ตอนที่1 ถอนเพื่อนถอน

ณ.ช่วงเวลาบ่ายแก่ ๆ ของวันอังคาร ได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งในวัยยี่สิบห้าปีกำลังล้างหน้าไก่อยู่ที่หน้าบ้านของตน

"เอ็งก็อยู่เฉย ๆ สิวะไอ้เหลืองข้าจะได้ป้อนยาให้ ดิ้นอยู่นั่นแหละ"

เสียงของชายหนุ่มคนดั่งกล่าวเอ่ยขึ้นกับ ไอ้เหลือง ไก่คู่ใจของตน ขณะที่มือก็พยายามป้อนยาเข้าไปในปากของไก่ชนตัวนั้น

แง๊น ๆ

"ไอ้ผา ได้เวลาถอนแล้วเว้ยเพื่อน"

ไม่กี่วินาทีต่อมา ก็มีเสียงของรถมอเตอร์ไซค์ท่อดังคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านของชายหนุ่ม พร้อมกับเรียกชื่อของชายหนุ่มคนนั้นที่นั่งป้อนยาไอ้เหลืองอยู่ ขณะที่มือก็ยกขวดอะไรบางอย่างที่อยู่ในถุงหิ้วโชว์ให้คนที่นั่งอยู่ด้านหน้าดู

"แดดร้อนขนาดนี้เนี่ยนะมึงจะตั้งวงแดกเหล้า เดี๋ยวก็เส้นโลหิตแตกตายหรอกไอ้ห่า"

ภูผา หรือ นาย ภูผา สว่างธรรม ลูกชายคนเดียวของ กำนันไพร ได้เอ่ยขึ้นพร้อมกับคำด่าเพื่อนของตนเอง เพราะอากาศในตอนนี้ร้อนอบอ้าวมาก ๆ

"โถ่ ๆ มึงก็อย่ากินเยอะสิวะ กินแค่เลือดสูบฉีดก็พอ แค่พอมีเลือดฝาดอะมึงเข้าใจไหม?"

อ๊อด เพื่อนสนิทที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ๆ ของผาเอ่ยขึ้น แต่ก่อนอ๊อดก็ไม่ใช่คนติดเหล้าอะไรขนาดนี้หรอก เมื่อก่อนก็กินแค่สังสรรค์แต่เดี๋ยวนี้อ๊อดกับติดเข้าฝักจนขาดไม่ได้แล้ว

"เออ เรื่องของมึงเลยกูจะดูสิว่าเลือดฝาดหรือจะเส้นโลหิตจะแตกตายกันแน่"

"โห เอะอะ ๆ ก็แช่งให้กูตาย ถ้ากูตายจริง ๆ ขึ้นมาใครจะช่วยมึงเผาถ่านห๊ะ มึงคิดบ้างดิเอ้อ"

อ๊อดเอ่ยขึ้นพร้อมกับบรรยายประโยชน์ของตนเองให้ผู้เป็นเพื่อนได้ฟัง ถึงแม้ว่าผาจะเป็นลูกชายของกำนันก็จริงและมีฐานะความเป็นอยู่ดีอยู่แล้วก็ตาม แต่เขาก็ไม่เคยคิดที่จะอยู่เฉย เขาเลยคิดหาอาชีพเสริมทำ และการเผาถ่านขายก็เป็นอีกอาชีพเสริมอีกอาชีพหนึ่งที่เขาถนัด

แถมยังมีเพื่อนอย่างอ๊อดคอยช่วยดู ช่วยสอดส่องให้ ไม่ว่าจะเป็นการเอาไม้ลงเตา คอยดูเตาไม่ให้ทะลุ เพราะถ้าหากเตาถ่านที่กลบไปแล้วมีรูรั่ว ทะลุ หรือมีไฟลุกก็จะไม่ได้ถ่าน แต่อาจจะได้เป็นขี้เถ้าแทน

หลังจากที่ถ่านไหม้จนได้ที่แล้วอ๊อดนี่แหละเป็นคนช่วยผาคุ้ยเอาขี้เถ้าที่กลบถ่านออก และนำถ่านที่เผาแล้วออกมาเอาน้ำเทใส่เพื่อให้อุณหภูมิเย็นลง ก่อนที่จะนำไปตากแดดให้แห้งและน้ำไปบรรจุกระสอบป่านเพื่อนำเข้าสต๊อกไว้ขายให้คนในหมู่บ้าน หรือถ้าหากคนนอกหมู่บ้านต้องการเขาทั้งสองก็พร้อมที่จะส่ง

"อะเพื่อนสักกรึบ"

อ๊อดรินเหล้าขาวสามสิบดีกรีขวดปานกลางใส่แก้วก๊งยื่นให้ผาที่นั่งอยู่โต๊ะเตี้ย ๆ ข้าง ๆ ตน

"มึงนี่ก็น้อ มา ๆ อ๊า บาดคอฉิบหาย"

ผารับแก้วก๊งที่มีเหล้าขาวอยู่ในนั้นยกขึ้นมากระดกดื่มจนหมดแก้ว ก่อนที่จะสบดคำหยาบออกมาเพราะร้อนของเหล้า

"แหม ทำเป็นมาบาดคงบาดคอ ทีแต่ก่อนเลิกกับน้องน้ำมนต์ใหม่ ๆ นี่กูเห็นกระดกเหล้าขาวเป็นขวด ๆ ไม่เห็นบ่นเลย"

"เอ้าอันนั้นมันแต่ก่อนป่ะว่ะ"

"เหรออออ"

"เออ"

"พี่ผาจ๋า หอมเอาข้าวมาส่งจ้า"

หลังจากที่ทั้งสองคนนั่งเถียงกันอยู่สักพักก็มีเสียงแหลม ๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งเรียกชื่อของผามาแต่ไกล พร้อมกับยกปิ่นโตข้าวที่อยู่ในมือชูขึ้นให้ชายหนุ่มที่กำลังเอาไอ้เหลืองเข้าสุ่มดู

"พอดีเลยจ้ะ น้องข้าวหอม พี่กำลังขาดกับแกล้มพอดีเลยจ้ะ"

อ๊อดที่นั่งอยู่บนแคร่หน้าบ้านรีบเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มหวานให้หญิงสาวที่ชื่อ ข้าวหอม ซึ่งเธอคือคู่หมั้นของผา และเป็นลูกสาวของผู้ใหญ่บ้านโคอีเก้อด้วย

"หลบไปเลยนะอีพี่อ๊อด ฉันทำมาให้พี่ผาของฉันไม่ได้ทำมาให้พี่"

ข้าวหอมหยุดหันไปดุอ๊อดพร้อมกับเดินไปกอดแขนของผาไว้

"พี่ว่าเอ็งเอาข้าวไปให้ไอ้อ๊อดกินเถอะ พี่กินอิ่มแล้ว"

"กินแล้วก็กินอีกได้นี่จ้ะ มาม่ะเดี๋ยวข้าวหอมป้อน"

"ข้าวหอม!"

เมื่อเห็นว่าข้าวหอมยังตื๊อไม่เลิกผาเลยมองเธอทางหางตาพร้อมกับเรียกชื่อเธอด้วยเสียงที่เข้มขึ้น

"พี่ผาอ่ะ ก็ได้อะอีพี่อ๊อดกินให้ติดคอตายไปเลย"

หลังจากที่ข้าวหอมโดนดุแล้วเธอก็ต้องยอมจำนนที่จะให้ข้าวในปิ่นโตกับอ๊อดอย่างไม่เต็มใจ

"ขอบคุณจ้าน้องข้าวหอมคนสวย"

อ๊อดรีบรับปิ่นโตไปวางไว้บนแคร่ พร้อมกับจัดแจงเอาสำรับกับข้าวที่อยู่ในปิ่นโตออกมาวางพร้อมกินอย่างเอร็ดอร่อย

"ไอ้อ๊อดถ้ามึงเสร็จแล้วตามกูไปที่เตาถ่านด้วย"

"มึงจะไปทำไมว่ะเตามันไม่"

"เออน่าไม่เสือกสงสัยเยอะ กูจะไปดูถ่านแดกเสร็จก็รีบตามกูไปด้วย โอเคป่าว"

"เออ ๆ"

"พี่ผาหอมขอไปด้วยได้ไหมจ๊ะ"

"ถ้าไปแล้วเอ็งไม่กลัวตัวเอ็งดำก็แล้วแต่เอ็ง อ่อ แล้วไปต้องช่วยข้าทำงานด้วยนะ"

"พี่ผาอ่ะ โอ๊ย! นี่อีพี่อ๊อดกินเสร็จแล้วเอาปิ่นโตไปคือนด้วยนะ ฉันไปแหละ"

"จ้า ๆ เดี๋ยวพี่ล้างไปคืนให้สะอาดเอี่ยมอ่องเลยจ้า"

หลังจากที่ผาพูดจบเขาก็ขี่มอเตอร์ไซค์พ่วงข้างสีแดงคู่ใจออกไปทันที ปล่อยให้ข้าวหอมวีนเหวี่ยงอยู่แบบนั้นคนเดียว

ส่วนข้าวหอมโมโหลงที่ใครไม่ได้ก็หันไปลงที่อ๊อดทันที ก่อนที่จะสะบัดก้นเดินกลับบ้านไป ส่วนอ๊อดที่ไม่รู้เรื่องอะไรกับเขา ก็ตะโกนตอบรับตามหลังเธอไปว่าจะล้างปิ่นโตไปส่ง และก็นั่งก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อไปจนหมด

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***