4

เสียงกระดิ่งประตูไม้ดังขึ้นเบาๆ เมื่อมินตราผลักเข้ามาในร้านดอกไม้ที่เธอเริ่มคุ้นเคย กลิ่นหอมละมุนของดอกไม้สดต้อนรับเหมือนทุกครั้งที่มา แต่วันนี้มีบางอย่างต่างออกไปในใจของเธอ

เธอไม่ได้มาเพียงเพราะอยากมีดอกไม้เล็กๆ ไว้ในห้องอีกแล้ว…

แต่เพราะเธออยาก “ส่งสาร” อะไรบางอย่าง ผ่านดอกไม้เหล่านี้ไปถึงคนจัดมัน

“สวัสดีครับ” เสียงทุ้มนุ่มของอธิษฐ์เอ่ยทักจากโต๊ะไม้ เขากำลังม้วนริบบิ้นผูกช่อดอกลิลลี่ขาว ใบหน้าขรึมสงบ แต่เมื่อเงยขึ้นมาสบตาเธอ ก็มีรอยยิ้มบางๆ ที่มินตราเผลอเก็บไว้ในใจ

“สวัสดีค่ะ วันนี้มีดอกอะไรแนะนำบ้างคะ” มินตราพูดพลางเดินชมไปรอบร้าน

อธิษฐ์เช็ดมือกับผ้าผืนเล็ก ก่อนเดินมาหยุดใกล้ๆ เธอ “ช่วงนี้กุหลาบสีพีชเพิ่งเข้ามา สดมากครับ”

“กุหลาบสีพีช…” มินตราทวนคำพลางยิ้มบางๆ เธอรู้ดีว่าดอกไม้นี้แทนความหมายถึง “ความชื่นชมอย่างจริงใจ” และ “ความรักที่กำลังเริ่มต้น”

หัวใจเธอเต้นแรงขึ้น แต่ยังพยายามทำตัวเป็นปกติ “ขอ…หนึ่งช่อเล็กๆ ได้ไหมคะ”

“ได้ครับ” อธิษฐ์รับคำสั้นๆ แล้วเริ่มจัดช่อให้ มือของเขาขยับไปตามก้านและกลีบดอกอย่างอ่อนโยน ราวกับกำลังสัมผัสสิ่งล้ำค่า มินตรายืนมองเงียบๆ ดวงตาหลุบต่ำ แต่รอยยิ้มข้างริมฝีปากไม่อาจซ่อนเอาไว้

ไม่กี่นาทีต่อมา ช่อกุหลาบสีพีชก็เสร็จสมบูรณ์ อธิษฐ์ยื่นให้เธอพร้อมเอ่ยเสียงเรียบแต่แฝงความอ่อนโยน

“เรียบร้อยแล้วครับ”

มินตรารับมาอย่างเบามือ พลางเอ่ยแทบเป็นเสียงกระซิบ “สวยจังเลยค่ะ…ขอบคุณนะคะ”

⸻

คืนนั้นในห้องพักเล็กๆ มินตรานั่งมองช่อกุหลาบสีพีชที่วางอยู่บนโต๊ะไม้ รอยยิ้มอุ่นๆ แผ่วผ่านใบหน้า เธอหยิบสมุดสเก็ตช์ขึ้นมา วาดกลีบดอกทีละกลีบ พร้อมเขียนตัวอักษรเล็กๆ ข้างภาพว่า…

“ฉันชื่นชมคุณจริงๆ”

⸻

ไม่กี่วันต่อมา เธอก็กลับไปที่ร้านอีกครั้ง คราวนี้สายตาของเธอหยุดที่ดอกไฮเดรนเยียสีฟ้าอ่อน

“ดอกนี้ล่ะคะ ขอสักช่อเล็กๆ”

อธิษฐ์เหลือบตามองนิดหนึ่ง ก่อนพยักหน้าโดยไม่ถามอะไร แต่สำหรับมินตรา เธอรู้ดีว่าไฮเดรนเยียหมายถึง “ความจริงใจและความเข้าใจ”

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ดอกไม้แต่ละช่อที่เธอเลือก ล้วนเป็นถ้อยคำที่เธอไม่กล้าพูดตรงๆ

– ยิปโซ ที่หมายถึงความบริสุทธิ์และการเริ่มต้นใหม่

– กุหลาบสีพีช ที่แฝงความชื่นชมและรักแรกเริ่ม

– ไฮเดรนเยีย ที่คือความจริงใจในความสัมพันธ์

และวันหนึ่ง เธอก็ตัดสินใจเลือกดอกไม้ที่มีความหมายตรงไปตรงมามากที่สุด…

“วันนี้ขอทิวลิปสีชมพูค่ะ” มินตราเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

อธิษฐ์ชะงักไปชั่วครู่ แต่ก็หยิบดอกทิวลิปขึ้นมา ช่อเล็กๆ ถูกจัดเรียงด้วยมือที่มั่นคงเหมือนเดิม แต่สายตาของเขา…เหมือนจะสั่นไหวเล็กน้อย