ตอนที่ 2 : ผลตรวจที่ไม่อาจปฏิเสธ

เสียงเครื่องปรับอากาศในห้องตรวจดังหึ่งเบา ๆ

คิรันนั่งกุมมือบนตัก ใบหน้าซีดเผือดด้วยความกังวล หัวใจเต้นแรงราวกับจะทะลุอก

เขาไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวต่อผลการตรวจสุขภาพขนาดนี้มาก่อน

หมอเรนเปิดแฟ้มผลตรวจช้า ๆ ดวงตาคมกริบภายใต้กรอบแว่นทอดมองเอกสาร ก่อนจะเงยหน้ามองโอเมก้าหนุ่มที่นั่งตัวสั่นอยู่เบื้องหน้า

“คุณคิรัน…” น้ำเสียงของหมอเต็มไปด้วยความลังเล “ผลตรวจแสดงชัดเจนว่าคุณ…กำลังตั้งครรภ์”

ทันทีที่คำพูดนั้นถูกปล่อยออกมา โลกของคิรันก็เหมือนหยุดหมุน

หูอื้อไปชั่วขณะ ร่างกายชาไปทั้งตัว

“ไม่…เป็นไปไม่ได้ครับ! ผมไม่เคย…ไม่เคยมีสัมพันธ์กับใครเลย”

เสียงของเขาสั่นเครือ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความสับสน

หมอเรนเม้มปากแน่น ไม่ตอบโต้ เพียงเลื่อนเอกสารการตรวจอัลตราซาวนด์มาให้ดู

ภาพเล็ก ๆ บนจอนั้นคือสิ่งที่ไม่สามารถโกหกได้—

ชีวิตใหม่เล็ก ๆ ที่ก่อกำเนิดอยู่ภายในร่างของเขาเอง

คิรันยกมือขึ้นปิดปาก น้ำตาเอ่อคลออย่างไม่รู้ตัว

“ทำไม…มันถึงเกิดขึ้นกับผม…”

---

ไม่ทันที่เขาจะตั้งสติ เสียงประตูห้องตรวจถูกเปิดออกกะทันหัน

ร่างสูงสง่าในชุดสูทสีดำเข้มก้าวเข้ามาโดยไม่ขออนุญาต ออร่าอัลฟ่าอันทรงพลังแผ่ซ่านไปทั่วห้องจนทำให้บรรยากาศแทบหยุดหายใจ

อิธาน เวสต์วูด

คิรันเงยหน้าขึ้นสบตา—เพียงเสี้ยววินาที หัวใจเขาก็เต้นแรงอย่างไม่อาจห้ามได้

กลิ่นฟีโรโมนจาง ๆ ของอีกฝ่ายทรงพลังจนแทบทำให้เขาตัวสั่น

“คุณ…!” คิรันพูดออกมาอย่างไม่รู้ตัว

แต่ดวงตาคมเข้มของอิธานกลับไม่ได้มีความประหลาดใจ เขามองคิรันเพียงแวบเดียว ก่อนหันไปหาแพทย์

“ผมต้องการความจริงทั้งหมด” เสียงทุ้มเย็นเยียบเอ่ยสั้น ๆ

หมอเรนลังเล ก่อนจะส่งแฟ้มผลตรวจและบันทึกไปให้

อิธานกวาดตามองเพียงครู่ แววตาคมกริบก็แข็งกร้าวขึ้น

“งั้น…เด็กที่อยู่ในท้องเขา เกิดจากฟีโรโมนของผมสินะ”

คำพูดนั้นราวกับสายฟ้าที่ผ่าลงมากลางอกคิรัน

ดวงตาเขาสั่นระริก “ม-หมายความว่ายังไงครับ…?”

อิธานก้าวเข้ามาใกล้ทีละก้าว สายตาคมดั่งมีดเฉือนจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของโอเมก้า

“เพราะใครบางคน…เอาฟีโรโมนของฉันไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต และมันถูกฉีดเข้าไปในตัวนาย”

เสียงนั้นเด็ดขาด เย็นชา แต่ก็เต็มไปด้วยแรงกดดันที่ทำให้คิรันแทบหายใจไม่ออก

โอเมก้าหนุ่มตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

“ไม่นะ…ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย…ผมแค่—ไปตรวจสุขภาพตามปกติ…”

น้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ความกลัว ความสับสน และความรู้สึกผิดที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนหลอมรวมกันจนเขาแทบยืนไม่ไหว

อิธานเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดเสียงต่ำราวกับคำตัดสิน

“เด็กคนนี้…ไม่มีสิทธิ์เกิดมา”

---

ประโยคนั้นแทงลึกเข้าไปในหัวใจคิรัน

เขาเงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยดวงตาที่เปียกชื้น น้ำเสียงสั่นสะท้าน

“ได้โปรด…อย่าพูดแบบนั้น…”

แต่สีหน้าของอิธานไม่เปลี่ยนไปเลย

ในแววตาของเขามีเพียงความเย็นชาและความโกรธที่ถูกบังคับให้เผชิญกับความจริงที่ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้น

ห้องตรวจเงียบกริบ มีเพียงเสียงสะอื้นแผ่วเบาของโอเมก้าที่ไร้ทางสู้

ในขณะที่อิธานยืนมองด้วยแววตาที่ใครก็เดาไม่ออกว่า—กำลังคิดจะทำเช่นไรต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***