คืนแห่งความมืด

ค่ำคืนนี้ หอพักเงียบสงัดจนเสียงลมหายใจตัวเองยังดังชัดในห้อง

ภูยืนอยู่กลางห้อง พลางมองรอบตัวด้วยความกังวล แต่สายตาไม่พบ เอเอ ที่เคยยืนข้างเขา

“เอเอ…อยู่ไหน…?” ภูเรียกเสียงเบา ใจเต้นแรงจนเกือบจะหยุด

เพื่อน ๆ ไทยทุกคน—เน็ก มาร์ค ฮาร์ท จั๋ง อลัน คอปเปอร์ ภีม ขุนพล จินวุค—ต่างยืนอยู่เงียบ ๆ แต่ ไม่มีใครตอบคำถามของภูได้

ทันใด ประตูห้องดัง ปัง! เสียงก้องสะท้อนในห้องจนทุกคนสะดุ้ง

“ใครน่ะ!” มาร์คตะโกน แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ

ภูรู้สึก ความเย็นยะเยือกไหลเข้ามา จนเส้นผมลุกตั้ง

---

👻 เงาลึกลับ

จากมุมห้อง ปรากฏ เงาคล้ายเอเอ แต่บิดเบี้ยวผิดปกติ

ภูรีบวิ่งไปหา แต่ทันใด เงานั้น หายวับไป เหลือเพียงความว่างเปล่าที่เย็นเฉียบ

“นี่…มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” จินวุคพูดเสียงสั่น

ขุนพลยกมือขึ้นป้องหน้า แต่ ความมืดยังคงเล็ดลอดเข้ามาเหมือนมีชีวิต

ภูรู้สึก รอยยิ้มของเอเอที่เคยทำให้เขาอบอุ่น อยู่รอบตัว แม้จะมองไม่เห็นตัวจริง

---

🌌 บรรยากาศสยอง

เสียงลมห้องพักเริ่ม ดังแรงเหมือนพัดผ่านร่างทุกคน

“ภู…ฉัน…อยู่ตรงนี้นะ” เสียงเบา ๆ แต่เย็นยะเยือกดังขึ้นในหูภู

ภูสะดุ้งหันไปรอบ ๆ แต่ไม่พบใคร

“เอเอ…นี่นายพูดจริง ๆ ใช่ไหม…” ภูถามเสียงสั่น

ทันใด มี เสียงหัวเราะเบา ๆ แต่เย็นยะเยือก ก้องอยู่รอบห้อง

เพื่อน ๆ ทุกคนเริ่ม ขนลุกทั้งตัว เน็กกัดฟันและพยายามหาทิศทางของเสียง แต่ก็ไร้ผล

---

🔥 ความรู้สึกสับสน

ภูยืนตัวแข็ง รู้สึกเหมือน เอเอยังอยู่ข้าง ๆ แต่ตามสายตาไม่เห็น

“ฉัน…ฉันอยากให้เอเอกลับมา…” ภูพูดเบา ๆ เสียงสั่น แต่มีความหวังลึก ๆ ว่า รอยยิ้มของเขาจะนำทาง

เพื่อน ๆ ต่างหันหน้ามองกัน ความกลัวและความเงียบจับใจทุกคน

อลันเอ่ยเบา ๆ “เหมือนมีใครกำลัง…ดูเราอยู่”

เสียงลมพัดแรงขึ้นราวกับห้องกำลัง หดตัว และเงามืดเริ่ม เคลื่อนไหวรอบ ๆ ห้อง

---

🌑 การเผชิญหน้า

ภูรู้สึก แรงดึงบางอย่างรอบตัว ทำให้เขาหยุดหายใจ

“เอเอ…อย่าปล่อยฉันไว้คนเดียว…ได้โปรด” ภูเรียกพลางก้าวไปข้างหน้า แต่ไม่มีใครตอบ

ทันใด ทุกคนเห็น เงาคล้ายเอเอปรากฏขึ้นตรงกลางห้อง แต่ร่างนั้น ไม่ชัดเจนเหมือนฝันร้าย

ภูมองตาแทบลืมตาไม่ขึ้น รู้สึก หัวใจจะหลุดออกจากอก

“ภู…ฉันยังอยู่…แต่…ฉัน…” เสียงของเอเอเบลอ ๆ แล้วค่อย ๆ เงียบหายไป

ภูยืนช็อก ทั้งใจและร่างกายเหมือนถูก แช่แข็งในความมืด

---

🌫️ ความเงียบที่น่ากลัว

ห้องเงียบจน แทบได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้น

เพื่อน ๆ ทุกคนยืนตัวแข็ง มองไปรอบห้องที่เต็มไปด้วย เงาและความเย็นยะเยือก

“เราจะ…ทำยังไงต่อ…?” ภูถามเสียงเบา แต่ไม่มีใครตอบ

ทันใด เสียง หัวเราะเย็นยะเยือก ดังขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มาจาก ทุกมุมของห้อง

ภูรู้สึกว่า รอยยิ้มของเอเอยังคงลอยอยู่รอบตัวเขา แต่ตัวจริงของเขา หายไปอย่างไร้ร่องรอย

---

💀 จุดไคลแมก

ความมืดในห้องเริ่ม หนาแน่นขึ้นเหมือนมีชีวิต

“ภู…ฉันยังอยู่…ใกล้ ๆ นาย…อย่า…กลัว…” เสียงเบา ๆ ดังขึ้นอีก แต่ก็เหมือน ใครบางคนกำลังล้อเล่นกับความกลัว

ภูยืนตัวแข็ง กลืนน้ำลายแล้วรู้สึก ร่างกายชาและจิตใจสั่นสะท้าน

เพื่อน ๆ ทุกคนต่างก้มหน้า ไม่กล้ามองไปรอบห้อง

และแล้ว… รอยยิ้มของเอเอปรากฏขึ้นเด่นชัด กลางความมืด

ภูรู้สึก ทั้งความอบอุ่นและความน่ากลัวผสมกัน

เขาไม่รู้ว่าเอเออยู่ที่ไหน แต่รู้เพียงอย่างเดียวว่า รอยยิ้มของเขาไม่เคยหายไป แม้ในความมืดมิดที่สุด

---

จบ..ตอนที่5

✅ สรุป EP.5

เอเอหายตัวไปทันทีหลังปรากฏเงาลึกลับ

ภูและเพื่อน ๆ ต้องอยู่กับความสยองโดยไม่ค้นหา

บรรยากาศเต็มไปด้วย เงา ลม เสียงหัวเราะเย็นยะเยือก และความมืดหนาแน่นเหมือนมีชีวิต

รอยยิ้มของเอเอยังคง อยู่รอบตัวภู แม้ตัวจริงหายไป

สนับสนุนและให้กำลังใจได้นะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***