EP:4

ตอนนี้ฉันกับแม่ก็เดินมาถึงบ้านน้าเข็มกับอาพบแล้ว

"มากันแล้วหรอจ๊ะ" พอน้าเข็มเห็นฉันกับแม่เดินเข้ามาในบ้านก็รีบเดินเข้ามาทักทายทันที

"มามานั่งนี่ได้เลยนะ" น้าเข็มก็พาฉันกับแม่มานั่งที่โต๊ะอาหาร

"ตามสบายเลยนะ"น้าเข้มได้พูดอย่างเป็นกันเอง

"จ๊ะ​นี่ลูกสาวของฉันเองชื่อจันทร์นะ​" แม่ฉันก็แนะนำตัวฉันให้น้าเข็มกับลุงพบ

"สวัสดีน้ากับอาเขาสิ่ลูก​" แม่ก็หันมาพูดกับฉัน

"คะ​ สวัสดีคะน้าเข็ม อาพบ" ฉันยกมือไหว้น้าเข็มกับอาพบพร้อมกับเอ่ยสวัสดีด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"จ๊ะน่าตาน่ารักจังเลยนะลูกพี่เจ้านางเนี่ย" น้าเข็มได้เอ่ยชมด้วยความเอ็นดู

"ใช้ๆ น่าตาน่ารักน่าเอ็นดู" อาพบก็ได้พูดเสร็ม

"อ่าวลงมาพอดีเลย นี่ลูกชายฉันจ๊ะตารัฐนะนี่พี่รัฐนะจ๊ะหนูจันทร์​" น้าเข็มก็ได้แนะนำลูกชายให้ฉันกับแม่ใด้รู้จัก

วินาที​ที่เห็นคนที่เข้ามาใหม่ก็ทำให้ฉันถึงกับสตั้นค้างไปเลยหัวใจมันเต้นไม่เป็นจังหวะรู้สึกเหมือนจะระเบิดเป็นมะเขือเทษไปเลย เพราะคนที่เข้ามาใหม่คือพี่รัฐพี่รัฐคนเดียวกับคนที่ฉันชอบและฉันก็พึ่งไปสารภาพรักกับพี่เขาเองเมื่อตอนพักเที่ยงที่โรงเรียนทำไมโลกถึงได้กลมขนาดนี้นะ โอ๊ยไอจันทร์จะเป็นบ้า​ตายแล้วๆ

"สวัสดีครับ" ชายหนุ่มยกมือไหว้ผู้ใหญ่ตรงหน้าด้วยท่าทางสุภาพ

"จ๊ะ ลูกชายน้องเข็มนี่หน้าตาดูดีและหล่อมากเลยนะเนี่ย​" เจ้านางตอบรับคำสวัสดีและได้เอ่ยชมชายหนุ่มที่เข้ามาใหม่ตรงหน้า

"หืมมม ลูก​ลูก จันทร์!!!" เจ้านางใด้เอ่ยเรียกลูกสาวไปหลายครั้งก็ไม่ได้ยินเลยออกเสียงเรียกดังขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมกับเขย่ามาที่ตัวคนตัวเล็กข้างๆกายเบาๆ

"ค่ะ​ คะแม่มีอะไรป่าวคะ"​ พอใด้สติฉันก็ตอบกลับแม่

"เหม่ออะไรอยู่ลูกแม่เรียกตั้งนานทำไมไม่ใด้ยินละ" ผู้เป็นแม่ใด้เอ่ยถามคนลูกสาวตรงหน้าขึ้น

"เป็นอะไรป่าวจ๊ะหนูจันทร์" น้าเข็มก็ได้ถามต่อจากแม่

แล้วทุ่กคนก็หันมามองที่ฉันเป็นสายตาเดียวกัน

"ไม่คะไม่คะหนูไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นแหละคะแค่นึกคิดอะไรนิดหน่อยคะขอโทษคะ" ฉันรีบตอบกลับอย่างเร็วเลยก่อนที่พวกเราทั้งหมดจะเปรี่ยนเรื่องคุยกันแล้วพากันไปนั่งกินข้าว

"กินเยอะๆเลยนะไม่ต้องเกรงใจ"​ อาพบพูดมาอย่างเป็นกันเอง

"คะ​ "

"คะ"​ ฉันกับแม่ก็เอ่ยตอบกลับพร้อมกัน

ตลอดเวลาที่นั่งกินข้าวฉันมักจะแอยเหลือบไปมองทางพี่รัฐที่นั่งอยู่ตรงข้ามฉันอยู่ตลอดแล้วกินข้าวไปด้วยอย่างมีความสุขคนอะไรหล่อจริงหล่อจังขนาดนี้นะพูดเเล้วก็เขินจัง

"ยิ้มอะไรลูก​" เมื่อแม่หันไปเห็นว่าลูกสาวนั่งกินข้าวแล้วยิ้มเก้อเค้อเขินเลยถามออกไปอย่างสงสัย

"ปะ​ ป่าวคะแม่ "

"หรอ​ ไม่ใช้ว่าเขินพี่เขาอยู่หรอกนะ" แม่ก็เอ่ยแซวลูกสาวขึ้นมาอย่างไม่ใด้จริงจังอะไร

"ไม่​ ไม่ใช้คะ" ฉันรับปฏิเสธกลับไปทันควัญเลยแม่นะแม่

ทุกคนก็หันมามองทางฉันพร้อมกับพากันขำกับท่าทางของฉันแล้วพี่รัฐก็แค่ใช้หางตามองมาแค่นั้นก่อนจะกินข้าวต่อโดยไม่ได้สนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่​เลยสักนิด

หลังกินข้าวเสร็จฉันกับแม่ก็อยู่คุยเล่นกับพ่อแม่พี่รัฐสักพักก่อนที่จะขอตัวกลับบ้านกันส่วนพี่รัฐพอกินเสร็จก็ขึ้นห้องไปเลยไม่ได้อยู่คุยกัน อดได้เจอกันก่อนกลับเลยบ้าจริง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***