บทที่3

...ตอนที่3...

...—กิจกรรมค่ายแคมป์ปิ้ง—...

เช้าวันถัดมา อากาศในค่ายสดชื่นกว่าที่คิด เสียงนกดังเจื้อยแจ้วบนยอดไม้ ไอหมอกบางๆ คลอเคลียอยู่รอบสนามกลางค่าย นักเรียนทุกคนถูกปลุกตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างดีด้วยเสียงนกหวีดของครูพละ

“ตื่นๆๆ ทุกคน! วันนี้เรามีกิจกรรมเต็มวันนะจ๊ะ อย่ามัวอืดอาด!” เสียงครูตะโกนจากหน้ากระโจม ทำเอาหลายคนรีบลุกขึ้นยืนพร้อมหาววอดๆ

คิมเดินงัวเงียออกจากเต็นท์พร้อมซันและโอม

“ไอ้คิม หน้าตาอย่างกับนอนไม่พอ” ซันทักพลางหัวเราะ

“เออ ก็นอนไม่พอจริงๆ ว่ะ…ฝันเยอะไปหน่อย” คิมพูดอ้อมๆ เพราะไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าเมื่อคืนเขามัวแต่คิดถึงภาพมีมี่ในชุดนอนจนหลับไม่ลง

คิมยังนอนพลิกไปมาไม่หลับ ส่วนซันกับโอมก็ยังไม่หลับดี

โอมพูดขึ้นมาเบาๆ

“เฮ้ย ไอ้คิม… กูถามจริงนะ มึงไม่รู้สึกบ้างเหรอ วันน้มีมี่แต่งตัวโคตรน่ารัก“

คิมสะดุ้ง “หา? น่ารักไงวะ”

ซันหัวเราะคิก “จริงว่ะ เสื้อแม่งรัดอกชิบหาย ไหนจะเปิดซิปนิดๆ อีก ดูแล้วใจไม่ดีเลยนะโว้ย”

โอมพยักหน้าเสริม “เออดิ เห็นตอนก้มๆ เงยๆ กูนี่แทบหายใจไม่ทั่วท้อง… แล้วถ้ามึงนั่งใกล้ขนาดนั้นจะไม่ตายห่ารึไง”

คิมรีบตอบเสียงแข็ง “บ้า! กูจะไปคิดไรแบบนั้นได้ไงวะ” แต่หน้ากลับร้อนจนแทบไหม้

ซันแซวทันที “ฮั่นแน่\~\~”

คิมต่อว่าซัน“เงียบเหอะไอ้บ้า เดี๋ยวคนอื่นว่าเอา!”

โอมยังไม่จบ “เอาจริงนะ ถ้าใครไม่รู้จัก กูก็คงเข้าไแจีบแล้ว ถ้ามึงจะชอบก็ไม่แปลกหรอก”

คิมเงียบไป ไม่ตอบอะไร ได้แต่หันหน้าหนี แล้วแอบซ่อนยิ้มเขินๆ ไว้ในเงามืดของเต็นท์

ช่วงเช้า — กิจกรรมฐานผจญภัย

ครูแบ่งนักเรียนออกเป็นกลุ่มใหญ่ คิมกับมีมี่ดันอยู่กลุ่มเดียวกันโดยบังเอิญ ในฐานแรกเป็นการปีนข้ามเชือกที่ขึงระหว่างต้นไม้ ต้องจับเชือกและพยายามก้าวข้ามโดยไม่ตกลงพื้น

“มีมี่ ระวังลื่นนะ” คิมเผลอพูดออกมาเมื่อเห็นเธอก้าวขึ้นเชือกอย่างช้าๆ

เธอเงียบและตั้งใจมองตรงไปข้างหน้า

…

ตอนที่มีมี่จะเสียหลัก คิมรีบเอามือไปพยุงเอวเธอโดยไม่ทันคิด

หัวใจคิมเต้นแรง ทำไมรู้สึกตัวร้อนๆ แบบนี้วะ… เขารีบดึงมือกลับแทบจะทันที

“ไงวะคิม ใกล้ชิดกันขนาดนั้นเลยนะ” เพื่อนในห้องคนนึ่งพูดแซวคิมกับมีมี่

“เงียบไปเลยไอ้บ้า” คิมดุทันที พยายามกลบเกลื่อนความเขิน

กิจกรรมฐานผจญภัย

หลังจากฐานปีนเชือกเสร็จ ครูพาทุกคนไปฐาน “ข้ามตาข่ายแมงมุม” ซึ่งต้องลอดช่องเชือกไปทีละคนโดยไม่ให้โดนเส้นเชือก

มีมี่ก้มลอดผ่านช่องแรกได้อย่างรวดเร็ว คิมตามหลังเธอมาติดๆ แต่พอเขาก้มจะลอดช่องถัดไป ดันสะดุดรากไม้เล็กๆ ทำให้เสียหลัก

“ว้าย!” มีมี่ร้องเบาๆ เมื่อคิมล้มไปด้านหน้า ทับร่างเธอเต็มๆ

ความวุ่นวายเกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาที แต่มือข้างหนึ่งของคิมดันไปยันตรงหน้าอกเธอเต็มๆ โดยไม่ตั้งใจ

หัวใจเขาเต้นแรงจนหูอื้อ ชิบ…นี่เราทำบ้าอะไรลงไป

คิมรีบผละออกพร้อมพูดรัว “ขะ ขอโทษ! ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ!”

มีมี่หน้าแดงจัด และรีบลุกไปต่อ

ช่วงบ่าย — กิจกรรมแข่งพายเรือ

คิมกับมีมี่ต้องนั่งเรือลำเดียวกัน คิมอยู่ด้านหลังพาย ส่วนมีมี่นั่งด้านหน้า ทุกครั้งที่เรือโคลงและคิมเอื้อมมาปรับท่าพาย มือของเขาเผลอแตะโดนแขนเธอ หรือบางครั้งหัวไหล่ก็ชนกันเบาๆ

“อย่าพายแรงเกินไปสิ น้ำกระเด็นหมดแล้ว” มีมี่หันมาพูด น้ำหยดลงแก้มของเธอทำให้คิมเผลอมองนานกว่าปกติ

“อ…อือ” คิมตอบสั้นๆ หันหน้าหนีทันที เพราะรู้ว่าถ้ามองนานกว่านี้หน้า เจ้านั้นมันคงตื่นจนมีมี่เห็น

ช่วงเย็น — กิจกรรมแข่งทำอาหาร

กลุ่มของพวกเขาต้องทำแกงจืดผักรวม คิมหั่นผักอยู่ข้างๆ มีมี่ ขณะที่เธอกำลังก้มเก็บช้อนที่ตกลงพื้น คิมดันหมุนตัวไปหยิบหม้อ ทำให้หลังของเขาไปชนหน้าเธอเต็มๆ

“โอ๊ย! เดินยังไงของนายเนี่ย” มีมี่เงยหน้ามามอง

คิมตกใจรีบถอยหลัง

“ขะ ขอโทษ! ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

ซันที่ยืนใกล้ๆ หัวเราะ “สองคนนี้นี่นะ”

คิมยิ่งรู้สึกผิดและเขินจนเงียบไปเลย

ช่วงดึก — รอบกองไฟ

นักเรียนทุกคนนั่งล้อมกองไฟ ฟังครูเล่าเรื่องตลกและร้องเพลง คิมนั่งห่างจากมีมี่เล็กน้อย แต่ในกิจกรรมส่งเทียนต่อให้กัน เขาดันได้เทียนจากคนถัดมาแล้วต้องส่งต่อให้มีมี่

ตอนส่ง มือของเขาแตะโดนปลายนิ้วของเธอโดยไม่ตั้งใจ ความอุ่นจากสัมผัสเล็กๆ นั้นทำให้หัวใจคิมเต้นแรงกว่าจังหวะกลองที่ดังอยู่รอบกองไฟ เขารีบหลบตา กลัวว่าใครจะเห็นสีหน้าตัวเองตอนนี้

”ฮันแหน่“ เพื่อนๆแต่ละคนแซวคิม

รอบกองไฟคืนนี้เต็มไปด้วยบรรยากาศครึกครื้น ครูพละให้ทุกกลุ่มเล่นเกมสลับกัน ทั้งร้องเพลง ส่งของ และเกมเลียนแบบสัตว์ ทุกครั้งที่มีใครทำท่าประหลาด เพื่อนๆ ก็หัวเราะลั่นจนเสียงดังกลบแมลงกลางป่าหมด

“เอ้า! กลุ่มนี้ต้องออกมาเล่น ‘ต่อเพลง’ นะจ๊ะ ใครร้องผิด…โดนทำโทษ!” ครูพูดพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

ถึงตากลุ่มคิมพอดี เสียงกลองเคาะเป็นจังหวะ คนในวงเริ่มร้องเพลงที่กำหนดแล้วส่งไม้ต่อให้กันอย่างรวดเร็ว จนถึงคิวคิมที่ดันร้องเพี้ยนจนเพื่อนๆ เฮกันทั้งวง

“โว้ยย กูพลาดเอง!” คิมหัวเราะแห้งๆ ขณะครูชี้ว่าเขาต้องถูกลงโทษ

“ทำท่าไก่ขันสามรอบ! ไม่งั้นไม่ผ่าน” ครูบอกเสียงดัง

ทั้งวงหัวเราะคิกคัก คิมก็จำใจทำท่ากางแขน โบกปีกเลียนแบบไก่ขัน เดินไปรอบกองไฟ เสียงโห่ฮาของเพื่อนๆ ทำให้แก้มร้อนขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็กลายเป็นสีสันที่เรียกเสียงฮาได้ทั้งวง

เมื่อถึงเกม “ส่งของด้วยเข่า” แต่ละกลุ่มต้องส่งลูกโป่งจากคนหนึ่งไปอีกคนโดยห้ามใช้มือ ต้องใช้เข่าหนีบและส่งต่อกันเท่านั้น ถึงตาคิมกับมีมี่ที่ต้องนั่งคู่กันกลางวง เพื่อนๆ ส่งเสียงเชียร์ “ฮั่นแน่ๆๆ” ดังสนั่น

มีมี่พยายามหนีบลูกโป่งแล้วส่งให้คิม แต่ดันพลาด ลูกโป่งกลิ้งไปติดตรงหว่างขาของคิม ทุกคนหัวเราะลั่น คิมหน้าแดงแจ๋ รีบหยิบส่งต่อทันที “บ้าเอ๊ย! ฮ่าๆๆ”

เสียงหัวเราะยังดังต่อเนื่อง จนถึงเกมสุดท้าย “เต้นรอบกองไฟ” แต่ละกลุ่มต้องออกมาเต้นท่าตลกๆ มีมี่โดนเพื่อนๆ ดันออกมากลางวง เธอหัวเราะเบาๆ แล้วก็ยอมเต้นท่าประหลาด แต่เพราะเสื้อที่เธอใส่รัดรูปนิดๆ ทุกการเคลื่อนไหวกลับทำให้เธอดูน่ามองเกินไปโดยไม่ตั้งใจ

คิมนั่งมองตาค้าง… เงาของกองไฟสะท้อนกับผิวขาวๆ ทำให้เธอดูเด่นกว่าใครในวง แถมตอนมีมี่เงยหน้าโยกหัวตามจังหวะ เผลอทีเดียวซิปตรงอกที่รูดค้างไว้ก็เลื่อนลงนิดจนเห็นร่องอกชัดกว่าเดิม

“ชิบ… อย่ามองนะเว้ยคิม” เขาพยายามเบือนหน้าหนี แต่ตากลับเหลือบมองอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว

หัวใจเต้นแรงเหมือนกลองที่เพื่อนๆ เคาะอยู่รอบกองไฟ ร้อนผ่าวไปทั้งตัวจนต้องกอดอกซ่อนอาการ ใจหนึ่งก็รู้สึกผิด แต่อีกใจก็เก็บภาพนั้นเข้าไปในความคิดเรียบร้อยแล้ว

ไม่นานกิจกรรมก็เลิก ทุกคนทยอยเดินกลับเต็นท์ บางคนยังคุยหัวเราะต่อ แต่คิมกลับเดินเงียบๆ อยู่ด้านหลัง เขารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างเปลี่ยนไป—ระหว่างเขากับมีมี่ มันไม่ใช่แค่ความสนุกในค่ายอีกต่อไป แต่มันคือความรู้สึกบางอย่างที่กำลังคุกรุ่นในใจเขา

หลังเลิกกิจกรรม — ในเต็นท์

คิมนอนหงายมองเพดานเต็นท์ เสียงหายใจของเพื่อนๆ รอบตัวดังสม่ำเสมอ แต่เขากลับนอนไม่หลับ

เรานี่มันบ้าไปแล้วรึเปล่า แค่บังเอิญแตะตัวก็เขินเป็นเด็กๆ เลย…

เขารู้สึกผิดนิดๆ ที่ไม่ได้ขอโทษมีมี่สักครั้ง เพราะกลัวว่าเธอจะรำคาญ แต่ก็โล่งใจที่ดูเหมือนเธอจะไม่คิดอะไร บางจังหวะอาจจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ

ตั้งแต่คืนนั้น ทั้งคู่ไม่ค่อยได้คุยกันตรงๆ เพราะมักอยู่ในกลุ่มคนเยอะ หรือบางทีอยู่คนละฝั่งของกิจกรรม แม้จะใกล้กันแต่เหมือนมีกำแพงบางๆ คั่นอยู่ ทำให้คิมได้แต่แอบมองจากระยะไกล และซ่อนความรู้สึกไว้คนเดียว

”แต่ก็อยากจับอีกจัง ไม่เคยคิดเลยว่าหน้าอกของผู้หญิงมันนุ่มนิ่มขนาดนี้“

คิมคิด ในขณะนั้นเจ้าหนอนน้อยตื่นตัวกลายเป็นพยามังกร

คิมรีบห่มผ้าเพื่อปิดไม่ให้เพื่อนเห็น

“ร้อน ห่มผ้าทำไมวะ”ซันงัวเงียถามคิม

“รีบนอนไปเหอะมึงอะ”คิมตอบซันด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย

“อย่าเสียงดังดิ กูจะนอน!!”โอมตะโกนด้วยความหงุดหงิดใส่เพื่อนๆและหลับต่อ

ซันและคิมเงียบ

สักพักทั้งสามก็หลับไป

_____

จบบที่3

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***