นายโย่งวุ่นวายกับหนุ่มหม้ายลูกติด
ว่าด้วยเซอร์ไพรส์ของฟ่ง....
หมอชีเดินจูงมือเด็กหญิงแต้ววัยห้าขวบมาซื้อของ
"น้องแต้วทานอะไรดี......"
"แครอท......" น้องแต้วชี้มือ.....
"อะไรอีก......" พ่อถามซ้ำ
"ปลาค่ะ....."เด็กหญิงชี้ปลา
"............................." สองพ่อลูกเดินกระหนุงกระหนิงกันมาซื้อของสำหรับทำกับข้าว
"โอ๊ย....."แรงกระแทกไม่ได้เบาเลย หมอชีแทบจะหันไปด่ากราดเพราะอีกฝ่ายเหยียบมาเต็มๆ เท้าเขา
"ซอรี่......เอิ่ม...ขอโทษครับ" คนอะไรสูงเกิ๊น....เด็กๆ ซัดนมแทนน้ำใช่มั๊ย....
"ครับ....."ปากบอกไม่เป็นไรแต่หน้าไม่รับแขกเอาซะเลย
"พ่อขา.....เจ็บมั๊ยคะ"
"เจ็บค่ะ" หมอชีกระซิบบอกลูกสาว
"ผมขอโทษนะครับ....ไม่ทันระวัง"
"ไม่เป็นไร....."จูงมือลูกเดินหนี แถมไม่วายสอนลูก
"คนแปลกหน้าแต้วอย่าไปยุ่งนะลูก"
"ค่ะ" เด็กหญิงพยักหน้า
ฟ่งมองตามไปแล้วส่ายหัว.....คนอะไร.....ดูมองโลกในแง่ร้ายชะมัด
เดินไปเดินมาเลี้ยวไปเลี้ยวมาก็เจอกันอยู่ดี........
ฟ่งหัวเราะออกมาเพราะทุกครั้งที่เจอกันคุณพ่อกับลูกสาวต้องมีอาการเดินหนีเขาทุกที
"เดินหนีผมทำไม......." หมอชีเอาลูกสาวหลบด้านหลัง
"แล้วคุณเดินตามทำไม......" หมอชีพูดพลางทำหน้าสงสัย
คนตัวสูงมองแล้วหัวเราะ
"ซุปเปอร์มาเก็ตนี่ไม่ได้กว้างสามร้อยเอเคอร์นะ....ยังไงก็ต้องเดินวนมาเจอ" ฟ่งหรี่ตามอง.....
"แล้วคุณต้องกลัวผมด้วยเหรอ......หรือว่าคุณสนใจผม"
"บ้า......สมองคุณไม่ปกติรึไง....ประสาท" หมอชีอุ้มลูกสาวเข้าเอวแล้วถือตะกร้าไปจ่ายเงิน
"พ่อขา........" แต้วสะกิดพ่อ
"พี่เขาตามมา......" เท่านั้นเอง....จังหวะเดียวกับที่เจ้าหน้าที่บอกราคาแล้วจ่ายเงิน
"อ่ะ........" หมอชีลืมเรื่องกระเป๋าตังเสียสนิท.....
"ทั้งหมดสี่ร้อยสามสิบหกบาทค่ะ......." พนักงานหน้านิ่งบอกราคาอีกรอบ
"นี่ครับคิดรวมกันเลย......" ฟ่งยื่นขวดน้ำกับอาหารกึ่งสำเร็จรูปรวมไปแล้วยื่นการ์ดให้
"...............ขอบคุณค่ะ......"ฟ่งดันหลังคนที่ยื่นหน้าบูดอุ้มลูกให้เดินออกจากเคาเตอร์
"พ่อขาๆ ......พี่คนแปลกหน้าเขาจ่ายเงินให้เราค่ะ"
"..........................."เงียบเท่านั้นที่หมอชีจะทำได้
"นี่ของๆ คุณ.....ถือว่าผมขอโทษเรื่องที่เหยียบเท้าคุณอย่างแรงละกัน"
"เอาสมองตรงไหนคิด........ว่าเหยียบเท้าผมแล้วจะขอโทษกันด้วยวิธีนี้น่ะ....."
"เอ้า....ก็ผม......"
"ผมคงรับไว้ไม่ได้" หมอชีวางลูกสาวลงและหมุนตัวเดินกลับทันที
"แต้วไปเถอะลูก.....ไปเอากระเป๋าตังที่รถกัน"
"งั้น.........เอางี้.....คุณก็เดินไปหยิบเงินมาจ่ายผมก็หมดเรื่อง......" เออ.....เนอะ....หมอชียิ้มมุมปาก....แล้วหุบฉับ
"ก็ได้......." ฟ่งมองตามคู่พ่อลูกที่คุยกระหนุงกระหนิงไป
"..............................."
ตอนกลับมาทำกับข้าวเรื่องเมื่อบ่ายก็แว่บเข้ามาในสมอง
เอาเถอะถ้าจะนั่งไม่ติดขนาดนี้
"เป็นอะไรไปครับคุณพี......." หมอชีผู้ไม่รู้เรื่องราวถามอย่างสงสัย
"เปล่า......."เจ้าตัวสะบัดเสียงใส่
"เห็นเดินวนไปมา......หรือว่า ตัววิตบีแซด ฟิวไม่ผ่านครับ......." นั่น.....หมอชียังเดาสุ่ม
"ไม่ใช่......" พีส่ายหัว
"เอ้า.....แล้วเรื่องหมูหมากระเพราไก่อะไรละครับ......" หมอชีเริ่มยกมือมาเกาหัว
"หมอว่าถ้าสมมติหมอเป็นแม่แล้วรู้ว่าเพื่อนของลูกคิดอะไรมากว่าเพื่อนกับลูกตัวเอง...แล้วยังนัดทานข้าวกันอีก มันหมายความว่ายังไง"
"ขอเป็นพ่อได้มั๊ยครับ....."หมอชียกมือขอออกความเห็น
"เออ....ได้....."
"สงสัยจะมาบอกว่าคุณพ่อครับผมขอลูกสาวคุณพ่อครับ....." หมอชีทำท่าทางซีเรียสตอนตอบ
".............ไม่...." พีแทบดิ้น หมอชียิ่งงงเป็นนกฮูกตาโต
"ไม่ก็ไม่ครับ......" หมอชีหันกลับมาดูตารางยาล็อตหน้าที่เคมีจะเข้า
"มีเรื่องอะไรที่ทำให้คนเราเลิกกัน......" พีพึมพำกับตัวเองด้วยเสียงที่ไม่ได้เบาเท่าไหร่นัก
"ก็หลายอย่างครับ.....อย่างเช่น มีคนอื่น ไม่รักกันแล้ว....หรือไม่ก็เรื่องเงิน" หมอชีตอบฉะฉาน
"แล้วหมอเคยโดนเรื่องไหนมา....." จุกจนลิ้นจะพุ่งออกมาจากปากทั้งยวงเงิบไปเลยทีเดียว
"ก็........" หมอชีหน้าเหวอเมื่อโดนคำถามจี้จุด......
ใครๆ ก็รู้ว่าภรรยาเขามีชู้......แล้วชู้ก็ไม่ใช่ใครเลยพระเอกลิเกในตลาดใกล้บ้าน ทิ้งลูกสาววัยห้าขวบไว้ดูต่างหน้า
"ขอโทษๆ ผมเสียมารยาทเอง......" พียกมือโบกไปมา
"...." หมอชีนั่งบ่นงึมงำ....เข้าโหมดชัตดาวน์เรียบร้อย
ก็ใช่สิเป็นใครจะรับได้ ...........
หมอชีได้แต่คิดแล้วหม่นอยู่คนเดียว
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 11
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments