ตอนที่2:ร่องรอยในอดีต

เสียงออดพักเที่ยงดังขึ้นทันทีที่ครูประจำวิชาก้าวออกจากห้อง เสียงเก้าอี้ขูดพื้นดังระงม นักเรียนหลายคนรีบลุกออกไปที่โรงอาหาร แต่มีสายตาหลายคู่ยังจับจ้องไปที่มุมห้อง... ตรงที่นทีนั่งเงียบอยู่คนเดียว

เขายกกล่องข้าวขึ้นวางบนโต๊ะ ช้อนส้อมที่แม่เตรียมไว้สั่นเล็กน้อยในมือ ความทรงจำบางอย่างย้อนกลับมาโดยไม่ทันตั้งตัว ภาพของโต๊ะกลุ่มเล็กที่เขาเคยนั่งกินข้าวกับใครบางคน—เสียงหัวเราะของภาคินดังขึ้นในหัวอย่างชัดเจน

> “นที มึงต้องลองนี่ อร่อยชิบหายเลย”

เสียงนั้นเหมือนจริงเสียจนหัวใจบีบรัด นทีเผลอก้มหน้าลงแน่นจนเงาผมปิดดวงตา เขากำหมัดแน่นเพื่อหยุดความรู้สึกปวดร้าว แต่กลับยิ่งชัดเจนขึ้น... ภาพของภาคินวันสุดท้ายที่ยืนอยู่หลังโรงยิม เลือดซึมออกมาจากมุมปาก น้ำตาไหลอาบแก้ม และเสียงขอความช่วยเหลือที่เขามาช้าเกินไป

> “ทำไม... ทำไมต้องเป็นแก...”

เสียงพูดขาดห้วงดังขึ้นเบาๆ ในลำคอ ก่อนที่นทีจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงหนึ่งข้างกาย

“นาย... ใช่นทีใช่ไหม?”

นทีเงยหน้าขึ้นพบกับรอยยิ้มอ่อนโยนของ มินตรา เธอถือกล่องนมกับข้าวกล่องในมือ มองเขาด้วยสายตาที่อบอุ่นจนนทีรู้สึกแปลกใจ

“อืม...” เขาตอบสั้นๆ พร้อมลดสายตาลง มินตราไม่ยอมถอย เธอวางข้าวลงที่โต๊ะข้างๆ แล้วนั่งลงอย่างไม่ลังเล

“ฉันมินตรา เราเคยอยู่ห้องเดียวกันตอน ม.4 นายคงจำไม่ได้หรอก” เธอพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ แต่แววตานั้นเหมือนมีอะไรซ่อนอยู่ลึกๆ “ฉัน... ดีใจที่นายกลับมานะ”

นทีขมวดคิ้วเล็กน้อย ดีใจที่กลับมา? ทำไมต้องพูดแบบนั้น เหมือนรู้เรื่องอะไรบางอย่าง... เขาไม่ได้ถาม แค่พยักหน้าแล้วหันมองออกไปนอกหน้าต่าง ที่ลานกว้าง เขาเห็นกลุ่มของ กรณ์ กำลังยืนรวมตัวอยู่ เสียงหัวเราะและท่าทางเหมือนเมื่อก่อน—ไม่มีอะไรเปลี่ยน

หัวใจของนทีเต้นแรงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ ภาพเหตุการณ์เก่าๆ แทรกเข้ามาในหัว—ภาพภาคินถูกจับเหยียดแขนไว้กับกำแพงหลังโรงยิม เสียงหัวเราะเยาะที่ก้องกังวาน และเสียงกรีดร้องที่ไม่มีใครยื่นมือช่วย

มือของนทีสั่นจนต้องกำแน่น เขาสาบานกับตัวเองอีกครั้ง

> “กรณ์... มึงจะไม่รอดแน่”

มินตราหันมามองเขาอย่างสงสัย แต่ยังไม่ได้ถามอะไร เพราะในจังหวะนั้นเอง เสียงฝีเท้าหนักๆ ดังขึ้นจากด้านหลัง ใครบางคนวางมือบนไหล่ของนทีพร้อมเสียงทุ้มที่เขาจำได้แม่นยำ

“ไง... ไม่เจอกันนานเลยนะ เพื่อนเก่า”

นทีหันไปช้าๆ และเห็นรอยยิ้มเย้ยหยันของ กรณ์ ในระยะประชิด—รอยยิ้มที่เหมือนฝันร้ายหวนคืน

> “มึง... กลับมาทำไม?”

_____

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่1:กลับมาโรงเรียน

บทต่อไป

ตอนที่3:กลุ่มนักเลงในเงามืด