ผู้โดยสารราตรี”

รถทัวร์สายกรุงเทพ–หนองคาย ออกเดินทางท่ามกลางฝนตกพรำ ผู้โดยสารต่างง่วงซึมอยู่กับที่นั่งของตน

หญิงสาวชื่อ พลอย นั่งริมหน้าต่าง มือถือของเธอแบตเหลือเพียง 8% แต่เธอยังมีไฟล์งานต้องส่งตอนเช้า

“ซวยแล้ว…ลืมพกพาวเวอร์แบงก์ พลอยเอ๊ยพลอย” เธอฐานพร้อมกับอารมณ์เซ็งตัวเองนิดๆ

ทันใดนั้นเอง ชายแปลกหน้าที่นั่งเบาะข้าง ๆ หันมายื่นแบตเตอรี่สำรองสีดำสนิทให้เธอ มันไม่มีโลโก้ ไม่มีสติ๊กเกอร์ใด ๆ มีเพียงไฟสีแดงเล็ก ๆ ที่กะพริบอยู่

“ใช้ได้นานนะครับ…ไม่เคยหมด” ชายคนนั้นพูดด้วยรอยยิ้มที่มุมปากนิดนึง

แม้จะรู้สึกแปลก ๆ แต่ด้วยความจำเป็น พลอยก็รับมาเสียบสายชาร์จ "ขอบคุณค่ะพี่ถ้าไม่ได้พี่นี่แย่เลย" ชายแปลกหน้ายิ้มตอบกลับเล็กน้อย และก้มหน้าเล่นมือถือตัวเอง ในขณะที่พลอยกำลังรู้สึกโล่งใจอยู่นั้น มือถือของเธอค่อย ๆ เติมแบตอย่างรวดเร็ว แต่ร่างกายกลับรู้สึกหนาวเหน็บจนต้องกอดแขนตัวเองแน่น

---

เวลาผ่านไปเกือบตีสอง รถทัวร์แล่นฝ่าความมืด พลอยกะพริบตาพยายามฝืนไม่ให้หลับ

แต่แล้วเสียงกระซิบเบา ๆ ดังขึ้นที่ข้างหู

“พลังของเธอ…ช่างหวานเหลือเกิน”

เธอสะดุ้งหันไปมองชายแปลกหน้า…แต่ที่นั่งว่างเปล่า

สิ่งเดียวที่เหลืออยู่คือ แบตเตอรี่สำรองสีดำ วางบนเบาะข้าง ๆ ไฟสีแดงกะพริบถี่ขึ้น เหมือนหัวใจที่กำลังเต้นแรง และ ไฟสีแดงก็ได้สว่างไปทั่วรถทัวร์ พร้อมกับเสียงหัวเราะ ของเหล่าสัมภเวสี

ที่ได้ดังไปทั่วทั้งรถทัวร์

พลอยพยายามจะตะโกนแต่เธอรู้สึกเหมือนโดนบีบคออยู่ มือข้างนึงพยายามดึงสายชาร์จออก แต่ร่างกายกลับชา มือไม่ขยับตามใจ เธอหายใจติดขัดดิ้นทุรนทุราย

สุดท้ายสติของเธอเลือนหายไปพร้อมกับเสียงหัวใจของตัวเองที่ช้าลง…ช้าลง…

---

เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อรถถึงปลายทาง

พนักงานประจำรถทัวร์เดินมาพบหญิงสาวนั่งนิ่งในท่าเดิม โทรศัพท์ในมือนั้นแบตเต็ม 100%

แต่เธอไม่หายใจอีกแล้ว

บนเบาะข้าง ๆ วางแบตเตอรี่สำรองสีดำที่ไฟแดงยังคงกะพริบ…รอผู้โดยสารคนถัดไป...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





