ตอนที่ 2 : เพื่อนใหม่ และรอยยิ้มที่ยังไม่กล้าเผย

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นอีกครั้งในเช้าวันจันทร์ อัยย์ละสายตาจากหน้ากระจกมองตัวเองที่สะท้อนกลับมาในชุดนักเรียนสะอาดเรียบร้อย เสื้อเชิ้ตขาวพับแขนเรียบร้อยกับกระโปรงนักเรียนสีน้ำเงินเข้ม รองเท้านักเรียนที่ค่อนข้างเก่าของเธอสั่นไหวเบา ๆ บนพื้นไม้ ท่ามกลางความตื่นเต้นและความกังวลใจที่ประเดประดังเข้ามาพร้อมกับแสงเช้าภายนอกหน้าต่าง

แมสสีขาวยังคงปิดหน้าของเธอไว้ แม้เพียงไม่กี่คนในโรงเรียนใหม่อาจเคยเห็นใบหน้าของเธอเต็ม ๆ แต่ความคุ้นเคยในการปกปิดนี้ทำให้อัยย์รู้สึกปลอดภัย แม้มันจะเป็นเพียงแค่รอยบาดแผลเล็ก ๆ ของอดีตที่ฝังใจเธอ

เมื่อเธอเดินเข้าสู่ประตูโรงเรียน ความรู้สึกแปลกแยกก็ซัดเข้ามาอีกครั้ง โรงเรียนใหญ่มากกว่าที่เคยคุ้นเคย เด็กนักเรียนม.ต้นและม.ปลายกระจายตัวอยู่เต็มสนาม เสียงหัวเราะสนุกสนานของกลุ่มเพื่อน เสียงประกาศของครูฝ่ายปกครอง และเสียงรองเท้ากระทบพื้นซีเมนต์ทั้งหมดผสมกันจนทำให้หัวใจอัยย์เต้นแรง

เธอเดินค่อย ๆ ผ่านกลุ่มเพื่อนที่ดูเหมือนรู้จักกันดี แม้แต่บางคนแอบมองมาที่เธอด้วยสายตาสงสัย แต่เธอเลือกที่จะเดินตรงไปที่ห้องเรียนชั้น ม.1/1 โดยไม่สบตาใคร

ทันทีที่เข้าไปในห้อง อัยย์ก้มหน้าพร้อมจัดวางของในกระเป๋า พยายามทำตัวให้กลมกลืนกับโต๊ะว่างที่อยู่ด้านหลังสุด เสียงเด็ก ๆ พูดคุยกันเสียงดัง ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดจนแทบอยากจะซ่อนตัวใต้โต๊ะ

“นี่… เธอชื่ออะไรเหรอ?” เสียงใส ๆ ของเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นจากโต๊ะข้าง ๆ

อัยย์ยกสายตาขึ้นเล็กน้อย มองคนถามแล้วพยักหน้าเบา ๆ

“อ…อัยย์ค่ะ” เธอตอบเสียงเบา ๆ

“ฉันชื่อพิมพ์ดาว… ดาวเองค่ะ เพิ่งย้ายมาเหมือนกัน”

ความอบอุ่นในน้ำเสียงของดาวทำให้อัยย์ใจเต้นแรง เธอไม่เคยมีใครทักทายเธอด้วยน้ำเสียงเป็นมิตรตั้งแต่วันแรกในโรงเรียนเก่า ดาวนั่งลงข้าง ๆ พร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน

“เธอมากับใครหรือเปล่า? เห็นเธอเดินมาคนเดียว” ดาวถามต่อ

อัยย์ส่ายหน้าเบา ๆ “มากับพ่อค่ะ แต่พ่อไม่เข้าโรงเรียนหรอก…” เธอหยุดพูด มองลงที่โต๊ะตัวเอง ไม่แน่ใจว่าจะบอกอะไรดี

ดาวหัวเราะเบา ๆ “ไม่เป็นไรหรอก เราก็มาคนเดียวเหมือนกัน เธอกับฉันคงเข้าใจกันได้”

คำพูดง่าย ๆ แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น ทำให้อัยย์รู้สึกโล่งใจบางอย่าง น้ำตาเล็ก ๆ ที่เธอเก็บไว้ไม่ไหวก็แทบไหล แต่เธอปาดมันลงอย่างเงียบ ๆ

ในช่วงพักกลางวัน อัยย์นั่งอยู่กับดาว กินข้าวกล่องที่เตรียมมา ข้าง ๆ มีเสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยของเพื่อนคนอื่น ๆ ที่ล้อมรอบอยู่ ดาวพยายามคุยเรื่องทั่วไปเพื่อให้บรรยากาศเป็นกันเอง

“อัยย์… เรามาลองนั่งตรงนี้กันดีไหม?” ดาวชี้ไปที่มุมโต๊ะว่างอีกฝั่งหนึ่ง

อัยย์พยักหน้า และทันทีที่พวกเธอนั่งลง กลุ่มเด็กผู้หญิงอีกกลุ่มเดินมามอง

“เฮ้ย! เห็นใส่แมสกันแบบนั้น มาจากไหน

กันเนี่ย?” เสียงหนึ่งถามพร้อมหัวเราะ

อัยย์เกือบจะก้มหน้าหลบ แต่ดาวยื่นมือมาบีบแขนเธอเบา ๆ ก่อนพูดขึ้นเสียงเข้มขึ้นเล็กน้อย

“เงียบ ๆ หน่อยนะ พวกเธอจะไปล้อทำไม คนอื่นไม่เกี่ยวข้อง” ดาวพูดแบบไม่ต้องลังเล น้ำเสียงมั่นคงจนเด็กกลุ่มนั้นต้องหยุด

อัยย์มองดาวด้วยความตื่นตาและตกใจเล็กน้อย เธอไม่เคยมีใครยืนขึ้นมาปกป้องเธอแบบนี้มาก่อน ความรู้สึกอบอุ่นเริ่มแผ่ซ่านในใจ เธอพยักหน้าเบา ๆ เป็นการขอบคุณ

ในห้องเรียนช่วงบ่าย ครูให้กิจกรรมแนะนำตัวเองและจับคู่ทำงานกลุ่ม นางเอกกับดาวได้จับคู่กันทันที พวกเธอค่อย ๆ พูดคุย เริ่มรู้จักกันมากขึ้น

“อัยย์ เธอชอบอ่านหนังสือหรือเปล่า?” ดาวถาม

“อืม… ชอบนะ แต่ไม่ค่อยมีใครรู้เรื่องพวกนี้เลย” อัยย์ตอบ

“งั้นเราก็เหมือนกันเลย ฉันก็ชอบอ่านหนังสือเหมือนกัน” ดาวหัวเราะเบา ๆ ทำให้หัวใจอัยย์รู้สึกอบอุ่น

ในขณะที่พวกเธอกำลังทำรายงานร่วมกัน ครูประจำชั้นเรียกให้นักเรียนทุกคนมองไปที่ด้านหน้า ฉากนี้เองที่เธอสังเกตเห็น เด็กผู้ชายคนหนึ่ง นั่งอยู่โต๊ะตรงข้าม แววตาของเขาเงียบและนิ่ง ไม่พูดกับใคร แต่บางครั้งก็หันมามองนางเอกเพียงแวบเดียว ก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อ เขาไม่ได้พูดอะไร แต่เพียงการมองนั้นก็ทำให้อัยย์รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างแปลก ๆ เข้ามาในหัวใจ

อัยย์มองเขาเพียงครู่หนึ่ง แล้วก้มหน้าทำงานต่อ แต่ความคิดของเธอไม่สามารถละทิ้งใบหน้าเด็กผู้ชายคนนั้นได้ เขาเงียบมาก แต่ก็ทำให้อัยย์รู้สึกเหมือนโลกของเธอเริ่มกว้างขึ้นเล็กน้อย

เมื่อเลิกเรียน ดาวเดินข้างอัยย์ไปทางออกโรงเรียน

“อัยย์… พรุ่งนี้เรามาเจอกันที่ห้องอาหารก่อนเข้าเรียนไหม?” ดาวถามพร้อมรอยยิ้ม

อัยย์พยักหน้าเบา ๆ “โอเค…” เธอพูดเสียงเบา แต่หัวใจเต้นแรงเหมือนเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เพิ่งค้นพบมิตรภาพจริง ๆ

ระหว่างทางกลับบ้าน เสียงฝนที่เคยทำให้เธอกลัว กลับฟังดูเบาลงและสงบขึ้นเล็กน้อย ความอบอุ่นจากดาวทำให้หัวใจอัยย์เริ่มเชื่อว่า… บางทีโลกนี้อาจไม่ได้มืดมนเสมอไป

และแม้คีร์จะยังคงเป็นเงียบ ๆ อยู่ตรงมุมหนึ่งของห้องเรียน เพียงแค่สังเกตเธอจากระยะไกล การปรากฏตัวของเขาเพียงเล็กน้อยก็เพียงพอให้หัวใจของอัยย์เต้นแปลกไป

ในค่ำคืนนั้น ขณะที่อัยย์นอนฟังเสียงฝนอีกครั้ง เธอไม่รู้ว่าทั้งดาวและเด็กผู้ชายคนนั้นจะเข้ามาเปลี่ยนชีวิตเธออย่างไรในอนาคต แต่ความรู้สึกอบอุ่นครั้งแรกจากเพื่อนใหม่ ทำให้เธอรู้สึกว่า… เธอไม่ต้องเผชิญโลกนี้เพียงลำพังอีกต่อไป

และนี่คือจุดเริ่มต้นของ มิตรภาพและเรื่องราวในรั้วโรงเรียนใหม่ ที่กำลังค่อย ๆ ถูกสร้างขึ้นทีละน้อย…..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***