ตอนที่3:พันธะสัญญาที่ไม่อาจปฏิเสธ

เสียงฝนยังไม่ทันหยุด รถยนต์สีดำหรูคันนั้นก็แล่นฝ่าความมืดมิดไปอย่างรวดเร็ว ภายในห้องโดยสารเงียบสงัดจนได้ยินเสียงลมหายใจของ อันนา ที่สะท้อนกับความสั่นไหวในอก เธอนั่งตัวแข็ง ไม่กล้าขยับแม้แต่น้อย

ภาคิน โรมาโน นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยท่าที่สงบนิ่ง มือหนึ่งถือแก้วไวน์คริสตัลที่ลูกน้องเพิ่งรินให้ตั้งแต่ขึ้นรถเสียงน้ำแข็งกระทบแก้วดังแผ่วๆ ทุกครั้งที่เขาเอียงมันไปมา ท่าทีเรียบเฉยแต่เต็มไปด้วยอำนาจนั้น กดดันเสีจนหญิงสาวแทบหายใจไม่ออก

รถใช้เวลาขับไม่นานนัก ก่อนหยุดลงหน้าคฤหาสน์ใหญ่ที่ตั้งตระหง่านท่ามกลางเนินสูง ประตูเหล็กสีดำถูกเปิดออกอย่างน่าเกรงขาม แสงไฟสีทองสว่างไสวเผยให้เห็นตัวอาคารสถาปัตยกรรมหรูราวประสาทยุโรป

อันนาแทบลืมหายใจเมื่อก้าวลงจากรถ สายฝนเริ่มซาลง เหลือเพียงกลิ่นดินเปียกที่คล้งไปทั่วอากาศ แต่กลิ่นนั้นกลับถูกกลบด้วยกลิ่นของความหวาดหวั่นที่ท่วมท้นในใจเธอ

ภายในคฤหาสน์หรู เธอถูกพาเดินผ่านโถงกว้าง เพดานสูงประดับด้วยโคมระย้าคริสตัลตระการตา ทุกฝีเท้าที่ก้าวไป เสียงรองเท้าของเธอดังก้องจนชัดเจนราวกับประกาศว่าตัวเองเป็นคนแปลกปลอมในโลกใบนี้

"หยุดตรงนี้"

เสียงเข้มของภาคินสั่งขาดเมื่อทั้งคู่มาหยุดที่ห้องหนึ่ง ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออก เผยให้เห็นห้งพักหรูที่ประดับด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง แต่กลับให้ความรู้สึกเย็นชาเหมือนกรงทอง

"ที่นี่จะเป็นห้องของเธอ ตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไป"

อันนาเบิกตากว้าง ห้องของเธอ...? ความหมายของประโยคนี้ยิ่งตอกย้ำว่า เธอไม่มีสิทธิ์เสือกทางใดเลยนอกจากการอย่ที่นี่

เธอรวบรวมความกล้าเงยหน้ามองเขา"แล้วฉัน...ต้องทำอะไร?"

ภาคินยกยิ้มมุมปาก แววตาแฝงความเจ้าเล่ห์ "คำถามที่ดี...แต่เธอจะได้คำตอบในเร็วๆนี้"

เขาก้าวเข้ามาใกล้จนหญิงสาวต้องถอยหลังไปชิดโต๊ะไม้โอ๊คข้างเตียง ความสูงใหญ่ของเขากับออร่าที่แผ่กระจายออกมาเหมืนกำแพงหนาทำให้เธอแทบหมดเรี่ยวแรงจะต่อต้าน

"จำเอาไว้...หนี้ของครอบครัวเธอ จะถูกชดใช้ด้วย"อิสรภาพ ของเธอเอง" เสียงเข้มกระซิบข้างหู ความร้อนจากลมหายใจแผ่วๆทำให้สติของอันนาแทบดับวูบ

หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น พยายามกลั้นไม่ให้น้ำตาไหล"คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้..."

ภาคินหัวเราะในลำคอเบาๆ"สิทธิ์?อันนา...ในโลกของฉัน มีเพียง อำนาจ ไม่ใช่สิทธิ์"

เธอสะด้งเฮือกเมื่อเขาเอื้อมมือมาจับปลายคางให้เงยหน้าขึ้น สายตาคมกริบจ้องทะลุเข้าไปในดวงตากลมโตของเธอราวกับอ่านใจทุกอย่างออกหมด

"ตั้งแต่คืนนี้...ทุกสิ่งของเธอเป็นของฉัน"

อันนาสะบัดหน้าออกจากการควบคุมนั้นทันที ความหวาดกลัวผสมกับความดื้อรั้นทำให้เธอพูดออกมาเสียงสั่น"ฉันไม่ใช่ของเล่นของใคร"

บรรยากาศในห้องเงียบลงจนได้ยินเพียงเสียงหัวใจเต้นแรง ริมฝีปากของภาคินค่อยๆยกยิ้มขึ้นอีกครั้ง รอยยิ้มนั้นไม่ใช่ความโกรธ แต่กลับเต็มไปด้วยความท้าทาย

"ดี...เธอกล้าพูดกับฉันแบบนี้ไม่กี่คนหรอก" เขาพูดช้าๆน้ำเสียงไม่ดัง แต่กดดันเสียจนขนลุก "ยิ่งน่าสนใจเข้าไปใหญ่"

"พักผ่อนหย่อนใจ...พรุ่งนี้ฉันจะบอกว่า ของฉัน ควรทำหน้าที่อะไรบ้าง"

ประตูปิดลงอย่างแผ่วเบา ทิ้งไว้เพียงความเงียบในห้องกว้าง และหญิงสาวที่ยืนตัวสั่น น้ำตาเอ่อคลอ แต่ความดื้อดึงในใจยังคงตะโกนว่า—

ฉันจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ...ต่อให้ต้องอย่ในกรงทองของปีศาจตนนี้ก็ตาม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***