ตอนที่ 2 นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี้ยย!

อะไรนะ!!!(ผิดหวังอย่างเเรง)

เข้ามาทั้งทีจะให้เป็นนางเอกไม่ได้หรอฆร่ะะ

หลงหลง: อะไรกันหน่ะนายท่าน(พูดอย่างเหนื่อยหน่าย)

หลงหลง: ข้าจะรายงานภารกิจของท่านอีกครั้งนะขอรับ

หากท่านทำภารกิจสำเร็จท่านจะได้โควต้าในการเกิดใหม่ในโลกเก่าของท่านนั่นคือการพาองค์ชายผู้พิการขึ้นเป็นจักรพรรดิหากท่านทำไม่สำเร็จจะถูกระบบลงโทษ(คนตัวเล็กพูดอย่างจริงจัง)

จวินจิ๋ว: จะว่าไปมันก็ไม่ได้เเย่หรอกนะถ้าว่าที่สามีของฉันหน้าตาดีหน่ะ ฮิๆ (ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์)

ตอนนี้ฉันพึ่งตกน้ำไปหลังจากที่รู้ว่าต้องเเต่งงานกับองค์ชายพิการนั่นเเต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกสนุกเเล้วหล่ะ

จวินจิ๋ว: หลังจากนี้คงต้องพึ่งร่างของเธอเเล้วนะจวินจิ๋วเเละฉันจะใช้มันในเเบบของฉันขอบคุณเธอมาก(คุยกับตัวเอง)

ใช่! ฉากนี้พ่อของฉันในชาตินี้ก็จะเข้ามาเเล้วจับตัวฉันไปลงโทษนิ่  5555หรอใครจะยอมกันหล่ะ

(กระโดดออกทางหน้าต่าง) ฮึ้บ!

คนใช้เข้ามาอย่างมากมาย: ให้ตายสิหายไปไหนเเล้ว

คนใช้อีกคน: ตัวเเค่นี้วิ่งไวจังว่ะ!

จวินเฉินจาง พ่อของเจ้าของร่างเดิม: จับนางมาให้ได้! หากนางไม่ได้เป็นพระชายาองค์ชาย ลูกชายของข้าจะไม่ได้เลื่อนขั้นเป็นขุนนางชั้นผู้ใหญ่

จวินจิ๋ว: (เดินเข้ามา)

จวินเฉินจาง: นี่เจ้า!  ไม่ได้หนีไปรึ

จวินจิ๋ว: ท่านพูดอันใดกันท่านพ่อ?

ข้างั้นรึ?  หนี?  เพราะอะไรเหล่า

จวินเฉินจาง: ขะ ข้าคิดว่าเจ้าจะหนีไป(คนเป็นพ่อพูดอย่างตกใจ)

จวินจิ๋ว: ไม่หรอกเจ้าค่ะ ท่านพ่อ เเละหลังจากนี้ลูกจะไม่หนีการเเต่งงานเเล้ว....ลูกคิดว่าจริงๆเเล้วมันก็ดี

จวินเฉินจาง: จริงหรอ...ลูกยอมเเล้วจริงหรอ

จวินจิ๋ว: จริงสิเจ้าคะ~ท่านพ่อ

(งั้นหรอไอ้เเก่รู้เเล้วหล่ะว่าเเค่ต้องการให้ลูกชายสุดที่รักของตัวเองได้ดีก็เเค่นั้น  ยังมีอีกหลายเรื่องที่เเกทำไว้กับเจ้าของร่างเดิม.  ชั้นจะค่อยๆชำระหนี้เเค้นนี้ทีล่ะนิด)

จวินจิ๋ว: ข้าขอพักผ่อนก่อนนะ ท่านพ่อช่วยพาคนพวกนี้ออกไปด้วยเจ้าค่ะ

จวินเฉินจาง: อา ได้ๆๆ นี่พวกเจ้าออกไปจากห้องลูกสาวข้าได้เเล้ว ไปๆ!

ในห้อง

อีกกี่วันถึงจะถึงวันจัดพิธีเเต่งงานหล่ะ หลงหลง?

หลงหลง: อีกเพียง 7 คืนนายท่านท่านต้องรีบวางเเผนเเล้ว

เเค่เจ็ดวันงั้นหรอ  ในชาติก่อนชั้นเป็นเพียงเเค่เด็กกำพร้าที่ไม่มีทั้งพ่อทั้งเเม่โตมาในสถานที่รับเลี้ยงเด็กกำพร้าจนอายุสิบเเปดโดยไม่มีใครกล้ารับชั้นไปดูเเลเลย เพียงเพราะชั้นมีอดีตที่เลวร้าย

ในคืนที่พ่อเเม่ของชั้นจะประสบอุบัติเหตุท่านได้ปกป้องชั้นอย่างสุดชีวิตจนทั้งสองนั้นถูกไฟเผาในรถมีเพียงชั้นที่รอดมาได้.  ทุกคนต่างคิดว่าชั้นคือตัวซวย ชั้นจึงโหยหาความรักจากพ่อเเม่มากๆมาในชาตินี้ชั้นเองก็ยังคงไม่สมหวัง... (นั่งเงียบ)

หลงหลง: นายท่าน  นายท่าน. นายท่านนนนน!!//  ตะโกน

คิดอะไรอยู่รึขอรับ (ถามอย่างสงสัย)

จวินจิ๋ว: อ๊ะ ป่าวๆ ชั้นเเค่คิดไรไปเรื่อยหน่ะ

หลงหลง: เเล้วท่านนึกออกรึยังว่าจะวางเเผนต่อไปอย่างไร

จวินจิ๋ว: คิดไว้เเล้วหล่ะ ฮึๆ

ข้าได้ยินมาว่าที่นี่เป็นย่านการค้าที่เจริญมากเลยมิใช่รึ?  ทำไมถึงไม่ลองทำกิจการเป็นของตัวเองเลยหล่ะ หากข้ารวยขึ้นมาก็อาจจะไม่จำเป็นต้องกลับไปในโลกเดิมเลยก็ได้ 5555555 (ขำอย่างผู้ชนะ)

จวินจิ๋ว: เอาหล่ะไปเที่ยวกัน.  เฮ้! (วิ่ง)

หลงหลง: นายท่านนน รอข้าด้วยยย//ตะโกน

คนลึกลับจากบนต้นไม้: พระชายาของข้าคนนี้ช่างน่าสนใจจริงๆ  คงจะปล่อยนางไปไม่ได้เสียเเล้ว.

โปรดติดตามตอนต่อไป~~~

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***