ตอนที่ 4 : เงามืดในครอบครัว

เสียงแก้วกระทบโต๊ะไม้ดัง เพล้ง! จนสะเทือนทั้งห้องรับแขกเล็ก ๆ ในบ้านเก่า ๆ

“ไอ้เด็กเวร!” พ่อเลี้ยงคำราม ดวงตาแดงก่ำจากฤทธิ์เหล้า “มึงหายหัวไปไหนมาเป็นวัน ๆ ห๊ะ! หรือว่ามึงไปเกาะผู้ชายเลี้ยงจริง ๆ อย่างที่กูคิด!”

ฟรานซ์—พี่ชายต่างสายเลือดยืนพิงกำแพง มือกอดอก รอยยิ้มเย้ยหยันประดับบนใบหน้า “ไม่ต้องสงสัยหรอกพ่อ...ผมเห็นมันขึ้นรถหรูของผู้ชายคนนั้นกับตาตัวเอง”

ฟีฟ่าหน้าซีด เถียงไม่ออก เขาเม้มปากจนเลือดซิบ พยายามก้มหน้าหนีสายตาทั้งสองคน

“ไงล่ะ ไอ้ลูกเลี้ยงเนรคุณ!” พ่อเลี้ยงตรงเข้ามากระชากคอเสื้ออย่างแรง “ถ้ามึงคิดจะหักหลังครอบครัวนี้...กูจะทำให้มึงไม่มีที่ซุกหัวนอนอีกต่อไป!”

เสียงตบดัง เพี้ยะ! ฟีฟ่าล้มลงกับพื้น เลือดซึมมุมปาก

หัวใจเจ็บร้าว...แต่น้ำตาไม่ยอมไหลอีกแล้ว เพราะเขารู้ว่า การร้องไห้จะยิ่งทำให้พวกมันสะใจ

---

คฤหาสน์คีน

บอดี้การ์ดหลายคนยืนเรียงรายรอบห้องทำงานหรู มาร์ครายงานข้อมูลจากแฟ้มหนา ๆ

“บอสครับ...เราได้เบาะแสแล้ว พ่อเลี้ยงของคุณฟีฟ่าเป็นหนี้พนันก้อนใหญ่กับแก๊งคู่แข่ง อีกทั้งพี่ชายต่างสายเลือดก็มีเอี่ยวด้วย”

คีนฟังอย่างเงียบงัน ดวงตาคมกริบหรี่ลงช้า ๆ

“มันขายเด็กไปแลกหนี้รึเปล่า” เสียงทุ้มเอ่ยเย็นเยียบ

“ยังไม่ถึงขั้นนั้นครับ...แต่จากข้อมูล ทุกอย่างบ่งบอกว่าพวกมันเริ่มวางแผนจะใช้ฟีฟ่าเป็นเหยื่อต่อรอง”

เสียงแก้วไวน์ที่คีนถืออยู่แตกดัง เพล้ง! น้ำแดงไหลเปรอะเต็มโต๊ะ แต่ไม่มีใครกล้าขยับ

คีนยกยิ้มมุมปากเย็นชา “งั้นก็แปลว่า...พวกมันอยากตาย”

---

โรงเรียน – หลังเลิกเรียน

ยูรีบวิ่งมาหาฟีฟ่าที่กำลังเก็บของ “ฟีฟ่า! ได้ข่าวว่าพ่อเลี้ยงนายไปก่อเรื่องที่บ่อนจริงรึเปล่า”

ฟีฟ่าชะงัก หันไปมองเพื่อน “นายรู้ได้ไง...”

พีชเดินตามมา สีหน้าจริงจัง “เราได้ยินผู้ใหญ่ในละแวกบ้านพูดกัน ทุกคนรู้หมดแล้วว่าครอบครัวนายติดหนี้หัวโต”

ฟีฟ่ากำมือแน่น สายตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง “เราก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน”

“งั้นก็หนีสิ!” ยูเผลอตะโกนลั่น “อยู่กับคีนยังดีกว่าต้องทนกับบ้านนั่น!”

ฟีฟ่าตกใจ หันไปดุเพื่อน “อย่าพูดแบบนั้นนะ! ฉันไม่อยากเกี่ยวข้องกับเขา!”

แต่ในใจลึก ๆ ฟีฟ่าเองก็รู้...ต่อให้หนีแค่ไหน เขาก็ยังวนกลับมาอยู่ในอ้อมแขนของมาเฟียคนนั้นเสมอ

---

ผับหรู – กลางดึก

พ่อเลี้ยงและฟรานซ์นั่งดื่มเหล้าอยู่โต๊ะ VIP ข้าง ๆ มีชายชุดดำหลายคนที่เป็นนักเลงคุมบ่อน

“เด็กนั่นยังอยู่ในกำมือกู” พ่อเลี้ยงหัวเราะเสียงดัง “ถ้าขายมันได้ราคา...หนี้กูก็หมดสบาย ๆ”

ฟรานซ์ยกยิ้มเยาะ “แต่ตอนนี้มันเหมือนมีใครมาคุ้มหัวมันอยู่...บอสคีนใช่มั้ย”

เสียงหัวเราะรอบโต๊ะหยุดลงทันที บรรยากาศเย็นยะเยือก

หัวหน้าแก๊งนักเลงวางแก้วเหล้าลงช้า ๆ “อย่าลืมสิว่า คีนไม่ใช่ศัตรูที่เล่นได้ เขามีทั้งอำนาจ เงิน และคนพร้อมตายเพื่อเขา”

แต่พ่อเลี้ยงกลับหัวเราะหยัน “กูไม่กลัว! ถ้าไอ้คีนมันอยากได้เด็กนั่นจริง ๆ งั้นกูก็จะใช้เด็กนั่นเป็นตัวต่อรอง...บีบให้มันคายเงินออกมา!”

---

คืนนั้น – ริมระเบียงคฤหาสน์

ฟีฟ่ายืนพิงราวระเบียง มองท้องฟ้ายามค่ำด้วยดวงตาหม่นหมอง เสียงลมพัดเอื่อย ๆ ทำให้เสื้อนักเรียนปลิวไหว

“คิดจะหนี?” เสียงทุ้มดังขึ้นจากด้านหลัง

ฟีฟ่าสะดุ้งหันกลับไปเห็นคีนยืนอยู่ไม่ไกล

“ผม...” ฟีฟ่าอึกอัก “ผมไม่อยากให้ใครต้องมาลำบากเพราะผม”

คีนเดินเข้ามาใกล้ ยกมือขึ้นลูบแก้มที่ยังช้ำเบา ๆ “จำไว้ ฟีฟ่า...แค่ยืนอยู่ข้างฉัน นายก็ไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้ว”

ฟีฟ่าหลุบตาลง เสียงหัวใจดังจนแทบกลบเสียงลม “แต่คุณ...มันอันตรายเกินไป”

คีนโน้มตัวลงกระซิบข้างหู น้ำเสียงเด็ดขาด “อันตรายทั้งหมด...มีไว้เพื่อปกป้องนาย”

---

นี่คือเงามืดที่กำลังจะคลี่คลายไปสู่พายุร้าย

โลกของฟีฟ่าไม่ได้สงบอีกต่อไปแล้ว

และคีน...ก็เริ่มลั่นไกเข้าสู่สงครามหัวใจที่ไม่มีวันหวนกลับ

---

📌 จบตอนที่ 4

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***