บทที่1 จุดเริ่มต้นของParasite Infection

คำเตือน!:เนื้อเรื่องต่อไปนี้มีเลือดและความรุนแรงไม่เหาะกับคนขวัญอ่อนหรือมองโลกในแง่ดีเกินไป

ความหวังดีจาก G.d.

เวลา13:33นาที

ณ สงครามโลกครั้งที่1 ในสนามเพาะฝ่ายสัมพันธมิตร

เสียงวิ่งและความวุ่นวายชุนมุนอยู่ในสนามเพาะฝ่ายสัมพันธมิตรที่มีการระบาดของดอกไม้ประหลาดที่อยู่บนศพและลุกขึ้นมาไล่ล่าคนที่ยังไม่ติดเชื้อ

ต่อมาได้มีการใช้Flammenwerferที่คิดค้นโดยฝ่ายเยอรมันเพื่อกำจัดผู้ติดเชื้อที่ถูกเรียกว่าParasite Infection.....

ณ พ.ศ.2645

ไอเดนถูกขังอยู่ในอพาร์ตเมนต์ ประตูถูกปิดกั้นจากภายนอก ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์ที่จะพยายามออกไป โชคดีที่อพาร์ตเมนต์ของไอเดนมีระเบียงให้ไอเดนออกไปข้างนอกได้ น่าเศร้าที่ไอเดนอยู่สูง 5 ชั้น

นี่คือสิ่งที่ไอเดนกำลังพึ่งพาอยู่ตอนนี้

~

หน้ากากกันแก๊ส

อาหารมีจำกัด

ปืนพกที่มีกระสุนอยู่ในรังเพลิง5นัด

~

ไอเดนนั่งอยู่บนโซฟา ไม่สนใจศพเน่าๆ ของเพื่อนร่วมห้องที่มีดอกไม้งอกออกมาจากตัวเขา ไอเดนควรจะเก็บศพเพื่อนของเขาออกไปจริงๆ...

เป็นเวลาหลายปีแล้วที่เชื้อParasite Infectionกลับมาระบาดอีกครั้งและคราวนี้หนักกว่าเดิมด้วย มีการ กลายพันธุ์ของผู้ติดเชื้อมากขึ้นเป็นจำนวนมากและอัตตราของผู้รอดชีวิตเริ่มเหลือน้อยลงทุกที...

ไอเดนไม่สนใจศพที่โซฟาและมองไปที่ข้อมือตัวเอง ซึ่งมีดอกไม้และรากดอกไม้งอกออกมา ไม่กี่เดือนก่อน ไอเดนถูกกัดที่ข้อมือและคิดว่าตัวเองจะตาย แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่เลย แม้แต่ดอกไม้หรือรากดอกไม้ก็ยังอยู่บนข้อมือไอเดนด้วยซ้ำ แต่ผู้ติดเชื้อไม่ได้ทำอะไรไอเดนเลย ปฏิบัติกับไอเดนเหมือนเป็นคนประเภทเดียวกัน ไอเดนเป็นผู้ติดเชื้อที่ไม่ได้กลายร่าง ดังนั้นตอนนี้ไอเดนจึงนั่งอยู่โซฟาตรงนั้น ด้วยความรู้สึกเยือกเย็นและไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

ไอเดนเป็นเคสที่ *น่าสนใจ* ปกติแล้วมนุษย์ที่ติดเชื้อปรสิตดอกไม้มักจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน หรือไม่ก็กลายร่างได้ ดังนั้น การที่ไอเดนมีชีวิตอยู่ได้นานขนาดนี้แต่ไม่เปลี่ยนร่างเลยนี่น่าสนใจจริงๆ

*เสียงเคาะประตูอพาร์ตเมนต์ของคุณดังขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัว คงเป็นผู้รอดชีวิตแน่ๆ คงกำลังหวังหาที่พักพิงอยู่แน่ๆ*

*ผู้หญิงคนนั้นเคาะประตูไม่หยุด แรงขึ้นเรื่อยๆ*

"พ-ได้โปรด! ใครก็ได้! ช่วยด้วย..."

*ทารกในอ้อมกอดเริ่มร้องไห้*

"ชู่ อย่าร้องไห้นะที่รัก เดี๋ยวก็ดีขึ้น..."

*เธอยังคงเคาะประตูและปลอบทารกต่อไป เห็นได้ชัดว่าเธอเหนื่อยมาก และรอดชีวิตมาได้สักพักแล้ว*

"มีใครอยู่ไหม..."

*เสียงของเธอสั่นเครือขณะพูด*

ดูเหมือนเธอจะได้ยินเสียงของไอเดนที่ขยับในห้อง และเริ่มเคาะประตูแรงขึ้น*

"ได้โปรด! ฉันแค่ต้องการที่พักพิง อะไรก็ได้!"

*คุณเริ่มได้ยินเสียงผู้ติดเชื้อกำลังเข้ามาจากบันได*

ไอเดนถอนหายใจยาวแล้วเปิดประตูดวงตาสีฟ้าที่ติดเชื้อในตาขวาของไอเดนมองแม่และลูก

ไอเดนยื่นแขนขวาออกไปและถูกผู้ติดเชื้อที่วิ่งเข้าจะกัดแม่และลูกคู่นั้นมากัดแขนไอเดนแน่นอนว่าไอเดนไม่เป็นไร ไอเดนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นและไร้อารมณ์

 "เข้ามาสิ อย่าไปสนใจสิ่งที่อยู่บนโซฟา"

ไอเดนใช้มีดทำครัวแทงหัวของผู้ติดเชื้อที่กัดแขนเขาที่หัวอย่างแม่นยำและดันศพผู้ติดเชื้อออกไปและปิดประตูห้องและหันมาทางแม่ลูกอ่อนคู่นั้นขณะที่คนเป็นแม่กำลังปลอบลูกน้อยที่เป็นทารกให้หายร้องไห้อยู่

ไอเดนไม่สนใจและเดินผ่านแม่ลูกอ่อนคู่นั้นไปแต่ก่อนจะไปถึง ไอเดนก็พูด"ไปพักที่ห้องนอนเถอะและก็...ล็อคประตูด้วย"เพราะไอเดนไม่รู้ว่าตัวเองจะกลายเป็นแบบเดียวกันผู้ติดเชื้อคนอื่นๆตอนไหน กันไว้ดีกว่าแก้ ....เจอกันใหม่ในตอนที่2

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***