เด็กหญิงก็จูงมือรอยด์เดินออกมาข้างนอก แต่ทุ่งดอกไม้ที่สดใสกลับหายไป...และถูกแทนที่ด้วยทิวทัศน์ที่แปลกประหลาดไปอีกแบบ พวกเขากำลังยืนอยู่ที่เชิงเขาแห่งหนึ่ง ทางเดินหินที่ดูแข็งแรงทอดยาวขึ้นไปตามความลาดชันของภูเขา
รอยด์กวาดสายตามองไปรอบๆ ที่แห่งนี้มีเพียงพื้นหญ้าสีเขียวบางๆ ปกคลุมไปทั่ว สลับกับต้นไม้ที่สูงราวๆ 5 เมตรซึ่งขึ้นอยู่อย่างโดดเดี่ยวเป็นหย่อมๆ แต่สิ่งที่น่าแปลกคือหินก้อนใหญ่รูปทรงประหลาดที่ตั้งตระหง่านอยู่เป็นระยะ และกรงเหล็กขนาดใหญ่ที่ว่างเปล่า...ซึ่งถูกทิ้งร้างไว้ตามทางเดินเป็นช่วงๆ
ทั้งสองเริ่มออกเดินไปตามทางเดินหินอย่างช้าๆ บรรยากาศที่เงียบและวังเวงทำให้รอยด์เดินเข้าไปใกล้เด็กหญิงข้างกายเขามากขึ้น
หลังจากเดินเงียบๆ ไปได้สักพัก รอยด์ก็ตัดสินใจทำลายความเงียบ
"นี่..." เขาเอ่ยขึ้นเบาๆ เด็กหญิงหันมามองเขา เลิกคิ้วเล็กน้อยเป็นเชิงถาม "เธอน่ะ...ชื่ออะไรเหรอ?"
เด็กหญิงนิ่งไปครู่หนึ่ง เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยเหมือนกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก...ก่อนจะส่ายหน้าช้าๆ แววตาสีฟ้าใสของเธอฉายแววสับสน
"ฉัน...ฉันจำไม่ได้" เธอตอบเสียงแผ่ว
คำตอบนั้นทำให้รอยด์ประหลาดใจ...แต่แล้วความประหลาดใจก็ถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกสงสารและเข้าใจ เขาก้าวเข้าไปใกล้เธออีกนิด
"ฉันก็เหมือนกัน..." เขาสารภาพ "ฉันจำอะไรไม่ได้เลย...ยกเว้นอย่างเดียว...ฉันได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งเรียกชื่อ 'รอยด์'...ฉันคิดว่านั่นน่าจะเป็นชื่อของฉันนะ"
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้แบ่งปันชิ้นส่วนข้อมูลเพียงหนึ่งเดียวที่เขามีกับใครสักคน
รอยด์เผลอยิ้มออกมา...เป็นครั้งแรกที่ใบหน้าที่ซีดเซียวของเขากลับมามีสีสันแห่งชีวิต
"ถ้าอย่างนั้น..." เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ต่างไปจากเดิม...มันมีความแน่วแน่อยู่ในนั้น "...ฉันจะตั้งชื่อให้เธอเอง"
เขาชี้ไปที่ดอกไม้สีขาวดอกหนึ่งบนมงกุฎของเธอ
"ลิลลี่...ต่อไปนี้ฉันจะเรียกเธอว่าลิลลี่นะ"
เด็กหญิง...หรือ 'ลิลลี่' ในตอนนี้...ดูประหลาดใจเล็กน้อย เธอค่อยๆ ยกมือขึ้นสัมผัสกลีบดอกไม้สีขาวบนศีรษะของตัวเองอย่างแผ่วเบา ก่อนจะหันมายิ้มให้รอยด์...รอยยิ้มที่ทำให้เห็นลักยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก
เธอไม่พูดอะไร แต่เพียงพยักหน้าช้าๆ เป็นการยอมรับชื่อใหม่ที่เขาเป็นคนมอบให้
ทันใดนั้น! เสียงครืนๆ ที่สั่นสะเทือนก็ดังมาจากที่สูงลิบๆ บนภูเขา หินก้อนยักษ์ก้อนหนึ่งหลุดออกจากฐานของมันและกำลังกลิ้งลงมาอย่างบ้าคลั่ง!
"วิ่ง!" ลิลลี่ตะโกน เธอรีบกระชากมือรอยด์แล้วออกวิ่งไปตามทางเดินหินทันที
ครืนนนน! ตูม!
เสียงหินที่กระแทกกับพื้นดังไล่หลังมาใกล้ขึ้นทุกขณะ รอยด์กับลิลลี่วิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่คิดชีวิต แต่ด้วยความรีบร้อน เท้าเปล่าของลิลลี่กลับสะดุดเข้ากับขอบหินอย่างจัง ร่างของเธอล้มลงไปกองกับพื้น...ในเส้นทางของหินก้อนนั้นพอดี
ภาพนั้นทำให้หัวใจของรอยด์หยุดเต้น ในเสี้ยววินาทีนั้น สัญชาตญาณบางอย่างที่อยู่เหนือความกลัวสั่งให้เขาทำในสิ่งที่ตัวเองก็ไม่คาดคิด เขาหันกลับไปพุ่งเข้าหาลิลลี่ที่ยังคงนอนอยู่บนพื้น
"หลบไป!" เขาตะโกนพร้อมกับใช้แรงทั้งหมดที่มีผลักร่างของเธอให้กลิ้งหลุดออกจากทางเดินหินไป
ตูม!
ลิลลี่กลิ้งพ้นไปได้อย่างหวุดหวิด แต่รอยด์หลบไม่ทัน ขาข้างซ้ายของเขาถูกหินที่กลิ้งผ่านไปกระแทกอย่างรุนแรงจนล้มลง
"โอ้ยย...ขาฉัน..." เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
ลิลลี่รีบวิ่งเข้าไปหารอยด์ที่นอนขดตัวอยู่บนพื้นหิน "รอยด์! เธอเป็นอะไรไหม!?"
"ลุกไหวไหม...เราต้องไปจากตรงนี้ก่อน" เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงห่วงใย
รอยด์พยักหน้า เขาใช้แขนยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง และด้วยความช่วยเหลือจากลิลลี่ เขาก็ค่อยๆ พยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืนด้วยขาข้างเดียว โดยใช้แขนข้างหนึ่งพาดไหล่ของเธอไว้
ทั้งสองค่อยๆ ออกเดินอีกครั้งอย่างทุลักทุเลจนมาถึงลานกว้างบนไหล่เขา...ที่นั่นมี "เสาชิงช้ายักษ์" ที่ดูเก่าแก่ตั้งตระหง่านอยู่อย่างโดดเดี่ยว
พวกเขานั่งลงพักที่ฐานของมัน และโดยไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ...หนังสือปกครามที่รอยด์วางอยู่บนตักก็เริ่มเปล่งแสงสีฟ้าอ่อนออกมา
แสงนั้นสว่างวาบขึ้น ก่อนที่ลำแสงสายหนึ่งจะพุ่งออกจากหนังสือไปที่ขาข้างที่เจ็บของรอยด์ แสงสีฟ้าอ่อนเข้าห่อหุ้มรอบบาดแผลอย่างนุ่มนวล ความเจ็บปวดแสนสาหัสพลันมลายหายไปในทันที
เมื่อแสงจางลง...บาดแผลทั้งหมดก็หายไปราวกับไม่เคยเกิดขึ้น รอยด์รีบเปิดหนังสือดู...บนหน้ากระดาษหน้าแรก ปรากฏภาพวาดดินสอรูป "เสาชิงช้าขนาดปกติ" ในวันฟ้าใสขึ้นมา
รอยด์มองภาพวาดในหนังสือสลับกับขาของตัวเองที่หายดีเป็นปกติ...นี่คือการเดินทางของเขา...การรวบรวมอดีตเพื่อรักษาปัจจุบัน ความหวาดกลัวยังคงอยู่ แต่ตอนนี้...มันมีความหวังเจือปนอยู่ด้วย
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
Naruto Uzumaki
เหนื่อยมาก อยากอ่านต่อแล้วน้าา แอดอัพเร็วๆนะ
2025-09-30
0