ในคืนหนึ่ง น้ำหนึ่งสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงร้อง
สะอื้นแผ่วเบาใต้หมอน เธอเปิดหมอนออก
พบกล่องไม้เล็กซ่อนไว้
ข้างในคือปิ่นทองสลักชื่อ "นิศา"
พร้อมข้อความ...ว่า
"เก็บไว้เถิด..เพื่อวันที่เจ้ากลับมา"
ใครบางคนวางมันไว้ที่นี่ และรอเธอกลับมา
เสมอ
น้ำหนึ่งยืนอยู่หน้ากระจกโบราณในเรือคนไทย
พร้อมหลวงภาณุเวชที่เอื้อมมือมาจับเธอไว้
"ท่าน..หากข้าจากไปอีกครั้ง ท่านจะยังรอข้า
อยู่หรือไม่"
"ตราบดวงจัทร์ยังลอยฟ้า ตราบใจข้ายังเต้นอยู่
ข้าจักรอเจ้า แม้เป็นร้อยชาติพันภพ"
น้ำหนึ่งกลับ และอธิษฐาน ให้มีสักวันที่เธอได้
เลือกด้วยหัวใจ ไม่ใช่โชคชะตา
ในขณะที่น้ำหนึ่งกำลังค้นหาความจริงเกี่ยวกับอดีตของตนเอง มีบางสิ่งเริ่มเคลื่อนไหวในความมืด
บ่าวหญิงคนหนึ่งชื่อ 'บุญเรือน' เตือนนางว่า..
"คุณหนูพึงระวังคนใกล้ตัว คนที่หัวใจแฝงเงามืด
มิใช่ทุกผู้ที่ยิ้มให้ จะหวังดีต่อท่าน"
ขณะเดียวกัน น้ำหนึ่งเริ่มได้ยินเสียงลึกลับจากบานกระจก ในยามค่ำคืน ราวกับมีใครกำลังเฝ้า
รอคอยโอกาสบางอย่าง
หลวงภาณุเวชเปิดใจ เขาเล่าเรื่องในอดีต ความเจ็บปวดจากการสูญเสียคุณนิศา และความทุกข์จากการไม่สามารถช่วยเธอไว้ได้
เขายื่นปิ่นทองให้เธอ
"ข้ามิรู้ว่านี่คือฝันหรือความจริง หากแต่น้ำเสียงเจ้าทำให้ข้าอยากเชื่อว่า..เจ้าไม่ใช่คนเดิม แต่ใจเจ้า..ยังคงเป็นของข้า"
น้ำหนึ่งเริ่มสับสน เธอคือใครกันแน่? คนในอดีต
หรือคนในยุคปัจจุบัน ที่บังเอิญมาสวมรอยรัก
ของใครอีกคน?
ในเรือนไทยหลังเก่า มีห้องหนึ่งถูกปิดตายด้วยโซ่ เมื่อแอบเข้าไป น้ำหนึ่งพบสมุดบันทึกของ
"คุณนิศา" ที่เขียนถึงความลับในใจ เธอถูกหมั้นโดยไม่สมัครใจกับชายที่ชื่อ"เจ้าคุณสุนทร" ชายผู้ลุ่มหลงและอำมหิต
ในคืนสุดท้ายก่อนหายตัวไป มีคำเขียนไว้ว่า..
"ข้าขอปลดปล่อยตนจากพันธนาการ หากวิญญาณข้ายังวนเวียนอยู่ ขอให้ได้กลับ
มาพบคนที่ข้ารักอีกครา"
หลวงภาณุเวชเริ่มเชื่อว่าน้ำหนึ่งคือคนรักของเขา ที่กลับชาติมาเกิด หรือถูกบุพเพกรรมดึงกลับมา
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments