ตอนที่ 4 : ก้าวแรกของหัวใจ

เช้าวันจันทร์ที่สดใส บรรยากาศในบริษัท MP หยินฉางเต็มไปด้วยความวุ่นวาย พนักงานแต่ละแผนกต่างเร่งรีบสะสางงานที่ได้รับมอบหมาย ในมุมหนึ่งของฝ่ายเอกสาร มีนะ กำลังนั่งก้มหน้ากับกองงานที่ท่วมหัว ใบหน้าที่เคยสดใสกลับแฝงไว้ด้วยความกังวล

“ไฟล์นี้มันเปิดไม่ได้อีกแล้ว…เฮ้อ ถ้าส่งไม่ทัน หัวหน้าต้องบ่นแน่ๆ” เธอบ่นกับตัวเองเบาๆ

ขณะนั้นเอง อานิส ที่เพิ่งเข้ามาในห้องเพื่อเช็กระบบเครื่องคอมพิวเตอร์ ได้ยินเข้า เขาเดินเข้ามาอย่างสุภาพ “ขอโทษครับ คุณมีนะใช่ไหม? ผมเห็นว่าคุณมีปัญหากับไฟล์…ให้ผมลองช่วยดูได้ไหม”

มีนะเงยหน้าขึ้นอย่างตกใจเล็กน้อย ก่อนจะจำได้ว่าเขาคือพนักงานใหม่ฝ่ายไอทีที่ชื่ออานิส เธอยิ้มเก้อๆ “อ๋อ…คุณอานิสเหรอคะ ถ้าไม่รบกวนก็ช่วยดูให้หน่อยได้ไหมคะ ไฟล์มันเปิดไม่ได้เลย”

“ยินดีครับ เรื่องแบบนี้งานของผมอยู่แล้ว” เขาตอบพร้อมนั่งลงข้างๆ ก้มหน้าตรวจสอบเครื่องคอมพิวเตอร์เพียงไม่กี่นาที ปัญหาที่ค้างคาก็ถูกแก้ไขเรียบร้อย

“ลองเปิดดูอีกครั้งสิครับ” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

มีนะกดเข้าไป ไฟล์ที่ปิดตายมาหลายชั่วโมงกลับเปิดขึ้นได้ทันที ดวงตาของเธอเป็นประกาย “ว้าว…เปิดได้แล้ว! คุณเก่งจังเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”

อานิสหัวเราะเบาๆ “แค่เรื่องเล็กน้อยเองครับ ไม่ต้องเกรงใจ”

---

จากวันนั้นเป็นต้นมา อานิสก็เหมือนเงาที่คอยอยู่ข้างๆ เธอเสมอ ไม่ว่าจะเป็นการช่วยแก้คอมพิวเตอร์ที่รวน การหาปริ้นเอกสารที่เสีย หรือแม้แต่ยกกล่องเอกสารหนักๆ ที่เธอต้องขนส่งไปอีกแผนก เขาก็ไม่เคยปฏิเสธ

การช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ เหล่านั้น ทำให้มีนะเริ่มรู้สึกอบอุ่นใจโดยไม่รู้ตัว เธอไม่เคยเจอเพื่อนร่วมงานคนไหนที่ใส่ใจและมีน้ำใจขนาดนี้มาก่อน

---

ในช่วงพักกลางวัน วันหนึ่ง มีนะรวบรวมความกล้าเอ่ยขึ้น หลังจากคุยเรื่องงานกับเขามาสักพัก

“คุณอานิสคะ…”

“ครับ?” เขาหันมามองด้วยแววตาอ่อนโยน

“คือว่า…คุณช่วยฉันหลายครั้งแล้ว ฉันเลยอยากตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ พอดีหน้าบริษัทมีร้านกาแฟเพิ่งเปิดใหม่ อยากไปลองชิมด้วยกันไหมคะ ตอนพักเที่ยง”

หัวใจของอานิสเต้นแรงทันทีที่ได้ยิน รอยยิ้มผุดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว แต่เขายังพยายามเก็บอาการให้ดูธรรมดา “ไปสิครับ ผมเองก็ชอบกาแฟอยู่เหมือนกัน”

มีนะยิ้มกว้างขึ้นอย่างพอใจ รอยยิ้มนั้นทำให้อานิสรู้สึกว่าทุกสิ่งรอบตัวสดใสขึ้นทันตา

---

ตอนพักเที่ยง ทั้งคู่เดินออกมาที่ร้านกาแฟเล็กๆ ตรงหน้าบริษัท ร้านตกแต่งเรียบง่าย บรรยากาศอบอุ่น กลิ่นกาแฟหอมฟุ้งทั่วร้าน

“สั่งอะไรก่อนดีคะ?” มีนะถามพลางเปิดเมนู

“เอสเปรสโซ่ร้อนครับ แล้วคุณล่ะ?”

“ฉันขอคาปูชิโน่ค่ะ”

หลังสั่งเสร็จ ทั้งคู่เลือกนั่งโต๊ะริมหน้าต่าง มองเห็นผู้คนเดินผ่านไปมา มีนะหัวเราะเล็กๆ พลางเอ่ย “ไม่คิดเลยว่าฉันจะชวนเพื่อนร่วมงานใหม่มานั่งกินกาแฟแบบนี้ ดูแปลกๆ ไหมคะ”

อานิสส่ายหัว “ไม่เลยครับ ผมกลับรู้สึกดีมากที่ได้มานั่งตรงนี้กับคุณ”

มีนะหน้าแดงเล็กน้อย รีบหันไปมองนอกหน้าต่างเพื่อกลบเกลื่อน แต่ในใจกลับอบอุ่นจนบอกไม่ถูก

---

บทสนทนาของทั้งสองเต็มไปด้วยความเป็นกันเอง เรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตประจำวันถูกเล่าผสมกับเสียงหัวเราะอย่างเป็นธรรมชาติ จนเวลาพักเที่ยงหมดไปอย่างรวดเร็ว

ก่อนกลับเข้าบริษัท อานิสเอ่ยเบาๆ “ขอบคุณนะครับ ที่ชวนผมมา มันทำให้วันนี้เป็นวันที่ดีมากๆ”

มีนะยิ้มอายๆ “ฉันก็เหมือนกันค่ะ…ไว้วันหลังเราไปด้วยกันอีกนะ”

---

และนี่คือก้าวแรกของความสัมพันธ์ที่กำลังค่อยๆ ก่อตัวขึ้นโดยที่ทั้งสองเองยังไม่รู้ว่า ความรู้สึกเล็กๆ ที่เพิ่งเริ่มงอกเงยนี้…กำลังจะกลายเป็นบางสิ่งที่เปลี่ยนแปลงชีวิตพวกเขาไปตลอดกาล

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***