ตอนที่ 5 : โรแมนติกริมทะเล

แสงแดดยามสายทอดลงบนผืนน้ำทะเลสีฟ้าใส เสียงคลื่นซัดกระทบหาดทรายขาวดังเป็นจังหวะชวนผ่อนคลาย กลุ่มเพื่อน ๆ ทั้งหมดเดินลงมาจากรถตู้ที่คีนจัดไว้ให้

“ว้าว! ทะเลสวยมากเลยอ่ะ!” จีนตะโกนเสียงใส พลางวิ่งไปถอดรองเท้าแตะแล้ววิ่งลงไปสัมผัสน้ำทะเล

“ใจเย็นสิจีน” ยูกิหัวเราะ พลางเดินตามไป “เดี๋ยวก็ลื่นหกล้มเอาหรอก”

เนยกับเจนหันมามองหน้ากัน ยิ้ม ๆ “เอาแล้ว...สองคนนั้นเริ่มตัวติดกันละนะ”

ด้านยูหันมาสะกิดนนท์ “ไปเล่นน้ำกันเถอะ เดี๋ยวฉันแข่งว่ายกับนาย!”

นนท์หัวเราะเบา ๆ “หึ เอาสิ อย่ามาบ่นทีหลังแล้วกัน”

บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสดใส

---

ริมชายหาด – ฟีฟ่า & คีน

ฟีฟ่านั่งกอดเข่ามองทะเลเงียบ ๆ แววตาเหมือนคนยังคิดไม่ตก

“ไม่สนุกเหรอ” เสียงทุ้มดังขึ้น คีนเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ เขา

ฟีฟ่าหันไปมองนิดหน่อยก่อนเบือนหน้าหนี “ผม...ก็แค่ไม่คุ้นชินกับอะไรแบบนี้”

“อะไรแบบนี้?”

“การมาเที่ยวหรู ๆ มีคนคอยดูแลตลอดเวลา ใช้เงินฟุ่มเฟือย...” ฟีฟ่าพูดเสียงแผ่ว “ผมเคยชินแต่กับชีวิตธรรมดา ๆ”

คีนมองเสี้ยวหน้าของอีกฝ่าย ดวงตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนที่ไม่ค่อยมีใครได้เห็น “ถ้ามันทำให้นายอึดอัด...ฉันจะลดทุกอย่างให้เรียบง่าย แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันไม่มีวันลดคือ...”

ฟีฟ่าหันไปสบตา “คืออะไร...”

คีนโน้มตัวเข้าใกล้มากขึ้น รอยยิ้มมุมปากฉายแววเจ้าเล่ห์ “คือความต้องการที่จะได้ตัวนาย”

ฟีฟ่าตกใจ ดวงหน้าแดงจัด รีบหันหน้าหนี “คุณนี่มัน...!”

คีนหัวเราะเบา ๆ ยกมือขึ้นลูบผมอย่างเอ็นดู “อย่าเก็บตัวอยู่แต่ในความเศร้าอีกเลย ฟีฟ่า...นายมีสิทธิ์ที่จะยิ้มเหมือนคนอื่น”

---

เล่นน้ำ – กลุ่มเพื่อน

ยูผลักนนท์ให้ล้มลงไปในน้ำ “ฮ่า ๆ ๆ นายแพ้แล้วนนท์!”

“ยัยนี่!” นนท์หัวเราะ พลางคว้าตัวยูมากอดลากลงไปในทะเลด้วยกัน ยูร้องเสียงหลง แต่สุดท้ายก็หัวเราะไม่หยุด

ไม่ไกลนัก ภัทรกับพีชนั่งใต้ร่มไม้ คุยกันเรื่องดนตรีอย่างออกรส พีชหยิบกีตาร์เล็กที่เอามาดีดให้ฟัง ภัทรยกยิ้มตาหวานไม่ละสายตาจากอีกฝ่าย

เจนกับเนยก็จับมือกันเดินเล่นริมหาด พูดคุยกันถึงอนาคตมหาวิทยาลัยพร้อมรอยยิ้มสดใส

บรรยากาศเต็มไปด้วยความสุข

---

ฉากโรแมนติก – ฟีฟ่า & คีน

ตอนเย็น พระอาทิตย์กำลังลาลับขอบฟ้า สีส้มอมชมพูสะท้อนบนผิวน้ำทะเล

ฟีฟ่ายืนมองวิวเพลิน ๆ จู่ ๆ ก็รู้สึกว่ามีเสื้อคลุมบาง ๆ มาคลุมไหล่ เขาหันไปก็เจอคีนยืนอยู่

“จะป่วยเอา ถ้ายืนตากลมแบบนี้” คีนพูดเสียงทุ้มจริงจัง

“ผมไม่เป็นไรหรอก” ฟีฟ่ายิ้มบาง ๆ “แต่...ขอบคุณนะ”

คีนก้าวเข้ามาใกล้จนหัวใจฟีฟ่าเต้นไม่เป็นจังหวะ มือใหญ่เอื้อมมาจับไหล่ทั้งสอง “ฉันอยากให้นายเชื่อ...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะไม่ปล่อยให้นายต้องสู้คนเดียวอีก”

ดวงตาทั้งคู่สบกัน เสียงคลื่นดังเป็นจังหวะเดียวกับหัวใจ

ฟีฟ่ากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่คีนกลับก้มลงมากดจูบเบา ๆ ที่หน้าผาก

สัมผัสนั้นทำให้ฟีฟ่านิ่งไปทั้งตัว

คีนกระซิบใกล้หู “นาย...เป็นของฉันแล้ว ฟีฟ่า”

---

อีกฟากหนึ่ง – เงามืดเริ่มเคลื่อนไหว

ในเมืองใหญ่ ชายชุดดำคนหนึ่งรับสายโทรศัพท์ เสียงพ่อเลี้ยงลอดมาตามสาย

“จับตาดูมันให้ดี...เด็กนั่นต้องไม่หลุดมือกูไป”

ชายชุดดำตอบสั้น ๆ “ครับท่าน”

เงามืดที่แฝงอยู่...กำลังรอเวลาลงมือ

---

📌 จบตอนที่ 5

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***