เด็กต้องคำสาป

สิบสองปีต่อมา — คฤหาสน์เดลครอสส์, แคว้นไฮเดลแบร์ก

เสียงกระดิ่งบอกเวลายามเช้าดังขึ้นทั่วคฤหาสน์ แต่ไม่มีใครมาที่ห้องเล็กสุดของปีกตะวันตก—ห้องที่ประตูถูกตอกตรึงด้วยสัญลักษณ์ไม้กางเขนสีดำ

ภายในห้อง อิลลาเรีย เวเรนตินา ฟอน เดลครอสส์ วัยสิบสองปี กำลังล้างชามไม้ในอ่างน้ำเย็น เธอสวมชุดกระโปรงสีซีดเก่าเกินกว่าจะบอกได้ว่ามีสีเดิมเป็นอะไร ผมยาวสีเงินหม่นถูกรวบลวก ๆ ด้วยเชือกผุ ๆ

เสียงกระซิบจากนอกหน้าต่างดังขึ้น

สาวใช้ A: “นั่นแหละ เด็กต้องคำสาป…เกิดคืนที่ไฟไหม้”

สาวใช้ B: “ฉันได้ยินว่าตอนเกิดมีเลือดคนตายเปื้อนหน้ามัน”

สาวใช้ A: “และว่ากันว่ามันเอาโชคร้ายมาให้ทุกคนที่เข้าใกล้…”

อิลลาเรียหยุดมือ แต่ไม่ได้หันไปมอง เธอคุ้นชินกับคำพูดเหล่านี้จนไม่รู้สึกอะไร—หรืออย่างน้อยก็แสร้งทำเป็นไม่รู้สึก

เช้านั้น เธอถูกเรียกไปที่ห้องโถงใหญ่ของตระกูล เพื่อเสิร์ฟน้ำชาให้หัวหน้าตระกูล ลอร์ดคาร์สตัน ฟอน เดลครอสส์ และบรรดาญาติพี่น้อง

ลอร์ดคาร์สตัน: “เจ้ามีชีวิตเพราะตระกูลนี้เมตตา อย่าคิดว่าเจ้าเป็นหนึ่งในเรา”

อิลลาเรีย: (เสียงเรียบ) “เจ้าค่ะ”

น้ำเสียงของเธอไม่แสดงความโกรธหรือหวาดกลัว แต่ดวงตาสีเทานั้นจับจ้องไปยังทุกคนราวกับจดจำทุกใบหน้า ทุกถ้อยคำ

หลังมื้อเช้า อิลลาเรียเดินผ่านระเบียงไปยังสวนด้านหลัง เธอหยุดที่รูปปั้นหินครึ่งหนึ่งถูกไฟเผาและแตกหัก—รูปปั้นของหญิงสาวที่มีใบหน้าคล้ายเธออย่างประหลาด

เสียงแผ่วราวกระซิบลอยมาตามลม

เสียงปริศนา: “เลือดในตัวเจ้าคือบาป…แต่บาปนั้นจะเป็นอำนาจของเจ้า”

เธอหันขวับไป ไม่มีใครอยู่ แต่กลับเห็นสมุดบันทึกเก่าที่ซ่อนอยู่ใต้เศษหินปูน เธอเปิดอ่าน พบเพียงประโยคเดียวที่เขียนด้วยลายมือรีบเร่ง

“ถ้าเจ้าพบสมุดเล่มนี้ แสดงว่าเจ้าเริ่มต้นแล้ว”

ในดวงตาเด็กสาวคนนั้น แววสับสนเริ่มเปลี่ยนเป็นประกายคม—เป็นครั้งแรกที่เธอรู้ว่า บาป อาจเป็นของขวัญ

ตัวอย่างตอนต่อไป

ค่ำวันเดียวกัน — สวนด้านหลังคฤหาสน์

อิลลาเรียกลับมาที่สวนหลังคฤหาสน์อีกครั้งเมื่อทุกคนหลับ สมุดบันทึกเก่ายังคงอยู่ในมือ แต่คราวนี้เธอถือโคมไฟน้ำมันไปด้วย

กลิ่นเถ้าถ่านและควันจาง ๆ ยังติดอยู่ในอากาศ แม้เหตุการณ์ไฟไหม้จะผ่านมาแล้วสิบสองปี แต่บริเวณนี้ก็ยังไม่มีใครกล้าเข้าใกล้

เธอค่อย ๆ เปิดสมุดบันทึกต่อจากหน้าที่เคยเห็นก่อนหน้านี้—หน้ากระดาษหลายหน้าถูกฉีกทิ้ง เหลือเพียงรอยหมึกซีดกับคราบน้ำตาแห้ง

ข้อความบนหน้ากระดาษ:

“คืนที่เงามืดกำเนิด…ผู้สืบสายเลือดเดลครอสส์จะล้มลงโดยฝีมือของคนในตระกูลเอง”

อิลลาเรียขมวดคิ้ว เธอจำได้ว่าในคืนนั้นที่ผู้คนเล่าขาน ทายาทคนโตถูกฆ่า แต่ทุกคนโทษว่าเป็นเพราะ “โชคร้ายจากเด็กที่เพิ่งเกิด”

ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าแผ่วดังมาจากด้านหลัง เธอหันขวับ เห็นชายร่างสูงในชุดสูทดำยืนอยู่ใต้เงาไม้ ใบหน้าเขาถูกบดบังด้วยหมวกปีกกว้าง

ชายปริศนา: “เจ้ามีสิทธิ์รู้ความจริง…แต่ความจริงจะเผาเจ้าให้เหลือเพียงเถ้าถ่าน”

อิลลาเรีย: “ข้าไม่กลัวไฟ…ข้ากลัวเพียงความมืดที่ไม่รู้ว่าเผาเพราะอะไร”

เขาเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะโยนกุญแจเก่าแก่ลงบนพื้นหญ้า

ชายปริศนา: “ไปที่ห้องใต้ดินเก่า…แล้วเจ้าจะรู้ว่า ‘เถ้าถ่านแห่งเดลครอสส์’ คืออะไร”

เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ชายคนนั้นก็หายไปแล้ว เหลือเพียงเสียงลมพัดและเงาของคฤหาสน์ที่ดูราวกับกำลังจ้องมองเธอ

อิลลาเรียกำกุญแจแน่น—เธอรู้ว่าคืนนี้เธอจะไม่หลับ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***