5

เสียงกระดิ่งเล็กๆ ดังขึ้นอีกครั้งเมื่อมินตราผลักประตูร้านดอกไม้เข้าไป กลิ่นหอมละมุนของดอกกุหลาบปนกลิ่นสดชื่นของดอกลิลลี่ต้อนรับทันที เธอกวาดตามองไปรอบๆ รู้สึกคุ้นเคยขึ้นทุกครั้งที่มา

“สวัสดีครับ” เสียงทุ้มนุ่มของอธิษฐ์ดังขึ้นจากหลังเคาน์เตอร์ เขากำลังจัดดอกไม้ลงกระเช้า แต่ก็เงยหน้ามามองพร้อมรอยยิ้มบางๆ ที่เธอเฝ้ารอ

หัวใจของมินตราอุ่นวาบ เธอพยักหน้า “สวัสดีค่ะ วันนี้ขอแค่ช่อเล็กๆ นะคะ”

“ครับ เดี๋ยวผมจัดให้”

อธิษฐ์ก้มหน้าจัดช่ออย่างตั้งใจ ส่วนมินตราก็เดินเล่นไปรอบร้าน เธอหยิบสมุดสเก็ตช์เล่มเล็กออกมาจากกระเป๋า ตั้งใจว่าจะนั่งวาดดอกไม้รอ แต่เหมือนโชคจะเล่นตลก

ขณะที่เธอวางสมุดลงบนโต๊ะไม้เล็กๆ ตรงมุมร้าน โทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังขึ้น มินตรารีบลุกไปรับสายด้านนอก ทิ้งสมุดสเก็ตช์เอาไว้โดยไม่ทันคิด

⸻

ไม่กี่นาทีต่อมา อธิษฐ์เงยหน้าขึ้นจากการจัดดอกไม้ สายตาเหลือบไปเห็นสมุดเล่มนั้นที่ถูกเปิดค้างอยู่บนโต๊ะ หน้าเพจขาวสะอาดมีลายเส้นดินสอที่วาดไว้ชัดเจน

เขาเดินเข้าไปใกล้โดยไม่ตั้งใจจะละลาบละล้วง แต่ดวงตากลับหยุดอยู่กับภาพหนึ่งทันที…

ภาพร่างของ เขาเอง กำลังจัดดอกไม้บนโต๊ะ มือที่จับก้านดอกไม้ถูกวาดไว้อย่างละเอียด ใบหน้าเงียบขรึมแต่มีรอยยิ้มบางถูกเก็บไว้ในทุกเส้นสาย

หัวใจของอธิษฐ์สั่นไหวเล็กน้อย นิ้วเรียวเกือบจะเอื้อมไปสัมผัสกระดาษ แต่เขาก็หยุดไว้ทัน ความรู้สึกบางอย่างแล่นผ่านในอก—อบอุ่น ปนแปลกใจ และไม่กล้าคาดหวัง

เขารีบหลบตา ปิดสมุดลงอย่างระมัดระวังแล้ววางไว้ที่เดิม ก่อนหันกลับไปจัดช่อดอกไม้ต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

⸻

“ขอโทษค่ะ โทรศัพท์ด่วนจากที่บ้านนิดหน่อย” มินตรากลับเข้ามาในร้านด้วยรอยยิ้มเก้อๆ เธอหยิบสมุดขึ้นมาโดยไม่ทันสังเกตว่ามีใครแอบเห็นข้างในหรือเปล่า

“ไม่เป็นไรครับ ช่อดอกไม้เสร็จพอดี” อธิษฐ์ยื่นช่อกุหลาบสีชมพูอ่อนให้

“สวยจังเลยค่ะ…ขอบคุณนะคะ” เธอรับมาอย่างเบามือ ยิ้มอย่างจริงใจให้เขาเหมือนเคย แต่ครั้งนี้สายตาของอธิษฐ์กลับนิ่งกว่าปกติ

มินตราไม่ทันรู้เลยว่า ความลับในสมุดของเธอ ได้ถูกเปิดเผยไปแล้ว

⸻

คืนนั้น มินตรากลับถึงห้อง เธอนั่งเปิดสมุดสเก็ตช์หน้าที่วาดอธิษฐ์เอาไว้ พลางยกยิ้มบางๆ อย่างที่ไม่อาจบังคับได้

“จะเป็นยังไงนะ…ถ้าเขารู้ว่าฉันวาดเขาเต็มสมุดไปหมดแล้ว” เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ

เธอไม่รู้เลยว่าคำตอบของคำถามนั้น…อธิษฐ์ได้เห็นไปแล้วเรียบร้อย เพียงแต่เขาเลือกจะเก็บไว้ในใจ

⸻

เช้าวันต่อมา มินตราเดินเข้าร้านกาแฟตรงข้ามตามปกติ แต่ครั้งนี้เธอรู้สึกเหมือนมีบางอย่างเปลี่ยนไป เวลาเธอแอบมองไปที่ร้านดอกไม้ สายตาของอธิษฐ์ที่มองกลับมามันอุ่นกว่าเดิม และเหมือนจะซ่อนความหมายบางอย่างไว้

ราวกับว่าเขากำลัง “รับรู้” ความรู้สึกที่เธอซ่อนอยู่ในทุกภาพวาด…

และนั่นทำให้หัวใจของมินตราสั่นแรงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทต่อไป

