บทที่ 2 โถงทางเดินหนังสือ

รอยด์ลืมตาขึ้นมาในความมืดที่เย็นเยียบ เขากำลังยืนอยู่กลางโถงทางเดินยาวที่ทอดลึกเข้าไปจนมองไม่เห็นปลายทาง แสงไฟจากโคมระย้าเก่าแก่บนเพดานสาดส่องลงมาเป็นระยะ เผยให้เห็นฝุ่นละอองที่ลอยวนอยู่ในอากาศอย่างเชื่องช้า

ผนังด้านหนึ่งเป็นกระจกบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดาน หยาดฝนโปรยปรายลงมากระทบผิวกระจกไม่ขาดสาย ทำให้ทิวทัศน์ของป่าทึบด้านนอกพร่าเลือนและดูน่ากลัว อีกด้านหนึ่งคือผนังทึบที่เรียงรายไปด้วยชั้นหนังสือไม้เก่าแก่ซึ่งดูชุ่มน้ำและมีกลิ่นอับชื้นคละคลุ้งไปทั่ว

เด็กชายเดินไปตามทางเดินอย่างระมัดระวัง เสียงฝีเท้าเล็กๆ ของเขาฟังดูโดดเดี่ยวในความเงียบ...มือเล็กๆ ของเขาเอื้อมไปหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาจากชั้นที่อยู่ระดับสายตา

ปกของมันเป็นสีคราม ให้สัมผัสเย็นและชื้นเมื่ออยู่ในมือ เขาเปิดมันออก ตัวอักษรภายในกลับตาลปัตรและบิดเบี้ยวจนอ่านไม่ออก เป็นภาษาที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

"มันอ่านว่าอะไรล่ะเนี่ย" รอยด์พึมพำด้วยความสับสน

เขาปิดหนังสือลงแล้วมองที่หน้าปกอีกครั้ง...บนปกนั้นเป็นภาพวาดของหญิงชราคนหนึ่งกำลังนั่งผิงไฟอยู่ข้างเตาผิงในกระท่อมไม้ แม้จะเป็นเพียงภาพวาด แต่รอยด์กลับรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากหนังสือเล่มนั้นอย่างน่าประหลาด

ขณะที่รอยด์ตัวน้อยกำลังสนใจหนังสือในมือ เสียงฝีเท้าที่เชื่องช้าก็ดังขึ้นจากด้านหลัง รอยด์หันไปด้วยความตกใจ

หญิงชรายืนมองเขาอยู่ตรงนั้น...ด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มที่ทำให้เห็นลักยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก...ซึ่งเป็นภาพที่คุ้นตาอย่างน่าใจหาย

ทันใดนั้น! เปลวไฟก็ปรากฏขึ้นบนพื้นที่เธอยืนอยู่ มันลุกลามขึ้นบนร่างของเธออย่างรวดเร็ว

เธอเพียงยืนยิ้มมองรอยด์ขณะที่เปลวไฟโหมกระหน่ำ แล้วไฟสายหนึ่งก็พุ่งเป็นทางยาวมาตามพื้น...ตรงมายังหนังสือ และลามเข้าใส่ชั้นหนังสือข้างๆ อย่างบ้าคลั่ง

เด็กชายหันหลังวิ่งหนีทันที เขากอดหนังสือเล่มนั้นไว้แน่นกับอกเล็กๆ ของเขา

ภาพตรงหน้าคือบันไดทางขึ้นที่ทอดตัวสู่ความมืดมิดเบื้องบน รอยด์ไม่ลังเล เขาวิ่งขึ้นบันไดไปอย่างสุดกำลัง...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทที่ 1 คำเชิญสีขาว