บทเปิดเรื่อง

ณ แดนเทพ เมื่อกว่าสามร้อยปีก่อน...

เสียงคำรามแห่งสงครามดังก้องสะท้อนทั่วนภา เปลวเพลิงและควันไฟลุกโหมกลางผืนฟ้า เมฆาสีเลือดบดบังแสงตะวันจนมืดหม่นราวกับโลกทั้งผืนกำลังสิ้นสุดลง แผ่นดินสั่นสะเทือนด้วยแรงปะทะของเหล่าเทพและอสูรจากอาณาจักรความมืด ทุกย่างก้าวบนสมรภูมิชุ่มโชกไปด้วยโลหิตและเสียงกรีดร้องของผู้คนที่ล้มตาย

ท่ามกลางความโกลาหลนั้น ร่างหนึ่งพุ่งฝ่าม่านควันออกมา—หญิงสาวผู้เป็นเทพ นางในชุดอาภรณ์สีขาวทองที่ย้อมเปื้อนด้วยคราบเลือด แต่ดวงตายังเปล่งประกายแน่วแน่ แม้จะอ่อนแรงและบาดเจ็บ นางก็ยังไม่หยุดก้าวไปข้างหน้า เพราะมีเพียงเวลาเท่านั้นที่กำลังไล่ตามอย่างโหดร้าย

ทว่าร่างสูงใหญ่ของนักรบจากอาณาจักรความมืดก็ขวางทางไว้ เสียงหัวเราะเย็นเยียบของเขาก้องสะท้อนในอากาศที่หนักอึ้ง “เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าจะหนีไปได้? เกมแมวจับหนูเช่นนี้ ข้าเริ่มเบื่อเต็มที”

เทพสาวกัดฟันแน่น นางรู้ว่าศัตรูตรงหน้ามิใช่คู่ต่อสู้ธรรมดา เขาคือหนึ่งในนักรบนิรนามที่ถูกกล่าวขานว่าไร้เทียมทานในสนามรบ แต่ถึงอย่างนั้น หัวใจของนางก็ยังคงไม่สั่นไหว “ตราบใดที่ข้ายังหายใจอยู่ เจ้าจะไม่มีวันแตะต้องสิ่งนี้ได้”

เสียงหัวเราะของนักรบก้องกังวานยิ่งขึ้น “อาณาจักรของเจ้าลุกไหม้เป็นทะเลเพลิงอยู่เบื้องหลัง คิดหรือว่าเวทป้องกันเก่า ๆ จะขวางพวกข้าได้? แดนเทพกำลังจะล่มสลาย เผ่าพันธุ์ของเจ้าจะถูกกดขี่เป็นทาสของเรา ฮ่าๆๆ!”

เขาก้าวเข้ามา ดาบแห่งความมืดในมือแผ่รังสีเย็นยะเยือกราวกลืนกินแสงทั้งปวงรอบกาย แต่แทนที่เทพสาวจะหวาดหวั่น นางกลับสูดหายใจเข้าลึกแล้วปล่อยมือออก ราวกับปลดพันธนาการที่นางเก็บงำไว้เนิ่นนาน

“บัดซบ…ข้าหวังว่าจะไม่ต้องใช้มัน” นางพึมพำกับตนเอง ก่อนที่ดวงตาคู่งามจะส่องประกายขึ้นมาเป็นแสงทองสว่างไสว

วงแหวนแห่งพลังโบราณพลันผุดลอยรอบกาย รัศมีศักดิ์สิทธิ์แผ่ขยายออกไปทั่วทั้งลานหิน ความกดดันมหาศาลถาโถมจนพื้นแผ่นดินแตกร้าวเป็นทางยาว

ดวงตาแห่งพระเจ้า—สมบัติล้ำค่าที่ถูกกล่าวขานในตำนานว่าผู้ครอบครองจะเป็นผู้ทรงพลังที่สุดในแดนเทพ ปรากฏขึ้นตรงหน้านักรบนิรนาม เขาถึงกับชะงัก ดวงตาเบิกโพลงด้วยความตื่นตะลึง “นี่มัน…! เป็นไปไม่ได้ นางคือผู้ครอบครองตานั้นจริง ๆ รึ!”

แรงกดทับแผ่ซ่านจนเขาแทบหายใจไม่ออก ทุกอณูอากาศหนักหน่วงราวกับภูผามหึมาทับถม “พลังมหาศาลเช่นนี้…หากนางร่ายสำเร็จ ข้าคงถูกบดขยี้อยู่ ณ ที่นี่!”

ความตื่นตระหนกทำให้เขาฟาดดาบออกไป เสียงแหลมกรีดอากาศดังสะท้อน คมดาบแห่งความมืดพุ่งทะลวงใส่ร่างของเทพสาวโดยไม่ลังเล “ตายซะเถอะ เจ้าเทพชั้นต่ำ!”

ทว่าพลังแสงทองกลับแผ่ซ่านออกมาก่อนที่คมดาบจะถึงตัว มันกลืนกินความมืดอย่างไร้ร่องรอย แสงสว่างอันบริสุทธิ์พวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า บดบังเงามืดที่พยายามกลืนกินทุกสรรพสิ่ง

เสียงกรีดร้องสุดท้ายของนักรบนิรนามดังก้อง ก่อนร่างจะถูกฉีกสลายหายไปกับอำนาจแห่งพระเจ้า

แต่ชัยชนะนั้นไม่ได้มาพร้อมความสมบูรณ์ เทพสาวทรุดลงกับพื้น โลหิตไหลรินจากดวงตาที่ถูกใช้งานเกินขีดจำกัด มือเรียวกุมใบหน้าที่พร่ามัวไปด้วยเลือดและความเจ็บปวด

“ตาของข้า…บัดซบ…ข้ามาช้าเกินไปแล้ว” นางเอ่ยเสียงสั่น ดวงตาเปล่งประกายสุดท้ายก่อนจะดับลง ทิ้งไว้เพียงความเงียบสงัดและความสิ้นหวังที่ยังคงปกคลุมแดนเทพ…

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***