บทที่ 3

ในทางกลับกัน จื่อแหน่งก็ยุ่งอยู่กับงานแฟนมีตติ้งและโปรเจกต์เดี่ยวอื่นๆ เดินทางไปทั่วประเทศและต่างประเทศ ถึงแม้จะมีกิจกรรมโปรโมตมากมาย แต่เขาก็หาเวลาเช็คโปรไฟล์ของเปียมอยู่เสมอ ถึงแม้จะไม่ได้คุยกัน แต่เขาก็ยังรู้เสมอว่าอาชีพการงานของเขาเป็นอย่างไร

หนุ่มน้อยอยู่ที่สนามบิน รอขึ้นเครื่องไปญี่ปุ่นเพื่อไปงานแฟนมีตติ้งและถ่ายรูปโปรโมตแบรนด์เสื้อผ้า หลิน ผู้จัดการของเขาดูจะวอกแวกไปหน่อย แต่พอมาถึงจื่อแหน่ง เธอกลับพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้งานออกมาดี เพราะรู้จักเขามานานกว่าห้าปีแล้ว ถึงแม้จะลืมฟังความคิดเห็นของจื่อแหน่งอยู่บ่อยๆ

"พี่หลิน กลับมาไทยแล้ว ขอลาพักสักอาทิตย์ได้ไหมครับ" หนุ่มน้อยถามพลางจิบน้ำเกรปฟรุต

"ไม่หรอก รู้ว่ามีงานเยอะ แล้วก็อย่าลืมว่ากำลังจะอัดมิวสิควิดีโอเพลงไตเติ้ลอัลบั้มด้วย" พี่หลินพูดพลางเช็คตารางงานในโทรศัพท์

"ใช่... แต่ผมอยากพักสักหน่อย ผ่านไปหลายเดือนแล้วตั้งแต่ทุกอย่างพังทลายลง ผมไม่มีเวลา..."

"พักผ่อนนะ หนู เข้าใจไหมว่าเรากำลังต่อสู้เพื่อรักษาอาชีพของหนูไว้ สิ่งสุดท้ายที่หนูทำได้ตอนนี้คือพักผ่อน เราต้องทุ่มเทมากกว่าตอนเริ่มต้นอาชีพเยอะเลย ตอนนี้นั่งรอโทรศัพท์เรียกเครื่องบินก็พอ" เขาพูดแทรกขึ้นมาและตอบกลับด้วยสีหน้ารังเกียจ

"โอเค ขอโทษนะ พี่หลิน" จ้ำตอบด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาเบียม

จ้ำพยายามติดต่อเบียมทุกครั้งที่รู้ว่ามีเวลาว่าง แต่ถึงแม้จะส่งข้อความหาเบียม เบียมก็ไม่เคยรับสาย ทำให้จ้ำรู้สึกเหงาขึ้นไปอีก ด้วยการตัดสินใจเพียงฝ่ายเดียวที่เขารู้ว่ามีระหว่างเอเจนซี่ ทำให้เขาต้องย้ายออกจากเบียม หนึ่งในคนที่ทำให้เขารู้สึกปลอดภัย เข้าใจ และรู้สึกพิเศษ เขาเสียใจที่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปเพื่อให้เบียมอยู่ต่อ แต่ตอนนี้เส้นทางของพวกเขาถูกแบ่งแยกด้วยความเห็นที่แตกต่างกัน ซึ่งถึงแม้จะไม่ได้อยู่ร่วมกัน แต่ก็ส่งผลกระทบต่ออาชีพการงานของพวกเขาไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

หลังจากสามสิบนาที พวกเขาก็เริ่มขึ้นเครื่องบินไปญี่ปุ่น จือเอมพยายามสงบสติอารมณ์และนอนหลับ ขณะที่พี่หลินกำลังดูตารางงานที่เขาวางแผนไว้สำหรับอีกอย่างน้อย 4 ประเทศภายในเวลาไม่ถึงสองเดือน ซึ่งแน่นอนว่ามันน่าเหนื่อยหน่าย แต่การบ่นไม่ใช่ทางเลือก เพราะพวกเขาต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับแฟนๆ ที่สนับสนุนเขา และเขาไม่อยากทำให้ผิดหวัง เขาจึงเสียสละตัวเองทางอารมณ์ ซึ่งทำให้จือเอมต้องพยายามอย่างหนักเพื่อไม่ให้จมอยู่กับความคิดที่ครอบงำเกี่ยวกับอนาคต บางทีเด็กชายอาจไม่คิดว่าทุกอย่างจะพังทลายลงเพียงเพราะความเอาแต่ใจของซีอีโอของเขา แต่สถานการณ์ก็เลวร้ายมาก แม้ว่าจุ้ยจะสงบลงแล้วก็ตาม แต่เขาไม่มีเวลาพักผ่อนทางอารมณ์ โดยเฉพาะเมื่อการเคลื่อนไหวเหล่านั้นมาถึงจุดที่เขาได้แต่ต้องการพักผ่อนและจัดระเบียบความคิดของเขา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทที่ 2

บทต่อไป

บทที่ 4

