ตอนที่ 5 : ความลับที่เธอไม่อาจรู้

บ่ายวันศุกร์ หลังเลิกประชุมงานหนัก มีนะดูเหมือนเงียบขรึมกว่าปกติ รอยยิ้มสดใสที่อานิสคุ้นเคยหายไป เหลือเพียงเธอที่นั่งเหม่อลอยอยู่ในโรงอาหาร

อานิสเห็นเข้าก็รู้สึกเป็นห่วง เขาเดินเข้าไปใกล้ด้วยท่าทีอบอุ่น “คุณมีนะ…วันนี้ดูไม่ค่อยสดใสเลย เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า”

มีนะสะดุ้งเล็กน้อยก่อนยิ้มฝืน “อ๋อ…ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่เหนื่อยนิดหน่อย”

แต่สายตาของอานิสเฉียบคมพอจะรู้ว่าเธอกำลังปิดบังอะไรบางอย่าง เขาไม่ได้ซักไซ้ต่อ เพียงยื่นข้อเสนอเบาๆ “ถ้างั้น…ไปที่ร้านกาแฟกันไหมครับ วันนี้ผมเลี้ยงเอง เผื่อได้พักหายใจบ้าง”

มีนะลังเล แต่สุดท้ายก็พยักหน้ารับคำ

ร้านกาแฟหน้าบริษัทในตอนบ่ายยังคงอบอุ่นเหมือนเดิม กลิ่นหอมอ่อนๆ ของกาแฟลอยอบอวล ทั้งคู่เลือกนั่งโต๊ะมุมเดิมที่เคยนั่งกันบ่อยๆ

อานิสมองดูสีหน้าของมีนะ เขารู้ว่าเธอกำลังต่อสู้กับบางสิ่งภายในใจ เขาจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“บางครั้งนะครับ การเล่าเรื่องที่กังวลใจออกมา อาจทำให้เรารู้สึกเบาลงบ้างก็ได้ ผมยินดีฟังเสมอ”

เธอนิ่งไปครู่หนึ่ง มือกำแก้วกาแฟแน่น ก่อนจะถอนหายใจยาว

“จริงๆ แล้ว…ฉันมีเรื่องครอบครัวค่ะ พ่อของฉันป่วย ต้องเข้าโรงพยาบาลด่วน ค่าใช้จ่ายสูงถึง 5,000 หยวน แต่ฉันมีเงินเก็บอยู่แค่ 4,500 บาทเอง”

น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ แต่เธอก็พยายามยิ้มกลบเกลื่อน “แม่ฉันทำงานอยู่คนเดียว ส่วนฉันก็ต้องส่งเงินกลับบ้าน น้องชายอายุแค่ 10 ขวบ ส่วนน้องสาวก็ยังเล็ก แค่ 5 ขวบ… ฉันไม่อยากให้ครอบครัวลำบาก แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี”

เธอก้มหน้าลง น้ำตาคลอหน่วย แต่ก็รีบเช็ดออกเพราะไม่อยากให้ใครเห็นความอ่อนแอ

หัวใจของอานิสราวกับถูกบีบรัด เขานั่งฟังเงียบๆ ไม่ขัดจังหวะ เพราะรู้ว่าเธอแค่ต้องการคนฟัง ไม่ใช่คำปลอบใจที่ว่างเปล่า

เมื่อเธอเล่าจบ เขาจึงพูดเบาๆ “ผมไม่รู้จะช่วยยังไงได้บ้าง แต่ขอให้คุณจำไว้นะครับ…คุณไม่ได้อยู่คนเดียว อย่างน้อยคุณก็ยังมีผมที่ยินดีจะรับฟังเสมอ”

มีนะเงยหน้ามามอง ดวงตาที่คลอด้วยน้ำตาเริ่มอ่อนลง ความอบอุ่นที่ชายหนุ่มส่งให้ทำให้เธอรู้สึกโล่งใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

“ขอบคุณนะคะคุณอานิส…ฉันไม่เคยเล่าเรื่องพวกนี้ให้ใครฟังเลย แต่ฉันรู้สึกว่าพอเล่ากับคุณ มันเบาขึ้นจริงๆ”

อานิสยิ้มบางๆ “ผมดีใจที่คุณไว้ใจ”

หลังจากคืนนั้น เมื่อกลับถึงเพนต์เฮาส์หรูของตัวเอง อานิสไม่อาจนอนหลับได้ ภาพรอยยิ้มปนเศร้าของมีนะยังติดตา เขารู้แล้วว่า…เขาไม่อาจนั่งเฉยๆ ได้อีกต่อไป

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเรียกเลขาคนสนิท “ช่วยดำเนินการเรื่องค่าใช้จ่ายรักษาพ่อของคุณมีนะให้เรียบร้อย โดยใช้ชื่อมูลนิธิการกุศล ไม่ให้เธอรู้ว่าเป็นผมเด็ดขาด”

ปลายสายเงียบไปสักครู่ ก่อนตอบรับ “รับทราบค่ะท่าน”

อานิสวางสายแล้วพึมพำกับตัวเอง “เธอจะต้องไม่ร้องไห้อีก…ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะเป็นคนที่คอยดูแลเธอเอง ถึงแม้ตอนนี้เธอยังไม่รู้ก็ตาม”

และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการช่วยเหลือในเงามืด ที่ไม่มีใครรู้เลยว่ามหาเศรษฐีหนุ่มผู้ปลอมตัวเป็นพนักงานไอที กำลังใช้หัวใจทั้งหมดเพื่อปกป้องผู้หญิงธรรมดาที่ชื่อ มีนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***