ตอนที่ 4

เช้าของวันต่อมา…

เสียงนาฬิกาปลุกดังก้องกังวานสามสี่รอบอยู่ภายในห้องนอน และถูกหยุดลงโดยหรรษมน เขานั่งสัปหงกอยู่บนเตียงเกือบห้านาที ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงมาล้างหน้าแปรงฟันด้วยสภาพหน้าผมที่ค่อนข้างไปในทางที่เขาเองก็รับไม่ได้

หลังจัดการภารกิจบนห้องเสร็จ เขารีบลงมาซักรีดเสื้อช็อปของคณาธิศให้เรียบร้อย ก่อนจะเร่งมือทำงานอื่นไปพร้อม ๆ กัน จากนั้นเขาก็วุ่นวายอยู่ภายในบ้านเพียงลำพัง เดินวนไปวนมาไม่หยุด ทั้งกวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างห้องน้ำ ตัดหญ้า ถอนหญ้าหน้าบ้าน บางทีก็เผลอหลับโดยไม่รู้ตัว ขณะที่ทำความสะอาดบ้าน

แต่กว่าทุกอย่างภายในบ้านจะเสร็จเรียบร้อย เวลาก็ล่วงเลยไปกว่าห้าชั่วโมง ด้วยขนาดบ้านที่ใหญ่เกินไปสำหรับการอยู่คนเดียว แม้จะไม่ถึงกับเป็นคฤหาสน์ แต่ก็ถือว่ากว้างขวางเกินความพอดี

“เฮ้อ…เหนื่อยกว่าคุยกับไอ้มนตรีอีก” เขาพึมพำเสียงเบา ขณะนอนขี้เกียจอยู่บนพื้นบ้านด้วยความเหน็ดเหนื่อย ร่างกายที่อ่อนล้าจากก่รทำความสะอาดบ้านทำให้เขาไม่อยากจะขยับตัวไปไหนอีก

และทันใดนั้นเองเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น หรรษมนเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะกระจกเห็นรายชื่อบนหน้าจอก็หลุดขำ เพราะพูดถึงมนตรียังไม่ทันขาดคำอีกฝ่ายก็โทรมา

เขากดรับสาย “อื้อ…ว่า”

“มึงได้คุยกับพี่เขายัง?” อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นผิดปกติ

หรรษมนม่านตาขยาย จากที่กำลังเหนื่อยล้าและไม่ค่อยมีแรงเทคแอคชั่นใด ๆ อยู่ ๆ เขาก็หายเป็นปลิดทิ้ง

“เออว่ะ! พี่เขาตอบกลับมาอยู่ แต่กูอายไอ้เหี้ย เลยปิดเครื่องหนีแม่งเลย ตอนนี้กูก็ยังไม่ได้ทักกลับไปเลยว่ะ พี่เขาคงไม่อยากคุยกับกูอีกแล้วแน่เลยอะ…” เขาตอบเสียงเนือย ๆ ช้า ๆ อย่างผิดหวัง

“มึงแม่ง…ขี้ขลาดจัด ถ้าพี่เขาไม่อยากคุยกับมึง พี่เขาจะฟอลมึงกลับเหรอ ถ้าเป็นงั้นนะป่านนี้ก็คงบล็อกมึงไปละ”

“เหรอ…มึงดูเหมือนกำลังอยากสนับสนุนให้กูรีบคืนดีกับพี่คณาทิศเนาะ แปลกวะ? พี่เขาเข้าฝันมึงเหรอฮะ?”

“ก็กูเป็นคนแนะนำมึงไหมล่ะเพื่อน แล้วมึงก็เห็นด้วย เอาน่า ทุ่มเทหน่อยดิ ลองทักกลับไปดู พี่เขาอยากคุยกับมึงเว่ยนั้นแหละ โอเคนะ อย่าลืมทักนะเว้ย บาย”

หรรษมนอ้าปากข้าง “ฮะ- อะไรของมัน? มายุให้คุยแล้วก็ไป” เขาวางโทรศัพท์ แล้วรีบพยุงร่างอันเหนื่อยล้าของตัวเองลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว ว่าด้วยเวลาที่มีจำกัด ถ้าออกจากบ้านช้าก็ถึงมหาลัยสาย เขาจึงต้องรีบขึ้นไปบนห้องเตรียมตัวให้พร้อมไปเรียน

เที่ยงวัน

ณ มหาลัยฯ ภายในศูนย์อาหารกลาง

หรรษมนนัดกับส้มจี๊ดเอาไว้ก่อนหน้าที่จะมาถึงมหาลัย ว่าจะมาเจอกันก่อนขึ้นเรียนที่นี่ และเป็นอย่างที่เขาคาดเอาไว้ ส้มจี๊ดกำลังนั่งแต่งสวยรอเขาอยู่แล้ว อย่างที่คิดไว้จริง ๆ เห็นว่าเพื่อนนั่งหันหลังอยู่ ก็คิดแผนแกล้งอยู่ในหัว แต่ไม่ทันที่เขาจะได้แกล้งส้มจี๊ดอย่างที่หวัง เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นกับเขา…

ฉากตรงหน้าที่เขาเห็นคือหญิงสาวคนหนึ่งเดินเคียงกันมากับแฟนหนุ่ม ทว่าเธอไม่ทันระวัง สะดุดขาตัวเองจนแก้วน้ำเปล่าในมือกระเด็นหกใส่หน้าของหรรษมน โดยที่เขาไม่ทันตั้งตัวหรือเตรียมใจว่าจะต้องเปียกตั้งแต่เช้า เขาโล่งอกเล็ก ๆ ที่น้ำไม่หกใส่ถุงเสื้อช็อปที่เขาเตรียมมา

ตอนนี้ทุกคนในศูนย์อาหารหันมาสนใจเหตุการณ์น่าอายของเขาทันที หญิงสาวที่เป็นต้นเหตุคนนี้เธอตกใจหน้าผวาไปหมด รีบเดินมากรี๊ดตกใจใส่เขา แล้วใช้มือ พยายามที่จะเช็ดหน้าให้ แต่เขาก็หยุดเธอคนนี้เอาไว้ ก่อนที่เธอจะจ้องหน้าหรรษมน เหมือนกำลังตกอยู่ในภวังค์แห่งรัก

“พี่ขอโทษนะคะ” เธอยิ้มสายตายั่วยวน ทำให้หรรษมนรู้สึกขนหัวลุก รีบปล่อยมือจากเธอ แล้วถอยห่าง

“ครับ” หรรษมนกำลังจะเดินเลี่ยงไปหาส้มจี๊ดแต่เธอก็รั้งเอาไว้ด้วยคำถาม

“เอ๊ะ…น้องชื่ออะไรคะ?” เธอพยายามจับตามเนื้อต้องตัวของหรรษมน เขาก็รีบปัดออกทันทีเพราะรู้สึกว่าไม่ปลอดภัยเท่าไหร่นักและคนในศูนย์อาหารก็คอยจับจ้องอยู่เขาจึงปลอดภัยตัวเองเอาไว้ก่อน

หรรษมนขมวดคิ้ว ก่อนเลื่อนสายตามองไปยังแฟนหนุ่มของเธอ ชายหนุ่มที่ดูไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย แถมยังไม่ทันรับรู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยซ้ำ เพราะมัวแต่ก้มหน้าสนใจโทรศัพท์มือถือ ราวกับกำลังคุยแชทกับใครบางคนอยู่

หรรษมนเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไร จะขอความช่วยเหลือจากส้มจี๊ด เพื่อนสนิทก็ไม่ได้ เพราะอีกฝ่ายดูไม่มีสัญญาณของการรับรู้สถานการณ์เลยสักนิด สุดท้ายเขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากตัดสินใจพูดออกไปโดยไม่คิดให้มากความ…

“ผมชอบแฟนพี่อะ จีบได้ป่ะ?” เขาบอกกับเธอแล้วมองไปที่ชายหนุ่มข้าง ๆ เธอ

หญิงสาวชะงักไปทันที ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนเป็นขยะแขยงอย่างเห็นได้ชัด เธอกอดแขนแฟนหนุ่มแน่นราวกับขอความช่วยเหลือ แล้วไม่วายตีแขนเขาแรง ๆ เพราะความหงุดหงิดที่เจ้าตัวเอาแต่สนใจโทรศัพท์

แฟนหนุ่มสะดุ้ง รีบละสายตาจากหน้าจอแล้วเก็บโทรศัพท์แทบไม่ทัน พอเห็นสถานการณ์ตรงหน้า เขากลับไม่คิดจะถามไถ่อะไรให้รู้เรื่อง กลับทำตัวกร่างใส่หรรษมนทันที ราวกับต้องแสดงออกว่าตัวเองเหนือกว่าโดยที่ไม่เข้าใจแม้แต่นิดว่าเกิดอะไรขึ้น

“เฮ้ย! มึงทำเหี้ยอะไรแฟนกูฮะไอ้หน้าอ่อน!”

“พี่หน้าแก่ผมยังไม่ว่าเลย” หรรษมนเลิกคิ้วยิ้มกวนประสาทอีกฝ่าย แม้ดวงตาจะดูเคือง ๆ ทั้งสองคนหน่อย ๆ แต่ก็ไม่แสดงออกทางสีหน้า แต่คนที่เห็นสามารถรับรู้ได้ถึงภัยอันตรายจากเขา จากที่ทีแรกอีกฝ่ายอยากที่จะโต้กลับก็ไม่กล้าทำอะไร จนแฟนสาวของเขาเริ่มรู้สึกอารมณ์เสียและขายขี้หน้า

ขณะที่ทั้งสามคนกำลังจบเรื่องกันไปแบบไม่สวย ส้มจี๊ดที่เพิ่งแต่งหน้าเสร็จและหันกลับมองตามผู้คนในศูนย์อาหาร ก็เหลือบไปเห็นเพื่อนของเธอกำลังเผชิญหน้ากับรุ่นพี่ เธอไม่รอช้า รีบวิ่งไปร่วมวงหาเรื่องเพิ่ม

“เฮ้ย!” เธอวิ่งมาดึงตัวรุ่นพี่แบบไม่กลัวตาย หรรษมนและทุกคนที่จับตามองอยู่ก็ต่างมึนงงและตกตะลึงกับการกระทำของเธอ

“อะไรของมึงส้มจี๊ด…” หรรษมนงงงวยจับแขนส้มจี๊ดเอาไว้แน่น

“อิค๊วย!” ส้มจี๊ดด่าแรงใส่หน้าคู่รักจอมลวงโลกคู่นี้ ก่อนจะสะบัดหน้าหนีแล้วลากตัวหรรษมนออกจากตรงนั้นโดยเร็วเมื่อรู้ว่าเธอออกตัวแรงกับเหตุการนี้เกินไป เธอจึงรีบเดินหนีมาอย่างหวาดเสียว แล้วปล่อยให้พวกเขายืนอึ้งกับความเล่นใหญ่ของเธอ

ส้มจี๊ดหายใจโล่งอก “เกือบไปแล้ว…’’

“อะไรครับเนี่ย เมื่อกี้ยังเก่งอยู่เลย” หรรษมนยิ้มขบขันเมื่อนึกภาพส้มจี๊ดวิ่งมาหาเรื่องรุ่นพี่ด้วยสีหน้าจริงจัง แต่ตอนนี้กลับต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

“เชี้ยเอ้ยแม่ง กูเกือบโดนตีนแล้วอะมึง…ฮ่าฮ่า เห็นป่ะ” ส้มจี๊ดตบมือขำตัวเอง

“เออ ๆ เดี๋ยวกูไปห้องน้ำก่อน ฝากของด้วย ห้ามรื้อดูเด็ดขาด!”

“โอ๊ย ไม่ขี้เสือกขนาดนั้นจ้า…”

ส้มจี๊ดมองตามหลังเพื่อนสนิทที่รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะหันกลับมามองชายหนุ่มที่โต๊ะข้างหน้าด้วยความสงสัย เธอสังเกตเห็นว่าเขาแอบมองหรรษมนด้วยสายตาแปลก ๆ มาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว และทันทีที่เธอหันไปสบตา อีกฝ่ายก็รีบเบือนหน้าหนีอย่างลุกลี้ลุกลน

สายตาของส้มจี๊ดเต็มไปด้วยความพยายามจับผิด ราวกับจะค้นหาความจริงบางอย่าง และไม่นานหลังจากนั้น เขาก็รีบพาผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ ลุกขึ้นและเดินออกจากศูนย์อาหารไปอย่างรวดเร็ว

“นาวยังไม่อิ่มเลย พี่ทิศจะรีบไปไหนคะ? พี่ทิศ”

“ชิ! มีเมียแล้วแท้ ๆ ยังจะเจ้าชู้อีก” ส้มจี๊ดจิ๊ปากอย่างอารมณ์เสีย พลางเหลือบตามองตามหลังชายหนุ่มที่เพิ่งรีบเดินออกไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***