ตอนที่ 3 : โรงเรียนใหม่ และบททดสอบแรก

รุ่งเช้าอากาศสดใส ขบวนรถม้าสีเงินประดับตราสัญลักษณ์ตระกูลวินเทอร์สเคลื่อนเข้าสู่รั้ว Royal Academy อย่างสง่างาม

ฉัน—คาเรน วินเทอร์ส—ก้าวลงจากรถท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมายที่จับจ้องมา

เสียงซุบซิบดังขึ้นรอบๆ ราวกับเป็นลมพัดผ่าน—

“นั่นคุณหนูคาเรนจริงๆ …”

“นางที่ขึ้นชื่อเรื่องความร้ายกาจใช่หรือไม่?”

“น่ากลัวชะมัด…”

ฉันเชิดหน้าขึ้น สูดหายใจลึกๆ โอเค คาเรน…ภายนอกต้องร้าย ต้องแสดงให้คนกลัว แต่ในใจ…เราต้องหาทางรอด!

Royal Academy ใหญ่โตโอ่อ่า ทั้งสวนกุหลาบและหอคอยสูงตระหง่าน ห้องเรียนสลักหินอ่อนขาวสวยงามจนฉันเกือบลืมหายใจไปครู่หนึ่ง

แต่ความจริงก็คือ…นี่แหละเวทีประหารของนางร้ายทุกเส้นทาง!

ฉันยังจำได้ดีว่าในเกม คาเรนจะเริ่มต้นสร้างความเกลียดชังโดย—

ดูถูกเพื่อนร่วมชั้น

หาเรื่องนางเอกต่อหน้าคนอื่น

เอาตัวเข้าไปแทรกกลางระหว่างนางเอกกับเจ้าชาย

ทุกเหตุการณ์นำไปสู่ “BAD END” ไม่มีข้อยกเว้น…

“นักเรียนทุกคน เชิญนั่งตามที่นั่งที่จัดไว้” เสียงอาจารย์ดังขึ้น

ฉันเดินไปยังที่นั่งด้านหน้า—ตำแหน่งที่คู่ควรกับตระกูลวินเทอร์ส—และไม่ลืมแผ่รังสีความหยิ่งแบบนางร้ายเต็มที่

แต่แล้ว…ที่นั่งข้างๆ ฉันกลับเป็นของ เอลเลียส เวโรนิก้า นางเอกของเกม!

บ้าเอ๊ย…ระบบตั้งใจแกล้งฉันแน่ๆ!

เอลเลียสเงยหน้ามายิ้มบางๆ ให้ฉัน “เอ่อ…ยินดีที่ได้ร่วมชั้นเรียนนะคะ ท่านหญิงคาเรน”

หัวใจฉันแทบละลาย—ดวงตาสีฟ้าใสๆ ของเธอช่างไร้เดียงสาเกินไป!

แต่ไม่ทันที่ฉันจะตอบ เสียงระบบก็ดังขึ้น

> 【ภารกิจย่อย : สร้างความเกลียดชังกับนางเอกใน 3 วัน】

【หากล้มเหลว : คะแนนนางร้าย -20】

“หาาาาาาา?! จริงจังเหรอ!” ฉันเกือบเผลอตะโกนออกมา แต่รีบกัดปากกลบเกลื่อน

“ก็…อย่ามาทำตัวเกะกะก็แล้วกัน”ฉันปรายตามองเอลเลียส แล้วเชิดหน้า

เธอสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้า “ค่ะ…”

> 【การกระทำ : ดุเบาๆ】

【คะแนนนางร้าย +2】

“โอเค…ถือว่าผ่าน!” ฉันถอนหายใจโล่งอก อย่างน้อยก็ไม่ต้องลงไม้ลงมือ

ระหว่างพักกลางวัน ฉันถูกล้อมรอบด้วยบรรดาลูกขุนนางหญิงที่ปรารถนาจะเป็นเพื่อนกับตระกูลวินเทอร์ส แต่ที่ทำให้ฉันสะดุดตาคือหญิงสาวผมบลอนด์ยาวเป็นลอน ดวงตาสีเขียวมรกตเปล่งประกาย—

เลดี้เซเรน่า เฟลิสตัน

หนึ่งในตัวละครรองที่เป็น “คู่แข่ง” ของคาเรน และในบางเส้นทางเธอคือคนที่เปิดโปงความผิดของนางร้ายจนพังพินาศ!

เซเรน่ายิ้มหวาน เดินตรงมาหาฉัน “คุณหนูคาเรน…ได้พบกันเสียที ข้าเฝ้าอยากทำความรู้จักท่านมานานแล้ว”

ในเกม คาเรนจะด่ากลับทันทีเพราะไม่อยากให้ใครมาแย่งความเด่นของตน แต่ฉัน…ไม่กล้าทำแบบนั้นหรอก!

ฉันแสร้งหัวเราะเย็นๆ “หึ…งั้นหรือ? งั้นก็อย่ามาทำให้ข้าผิดหวังก็แล้วกัน”

เซเรน่าหัวเราะน้อยๆ แต่ในแววตาฉันสัมผัสได้ถึงความท้าทายบางอย่าง…

แย่แล้ว! นี่มันไม่ใช่แค่เกมอีกต่อไป ทุกคำพูดคือเดิมพันชีวิตฉันเลยนะ!

ช่วงบ่ายมีการฝึกเวทมนตร์ขั้นพื้นฐาน อาจารย์สั่งให้นักเรียนแต่ละคนแสดงคาถาโจมตีที่ตนถนัด

ฉันกัดฟัน—เพราะในเกม คาเรนใช้เวทไฟได้รุนแรงเกินไปจน “พลาด” ทำให้นางเอกบาดเจ็บ แล้วก็กลายเป็นจุดเริ่มต้นของความหายนะ!

“ต่อไป…คุณหนูคาเรน”

ฉันก้าวออกไปกลางสนาม ทุกสายตาจับจ้อง…หัวใจเต้นแรง ฉันต้องควบคุมมันให้ได้!

ฉันยกไม้กายสิทธิ์ขึ้น เสกเปลวไฟเล็กๆ ลอยขึ้นกลางอากาศ—ตั้งใจจำกัดพลังสุดๆ ไม่ให้เกิดอุบัติเหตุ

แสงไฟสีส้มวาบส่องกลางห้อง ทุกคนอ้าปากค้าง—แต่คราวนี้ไม่มีใครบาดเจ็บ!

“น่าทึ่งมาก คุณหนูคาเรน” อาจารย์พยักหน้า “หากควบคุมได้เช่นนี้ต่อไป ท่านคงก้าวหน้าได้เร็วมากทีเดียว”

ฉันถอนหายใจโล่งอก รอดแล้วววว!

แต่ในขณะเดียวกัน ฉันก็สังเกตเห็นว่า เอลเลียสยิ้มกว้างให้ฉัน…รอยยิ้มใสซื่อที่เหมือนกำลังพูดว่า “ท่านก็ไม่ได้ร้ายอย่างที่ใครๆ พูดนี่นา”

> 【การกระทำ : ไม่ทำร้ายนางเอก】

【คะแนนนางร้าย -3】

“ อ๊ากกกก! อีกแล้วเหรอ! ” ฉันแทบกรีดร้องในใจ

ค่ำวันนั้น ฉันนั่งลงบนเตียงในหอพัก หัวหมุนไปหมด

ระบบบังคับให้ฉันเป็นนางร้าย แต่ทุกครั้งที่ฉันพยายามจะ “ร้ายจริงๆ” ก็ทำไม่ลง และผลลัพธ์คือ…คะแนนนางร้ายค่อยๆ ลดลงเรื่อยๆ

ถ้าลดไปมากๆ จะโดนลบออกจากเกมไหมนะ…?

ฉันกัดฟันแน่น กำหมัดกับอก—

“ไม่ว่าอย่างไร ฉันก็ต้องหาสมดุลให้ได้…จะร้ายพอเอาตัวรอด แต่จะไม่ร้ายจนทำลายใครเด็ดขาด”

ฉันเงยหน้ามองแสงจันทร์นอกหน้าต่าง ราวกับตั้งคำสัตย์—

นี่คือเส้นทางใหม่ของ “คาเรน วินเทอร์ส”…

นางร้ายที่ใจอยากเป็นนางฟ้า!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***