บทที่ 5 : เงาบนโดมแก้ว
แดดบ่ายผ่านโดมแก้วของโอเอซิสเป็นลายคลื่นบนพื้นหินอ่อน แมวน้อยนั่งพับเพียบอยู่ปลายโซฟา มือกุมแก้วชาใบมิ้นต์ ไลลานั่งตรงข้าม—ไม่มีแฟ้มงานในมือ มีเพียงสายตาที่คอยประเมินความปลอดภัยทุกวินาทีโดยไม่ทำให้ใครรู้สึกอึดอัด
“อ่านตัวอักษรได้ถึงไหนแล้ว” ไลลาถามเสียงนุ่ม
“ถึงบทที่สอนนับเลขค่ะ…หนึ่งถึงสิบ” แมวน้อยเลิกคิ้วอย่างภูมิใจเล็ก ๆ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อมีเสียงโลหะเสียดกันเบา ๆ จากหลังสวน เธอชำเลืองไปที่หน้าต่าง ไลลาสังเกตทันที—แล้วยิ้มเอื่อยเหมือนทุกอย่างปกติ “ลมแรง โดมสั่นนิดหน่อย”
เธอยื่นขนมปังทาดินเนยและน้ำผึ้งให้ “กินก่อน…น้ำตาลช่วยไม่ให้มือสั่น” คำพูดนั้นอ่อนโยนแต่แฝงแผนย่อย—ให้แมวน้อยจับรสหวานเพื่อเบี่ยงความสนใจ ในขณะที่คนของไลลาเลื่อนไปตำแหน่งด้านนอกโดมอย่างเงียบงัน
ยามบ่ายล่วงจนเงาในสวนยืดยาว คนสนิทส่งข้อความเข้ามา—“รอยรองเท้าหนึ่งคู่ที่รั้วตะวันตก ลายพื้นเรียบ สันสึกด้านนอก—อาจเป็นคนเดียวกับเมื่อคืน” ไลลาตอบสั้น ๆ “อย่าเผชิญหน้า—ลากให้ถึงที่ซ่อน”
ค่ำลง ไฟในโถงทางเดินติดทีละดวงเหมือนทางช้างเผือก แมวน้อยเอนหัวกับพนักโซฟา พลิกหนังสือไปหน้าเดิมหลายครั้งเพราะใจลอย เธอหันไปทางไลลา “ทำไมคุณถึงรู้ว่าฉันตกใจ ทั้งที่ฉันยังไม่ได้พูด”
“คนที่เคยวิ่งในทราย…มีวิธีหายใจแบบเดียวกันเวลาจะหนี” ไลลาตอบ พร้อมยกมือแตะอกตัวเองเบา ๆ เพื่อสอนจังหวะ “หายใจยาวขึ้นอีกนิด สิบนับ…พอ” แมวน้อยทำตาม จนปลายนิ้วคลายเกร็งอย่างเห็นได้ชัด
คืนนั้น ไลลาขึ้นไปบนหอเฝ้าสวนอีกครั้ง กล้องอินฟราเรดบนขอบโดมจับภาพความร้อนจุดเล็ก ๆ เลียบกำแพงด้านตะวันตก—คนแฝงตัวกำลังถอย รอจังหวะ เธอสไลด์ภาพซูมเข้า เห็นลายผ้าที่คุ้นตา…ผ้าคลุมแบบเดียวกับกลุ่มที่นัดเจรจาใกล้รางเก่า
“อยากเล่นยาวก็ได้” ไลลาพึมพำ แล้วโทรเข้ารหัสสั้น ๆ ให้ทีมข้างนอกสลับคลองนิรภัย ทิศลมถูกปรับผ่านระบบระบายอากาศ—เพื่อพัดกลิ่นดอกส้มให้แรงขึ้นกลบกลิ่นคน แปลนนี้เธอวางไว้ตั้งแต่สร้างโอเอซิส: บ้านที่ไม่ได้มีแต่ความหรู แต่เป็นป้อมปราการที่มองไม่เห็น
ก่อนลงจากหอ เธอหยุดหน้าประตูห้องแมวน้อย—อีกครั้งที่ไม่เปิดเข้าไป แต่คราวนี้มีสิ่งหนึ่งขยับหลังบาน: มือเล็ก ๆ ดึงผ้าห่มขึ้นถึงคาง แล้วเสียงหายใจสม่ำเสมอไหลออกมา ไลลาหลับตาเสี้ยววินาที…ปล่อยให้ความอ่อนโยนกัดหัวใจตัวเองก่อนจะกลับเป็นเหล็ก
ในกรุงใหญ่ห่างออกไปหลายร้อยกิโลเมตร เครื่องดื่มชั้นดีถูกยกขึ้นชนแก้วในเลาจน์ลับ—มีคนรายงานว่า “ปีศาจทราย” รับลูกแมวเข้าบ้านแล้ว และนั่นทำให้บางคนยิ้ม มองแผนที่ พร้อมขีดเส้นใหม่เพื่อชิง “หนามในกระจก” ออกมาขายต่อให้ผู้ที่รออยู่
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments