📖 ตอนที่ 4 — ในเงาของอดีต
“ถ้าเธอจำฉันได้… ฉันก็จะยังอยู่”
ประโยคนั้นของคนึงยังดังก้องอยู่ในใจธีร์
แม้เขาจะไม่เข้าใจทั้งหมด แต่หัวใจกลับเต้นแรงเหมือนกำลังได้ยินสิ่งที่เคยรอคอยมานาน
ทั้งๆ ที่เขาเพิ่งรู้จักคนึงไม่กี่วัน
🌘 ในความฝัน
คืนนั้น ธีร์ฝัน…
ในฝัน เขาไม่ใช่ “ธีร์”
เขายืนอยู่ในลานบ้านไม้กลางหมู่บ้านเก่าแก่ สวมเสื้อผ้าพื้นเมืองเหมือนที่เคยเห็นในหีบไม้
ข้างกายเขา… คือชายคนเดิม — คนึง
แต่ดูอ่อนวัยกว่าเล็กน้อย มีรอยยิ้มสดใส และมือของเขากำลังจับมือธีร์ไว้แน่น
“หากชาตินี้เราไม่ได้พบกัน… ขอให้ชาติหน้าจงตามหา”
“ไม่ว่าเธอจะจำฉันได้หรือไม่… ฉันจะรอ”
ธีร์สะดุ้งตื่นกลางดึก
เหงื่อซึมเต็มหน้าผาก ทั้งที่อากาศเย็นจัด
🏮 คำตอบจากบ้านคุณย่า
รุ่งเช้า ธีร์ทนไม่ไหวอีกแล้ว เขาเดินตรงไปหาคุณย่าที่กำลังสานตะกร้าอยู่ใต้ถุนบ้าน
“คุณย่า… คนึง อินตาเวียง เป็นใครครับ?”
คุณย่าชะงัก เหลือบตาขึ้นมองหลานชายเงียบๆ
ก่อนจะวางมือจากตะกร้า และถอนหายใจยาว
“ลูกชายของครูใหญ่สมัยก่อน… เขาเป็นเด็กหนุ่มที่จิตใจดี ชอบช่วยเหลือคน”
“แต่ก็มีอะไรแปลกๆ… เขาชอบพูดถึงเรื่องฝัน ถึงชาติภพ ถึงใครบางคนที่เขาบอกว่าเคยรักมาก…แต่หาไม่เจอ”
“เขาเคยบอกว่า… จะรออยู่บนเขานี้ จนกว่าจะเจอเขาคนนั้นอีกครั้ง”
“แล้วเขาหายไปยังไงครับ?”
“วันหนึ่ง หมอกลงจัด… เขาก็หายไปเฉยๆ”
“บางคนบอกว่าเขาตายแล้ว บางคนบอกว่าเขากลายเป็นวิญญาณเฝ้าภูเขา”
“แต่สำหรับบางคน… โดยเฉพาะคนที่ยังฝันถึงเขา… เขายังอยู่”
🌫️ กลับขึ้นเขาอีกครั้ง
ธีร์ตัดสินใจเดินขึ้นเขาอีกครั้ง
ครั้งนี้ เขาไม่กลัว… มีแต่ความรู้สึกเหมือนกำลังจะได้เจอใครที่หัวใจจดจำได้ แม้สมองจะไม่เข้าใจ
ท่ามกลางหมอกที่ค่อยๆ หนาขึ้น เขาเห็นเงาร่างคุ้นเคย… ยืนรออยู่ที่เดิม
“นายจำฉันได้ไหม?” ธีร์ถาม
คนึงมองเขา ก่อนเดินเข้ามาใกล้ ยกมือขึ้นแตะหน้าแก้มของธีร์เบาๆ
“ไม่ใช่แค่จำ… ฉันไม่เคยลืมเลยต่างหาก”
ธีร์เม้มปากแน่น ใจเต้นจนแทบระเบิด
“เรารู้จักกันจริงๆ เหรอ?”
คนึงพยักหน้า
ดวงตาของเขาสะท้อนหมอก กับเศษเสี้ยวของอดีตที่หล่นหาย
“ไม่ใช่แค่รู้จัก… เธอเคยสัญญาว่าจะกลับมา”
“เธอคือคนที่ฉันเฝ้ารอ… แม้เวลาจะพัดพาไปไกลแค่ไหน”
🕰️ และเมื่อมือของพวกเขาสัมผัสกัน…
ภาพในหัวธีร์พรั่งพรูออกมาเหมือนเขื่อนแตก
เศษความทรงจำที่ไม่เคยมีในชีวิตนี้ แต่กลับรู้สึก “ใช่” อย่างประหลาด
เสียงหัวเราะในทุ่งหญ้า
คืนเดือนหงายที่มีเพียงเสียงขลุ่ยไม้
และคำสัญญา… ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ไม่มีอยู่แล้วในโลกใบนี้
“ไม่ว่ากี่ภพชาติ… ฉันจะตามหาเธอ”
🔚 จบบทที่ 4 🔍 สรุปบทนี้: ธีร์เริ่มเห็นเศษเสี้ยวอดีตในฝัน ได้ยืนยันจากคุณย่าว่าคนึงคือคนที่หายตัวไปจริง และเชื่อว่าเขา “รอใครบางคน” คนึงยืนยันว่าธีร์คือคนที่เขาเฝ้ารอมาเนิ่นนาน สัมผัสของพวกเขาปลดล็อกความทรงจำบางส่วน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 13
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments