที่ค่อย ๆ เกิดขึ้นทีละน้อย…..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***