ตอนที่1:หนี้ที่ไม่อาจหลีกหนี

เสียงฟ้าร้องคำรามแข่งกับสายฝนที่กระหน่ำลงมาอย่างบ้าคลั่ง ราวกับฟ้ากำลังโกรธใครสักคน บ้านไม้เก่าๆหลังหนึ่งตั้งอย่กลางชุมชนที่เงียบสงัด แสงไฟสีส้มสลัวๆจากหลอดไฟดวงเดียวส่องให้เห็นเพียงเงาของหญิงสาวร่างบอบบางที่นั่งกอดเข่าอยู่บนพื้นห้อง

อันนา มองเอกสารกองหนึ่งในมือ ดวงตาสั่นระริก น้ำหมึกที่พิมพ์บรรทัดคำว่า"ใบเตือนชำระหนี้" ทำให้หัวใจเธอหดเกร็งราวกับถูกบีบรัด

"หนูอัน..พ่อขอโทษน่ะลูก"

เสียงสั่นเครือของ พ่อ ดังขึ้นจากเตียงไม้เก่าที่ตั้งชิดผนังชายวัยกลางคนที่ร่างกายซูบผอมเพราะโรครุมเร้า พูดด้วยน้ำเสียงเจือความรู้สึกผิด

อันนาเงยหน้าขึ้นทันที พยายามกลบเกลื่อนความหวาดหวั่นด้วยรอยยิ้มจางๆ

"อย่าพูดแบบนั้นเลยค่ะพ่อ หนูต่างหากที่ต้องหาทางออก เรื่องนี้มันไม่ใช่ความผิดของพ่อหรอก"

แต่เธอรู้ดี..ทุกอย่างมันหนักเกินกว่าที่หญิงสาววัยยี่สิบต้นๆอย่างเธอจะรับไหว

หนี้ก้อนมหาศาลที่พ่อเคยไปกู้ยืมเพื่อรักษากิจการเล็กๆของครอบครัว บัดนี้กลายเป็นโซ่ตรวนที่ลากทุกคนลงเหวลึกยิ่งกว่าเดิม กิจการปิดตัวลง หนี้สินทับถม แต่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือ เจ้าหนี้ครั้งนี้ไม่ใช่คนธรรมดา

ตระกูลภาคิน—ตระกูลมาเฟียผ้กุมอำนาจทั้งในโลกมืดและโลกสว่าง ชื่อของพวกเขาคือเงามืดที่ไม่มีใครอยากเอ่ยถึง

อันนากำกระดาษในมือแน่นจนสั่น หนี้ก้อนนี้...ไม่มีทางหาเงินมาใช้คืนได้ทันเวลา และเธอรู้ว่าการเบี้ยวหนี้กับคนอย่าง "ภาคิน " เท่ากับเดินเข้าสู่ความตาย

คืนนั้นเอง...

เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นหน้าบ้าน ก่อนที่รถยนต์สีดำเงาวับจะค่อยๆจอดลง ท่ามกลางฝนที่ยังตกหนัก เสียงรองเท้าหนังกระทบพื้นน้ำขัง"ก๊อก...ก๊อก..ก๊อก" การเคาะประตูหนักแน่นสามครั้งทำให้เลือดในกายอันนาเย็นเฉียบ

เธอหันมองพ่อที่นอนอย่บนเตียง ดวงตาของชายชราสั่นไหวด้วยความหวาดกลัว

"อย่าเปิด...อย่าเปิดเลยลูก" พ่อกระซิบเสียงแผ่ว แต่อันนารู้ดี หากเธอไม่เปิด พวกเขาก็จะบุกเข้ามาอยู่ดี

มือเล็กสั่นเทาเมื่อเอื้อมไปบิดกลอนประตู...

ประตูเปิดออก เผยให้เห็นร่างสูงใหญ่ของชายในชุดสูทสีดำสนิท เขายืนอย่ท่ามกลางฝน แต่กลับไม่มีหยดน้ำใดทำให้ภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบนั้นหม่นลง ดวงตาคมดุเย็นชืด ราวกับไม่เคยมีความอบอุ่นหลงเหลือในโลกใบนี้

เขาคือ ภาคิน โรมาโน—ชื่อที่แม้แต่ในข่าวก็ไม่กล้าเอ่ยตรงๆ

"เวลาหมดแล้ว" เสียงท้มต่ำเปล่งออกมาอย่างหนักแน่นทุกถ้อยคำเหมือนค้อนเหล็กที่ทุบลงกลางหัวใจ"หนี้..ไม่ใช่สิ่งที่ฉันทนรอ"

อันนายืนตัวแข่งราวกับถูกตรึง เธอพยายามหายใจแต่กลับรู้สึกว่าปอดถูกบีบรัดจนแทบขาดอากาศ

"ละ...แล้วถ้าเรายังหาเงินมาใช้ไม่ได้...."เธอถามเสียงสั่นทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าคำตอบคืออะไร

ดวงตาของภาคินหรี่ลง ก่อนก้าวเข้ามาใกล้ เสียงรองเท้าหนังของเขาดังก้องในห้องแคบๆเหมือนคำประกาศิตของโชคชะตา

"ก็ต้องชดใช้ด้วยสิ่งอื่น" ริมฝีปากหยักเอื้อนเอ่ยด้วยรอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้ม แต่เต็มไปด้วนความน่ากลัว

เขากวาดตามองเธอตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้า ราวกับกำลังตัดสินใจซื้อสินค้ามูลค่าหนึ่ง

"ด้วยเธอเอง"

คำพูดนั้นทำให้หัวใจของอันนาร่วงหล่น เธอรู้แล้วว่าหนี้ก้อนนี้ไม่อาจหลีกหนี ไม่ว่าจะด้วยเงินหรือชีวิตของเธอเองก็ตาม

และนั่น...คือจุดเมต้นที่ทำให้โลกธรรมดาของหญิงสาวต้องพังทลายลง ก่อนจะถูกดึงเข้าสู่วังวนของมาเฟียที่ทั้งอันตรายและร้อนแรงที่สุดในชีวิต

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***