EP:3

ณ บ้านจันทร์

"กลับมาแล้วคะ???" เสียงใสดังขึ้นในทันทีเมื่อกลับมาถึงบ้าน

"อ่าวกลับมาแล้วหรอลูก" คนเป็นแม่เอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นลูกสาวกลับมาถึงบ้าน

"กลับมาถึงเเล้วก็ขึ้นไปอาบน้ำแล้วลงมากินข้าวนะลูก"

"คะแม่" จันทร์ได้ตอบกลับผู้เป็นแม่ไป

"เออลูกเดี๋ยวแม่มานะ"

"คะ แล้วนั้นแม่จะไปไหนหรอคะแล้วเอากับข้าวไปให้ใครอะ"

"พอดีมีเพื่อนบ้านเขาพึ่งย้ายมาใหม่ข้างๆบ้านเราเนี่ยแม่เลยจะเอากับข้าวไปให้เขา"

"เออแล้วก็เขามีลูกชายคนหนึ่งด้วยนะเห็นว่าอยู่โรงเรียนเดียวกันกับเราด้วยละ"

"หรอคะแม่"

"ใช้แล้วลูกจะไปกับแม่ไม่ละเอากับข้าวไปให้เพื่อนบ้านใหม่นะจะไปไม่" ผู้เป็แม่เอ่ยชวนลูกสาว

"หึ่ ไม่ไปอะแม่หนูจะขึ้นไปอาบน้ำก่อนอะ งั้นหนูขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะคะ" ฉันตอบกลับพร้อมกับสายหน้าไปแล้วเดินขึ้นไปบนห้อง

"อืม อืม" ผู้เป็นแม่ตอบกลับแล้วเดินออกไปหาเพื่อนบ้านใหม่ในทันที

หลังจากแม่ออกไปฉันก็รีบขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวบนห้องของฉัน

ห้องน้ำ

"ลาลาลาลา" เสียงฮัมเพลงอยู่ในห้องน้ำ

"จันทร์ลูก จันทร์!!" เสียงแม่ฉันตะโกนเรียกฉันอยู่หน้าห้อง

"แม่เรียกเราทำไม่วะ" ฉันได้แต่พึมพำกับตัวเองก่อนจะตะโกนตอบกลับไป

"อาบน้ำอยู่คะ!!" เสียงฉันตะโกนตอบกลับแม่ไป

"เออ อาบเสร็จแล้วรีบลงมาละลูกแล้วก็แต่งตัวดีๆด้วยนะ พอดีน้าเข็มเขาชวนไปกิข้าวบ้านเขา"

"น้าเข็มใครอะแม่"

"เออ แกรีบๆอาบน้ำเดี๋ยวแม่จะบอกเร็วละเดียวแม่ลงไปรอข้างล่างนะอย่าช้าละเดี๋ยวผู้ใหญ่เขาจะรอนานเข้าใจไม่"

"คะคะ เข้าใจคะ"

ห้องนั่งเล่น

พอฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็รีบเดินลงมาแล้วเห็นแม่นั่งรอฉันอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นพอแม่เห็นฉันเดินลงมาก็หันมาพูดกับฉัน

"เสร็จแล้วใช้ไม่ลูกถ้าเสร็จก็ไปกันเลย"

"คะแม่ เออแล้วน้าเข็มนี่คือใครอะแม่"

"ก็เพื่อนบ้านคนใหม่ของเราไงลูก เขาชื่อน้าเข็มแล้วก็สามีเขาชื่ออาพบส่วนลูกชายเขาชื่อ รัฐ"

"ออคะ" ฉันก็เอ่ยตอบกลับมาอย่างเข้าใจในสิ่งที่แม่พูด

เเต่เดี๋ยวก่อนนะลูกชายชื่อรัฐหรอคงไม่ใช้มั่งคนชื่อรัฐก็มีตั้งเยอะโลกเราคงไม่กลมขนาดนั้นหรอก ฉันก็ได้แต่คิดในใจแต่ถ้าเป็นไปได้ก็ขอให้เป็นคนเดียวกันด้วยเถอะมันคงจะดีมากนะที่คนที่เราชอบอยู่บ้านใกล้กันเห้อเหมือนผีเสื้อบินไปทั่วหัวใจฉันเลยพอคิดๆก็นึกถึงเรื่องเมื่อเย็นตอนอยู่โรงเรียนเลยแห้รู้สึกเขินขึ้นมาเลย โอ้ยหยุดๆ คิดไปก็น่าอายป่าวป่าว

"อ่าวลูกรีบเดินมาสิ่ยืนเหม่ออะไรตรงนั้นละเร็ว" แม่เห็นว่าฉันยืนเหม่ออยู่นานไม่เดินตามออกมาสักทีก็ได้เดินกลับเข้าบ้านมาเรียกฉัน

"แม่เดินไปแล้วทำไมไม่เดินตามมาละห๊ะ มัวแต่เหม่ออะไรอยู่หรือป่าวเป็นอะไรลูกหรือไม่สบายหรอ" แม่ก็ได้เอ่ยถามมารัวๆ

"เออไม่มีคะแม่ หนูไม่ได้เป็นอะไรแล้วก็ไม่ได้คิดอะไรคะ"ฉันก็ได้ตอบปฏิเสธกลับไปทันทีหลังจากได้สติ

"แน่นะ งั้นก็เดินตามมา" แม่ก็ไม่ใด้ถามอะไรต่อเยอะก่อนจะจับมือฉันแล้วพาเดินตามออกมาในทันทีที่พูดจบ

"คะ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

EP:2

บทต่อไป