เช้าวันใหม่มาเยือนพร้อมหมอกขาวจางที่ลอยคลอเคลียปลายไม้
อีเลียสกับลูเซียสนั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างเตาผิง วันนี้เงาในตัวอีเลียสดูสงบนิ่ง ลูเซียสเองก็ยิ้มได้มากขึ้น
“ดูนี่สิ บทเวทสื่อสารระยะไกล ถ้าเราทำสำเร็จ นายก็จะไม่หลงอยู่ในเงาอีกต่อไป”
อีเลียสพยักหน้าแล้วพูดเบา ๆ
“แต่ฉันว่าตอนนี้ฉันก็หลงอย่างอื่นอยู่มากกว่าเวทมนตร์นะ”
ลูเซียสหันมามอง “อะไร?”
“หลงนายไง”
“...อีเลียส!!” ลูเซียสเขินจนหน้าแดง จิกหมอนใส่เขาทันที
เสียงหัวเราะของทั้งสองดังก้องไปทั่วห้อง... แต่ทันใดนั้นเอง
เงาผนังเริ่มสั่นเบา ๆ เหมือนหายใจ
ทั้งคู่ชะงัก มองไปยังมุมมืดของห้องอย่างระแวดระวัง
เงาดำนั้นค่อย ๆ ปรากฏเป็นรูปร่างผู้หญิง ผมยาวสีดำเยือกเย็น ชุดดำลายเงาทะมึน และดวงตาแดงสดที่มองอีเลียสเหมือนเงาที่เคยเป็นของเธอ
“นานแล้วนะ...เจ้าชายของข้า”
อีเลียสลุกขึ้นทันที ร่างกายเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นครึ่งเงาโดยอัตโนมัติ
“อีวา...”
หญิงผู้นั้นก้าวเข้ามาในแสงสลัวของห้อง ลูเซียสลุกขึ้นขวางไว้ทันที
“เธอเป็นใคร?”
“ข้าคือหนึ่งใน ‘ผู้ใช้เงา’ รุ่นเก่า...เคยต่อสู้ข้างองค์ชายในสงครามกับแสงเมื่อสิบปีก่อน” เธอยิ้มบาง ๆ แล้วมองลูเซียสราวกับเป็นสิ่งแปลกปลอม
“และตอนนี้...ข้าถูกส่งมาเพื่อพาเขากลับ”
“เขาไม่ต้องการกลับไป!” ลูเซียสบอกเสียงแข็ง
อีวาหัวเราะเย็น
“แต่เจ้าคิดว่าเงาจะปล่อยให้ความรักของเจ้าช่วยเขาได้จริงหรือ?”
เธอเดินเข้าใกล้ สายตาจ้องมองอีเลียสตรง ๆ
“อีเลียส เจ้ารู้ดี ว่าความรักของเจ้าจะกลายเป็นห่วงโซ่รัดคอในวันที่เงากลืนเจ้า”
“แสงของเขา...จะทำให้เงาในเจ้า ‘เจ็บปวด’ มากกว่าที่คิด”
อีเลียสชะงัก สีหน้าเริ่มเปลี่ยน
“ไม่จริง...ลูเซียสไม่เคยทำให้ฉันเจ็บ”
“ยังหรอก...” เธอยิ้ม
“แต่เจ้าจะรู้ เมื่อวันที่เจ้าควบคุมเงาไม่ได้อีกต่อไป และต้องเลือก ว่าจะกลืนกินเขา...หรือ ฆ่าตัวเอง”
คำพูดนั้นทำให้ลูเซียสหน้าเผือด
เขาหันไปมองอีเลียส แววตาเริ่มสั่นไหว
แต่แล้วเขาก็จับมืออีกฝ่ายไว้แน่น
“ฉันไม่เชื่อคำพูดของเธอ...เพราะฉัน ‘เห็น’ แล้วว่าเงาก็เปลี่ยนได้...ถ้ามันมีใครสักคนยอมอยู่กับมันแม้ในตอนที่มืดที่สุด..”
อีเลียสมองเขานิ่ง ก่อนจะยิ้มเบา ๆ
“ใช่...และฉันเลือกนายไปนานแล้ว”
อีวาชะงักเล็กน้อย ก่อนจะพูดเสียงเย็น
“ในเมื่อเจ้าปฏิเสธ...ก็จงเตรียมรับผลของมัน”
จากนั้นเงารอบตัวเธอพลันแปรเปลี่ยน กลายเป็นเศษเงามีคมราวใบมีดนับพัน พร้อมโจมตีใส่ทั้งคู่
ลูเซียสรีบตั้งเวทป้องกัน “โล่แห่งสายตะวัน!”
อีเลียสร่ายเงาร่วมทันที “บาเรียแห่งรากเงา!”
แสงและเงาบรรจบกันอีกครั้ง ปะทะกับเงามีดของอีวาจนเกิดเสียง ฟ้าว! เปรี๊ยะ! สนั่นบ้าน
อีวาถอยไปเล็กน้อย รอยยิ้มเลือนหาย ดวงตาเริ่มวาวด้วยความโกรธ
“งั้นข้าจะมา ‘พาเจ้ากลับ’ ด้วยมือข้าเอง...ในอีกไม่นานนี้”
แล้วเธอก็หายไปในเงา ทิ้งไว้เพียงเสียงสะท้อนเย็นยะเยือก
หลังการโจมตี อีเลียสและลูเซียสยืนเงียบอยู่กลางห้อง
“นาย...เชื่อคำพูดเธอไหม?” ลูเซียสถามเสียงเบา
อีเลียสเงียบไป ก่อนจะจับมือเขา แล้วมองเข้าไปในดวงตาอีกฝ่าย
“ฉันไม่เชื่อคำพูดเธอ...ฉันเชื่อใจนายลูเซียส”
---จบตอน🌙✨
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments