บทที่2

...ตอนที่2...

...—ค่ายแคมป์ปิ้ง—...

เช้าวันพุธในห้องเรียนบรรยากาศคึกคักกว่าปกติ ครูประจำชั้นเดินเข้ามาพร้อมแฟ้มเอกสารในมือ ก่อนจะเคาะโต๊ะเบา ๆ เรียกให้ทุกคนตั้งใจฟัง

“นักเรียนทุกคน ครูมีข่าวดีจะบอก” เสียงครูทำให้ห้องเงียบลงในทันที

“สัปดาห์หน้า พวกเราจะมีกิจกรรมแคมป์ปิ้ง เข้าป่าค้างคืนกันหนึ่งคืนเต็ม ๆ”

ทันทีที่ได้ยินคำว่า แคมป์ปิ้ง เสียงเฮก็ดังก้องทั่วห้อง

“เย้! ในที่สุดก็มีทริปออกนอกโรงเรียนสักที!” เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งตะโกน

“เราต้องเอาขนมไปเยอะ ๆ แน่เลย” เพื่อนผู้หญิงอีกคนพูดพลางหัวเราะ

“แล้วจะได้เล่นกองไฟไหมครู” เสียงถามดังมาจากด้านหลัง

ครูยิ้ม “แน่นอน ครูเตรียมกิจกรรมไว้ให้เพียบ”

คิมที่นั่งมุมห้องเผลอยิ้มตามความตื่นเต้นของเพื่อน ๆ

คิมกระแอมเบา ๆ แล้วเอียงตัวไปคุยกับโอม “มึงว่ามีมี่จะชอบค่ายไหม”

โอมหันมามองมีมี่และตอบคิม“ก็ไม่รู้สินะ… แต่ดูตาเธอสิ เหมือนไม่อยากไปเท่าไหร่”

เสียงกระดิ่งโรงเรียนในช่วงบ่ายของวันพุธจบลง พร้อมเสียงโห่ร้องดีใจของเพื่อนทั้งห้อง

“เย้! พรุ่งนี้ไม่ต้องเรียนเว้ยยย!”

บรรยากาศในห้องเรียนคึกคักกว่าปกติ เพราะวันพรุ่งนี้คือวันที่ทุกคนรอคอย

—กิจกรรมค่ายแคมป์ปิ้งค้างคืนในป่า ซึ่งจัดขึ้นเป็นประจำทุกปี

ทุกคนเตรียมเป้ เตรียมเสื้อ เตรียมใจ ราวกับจะไปต่างประเทศ

คิมนั่งอยู่หลังห้องกับกลุ่มของเขา — ซันและโอม สองเพื่อนสนิทที่แสบและเสียงดังเป็นอันดับต้นๆ ของห้อง

“เฮ้ย คิม มึงเอาชุดนอนแบบไหนไปวะ?” โอมถามพลางขยับเป้ใส่ของ

“กูก็นอนเสื้อยืดกางเกงปกติปะวะ จะเอาอะไรไปโชว์สาวไง?”

“เออเว้ย! แต่กูขอบอกเลยนะ ถ้าได้เดินผ่านหน้าเต็นท์มีมี่ตอนกลางคืน กูจะ…” พร้อมกับขำ

คิมเบะปากทันที “ก็เชี้ยละ มึงเลิกลามกดิ้ เขากลัวมึงหมดละ ” โมโหเล็กน้อย

ซันหัวเราะ “ทำไมเวลาใส่ชุดนักเรียนถึงดู…โคตรจะเซกซี่เลยว่ะ”

คิมไม่ได้ตอบ แต่ภาพของมีมี่ในชุดนักเรียนที่แนบกับรูปร่างของเธอ ลอยเข้ามาในหัวโดยไม่ตั้งใจ

รูปร่างนาฬิกาทรายที่ชัดเกินวัย หน้าอกที่ใหญ่จนกระดุมแทบปริ เขาสะบัดหัวเบาๆ พยายามไล่ภาพออก

⸻

คืนก่อนออกเดินทาง

แชทกลุ่มห้องเรียนเด้งรัวราวกับเป็นสนามรบ

🛏️ ใครจะนอนกับใครวะ!

🐜 เอาทิชชู่กันมาด้วยเด้อ ฝนตกแน่นอนคืนนี้

🔥 กิจกรรมตอนกลางคืนมีล่าท้าผีด้วยปะ?

🎂 ขี้เกียจไป

มีข้อความหนึ่งโผล่มา แล้วกลายเป็นไวรัลภายในกลุ่มเพื่อน

“คิมกับมีมี่อย่าไปนอนด้วยกันนะ เดี๋ยวมีเรื่องงงงงง “

“ใครส่งวะ!!” คิมรีบพิมพ์กลับ

“ไร้สาระ ใครจะไปชอบคนแบบนั้น!”

คิมพิมพ์ไปเพราะกลัวโดนคนอื่นๆล้อ

แต่สิ่งที่เขาไม่ได้บอกคือ ในความไร้สาระที่เขาตอบกลับไป มันมีบางอย่างที่สะกิดใจเขาอยู่ลึกๆ

เขาไม่ได้ชอบมีมี่… แต่มันมีบางอย่างในตัวเธอที่ทำให้เขาหลบตาทุกครั้งที่เธอเดินผ่าน

⸻

วันเดินทาง

แสงแดดยามเช้าอบอุ่น รถบัสจอดรออยู่หน้าโรงเรียน กระเป๋าเป้เต็มคันรถ เพื่อนๆ วิ่งขึ้นรถกันด้วยเสียงหัวเราะ

คิมนั่งเบาะกลางๆ กับซันและโอม ส่วนมีมี่นั่งอีกคันหนึ่งที่เป็นของกลุ่มผู้หญิง — เธอมาในชุดลำลองเสื้อยืดแขนยาวกับกางเกงขายาวธรรมดา แต่ก็ยังดู…ไม่ธรรมดา

“มีมี่ใส่อะไรก็ดูสวยไปหมดเลยว่ะ ขนาดชุดธรรมดายังดูน่ารัก ” โอมพูดขำๆ

คิมไม่ได้ตอบ แต่เขาแค่เหลือบตามองเธอแว้บเดียว…ก่อนจะรีบหันหน้ากลับไป

“มีมี่น่ารัก??” คิมคิดในใจ

⸻

บ่ายวันเดียวกัน

กิจกรรมวันแรกสนุกสนาน มีทั้งเดินป่า ทำอาหาร แบ่งกลุ่มแข่งเกม

ช่วงที่ครูให้จับคู่เล่นกีฬาพื้นฐานแบบง่ายๆ คิมไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับมีมี่ แต่ดันต้อง “จับคู่” ซ้อมโยนบอลด้วยกัน เพราะจำนวนคนไม่ครบ

“อย่าทำบอลหลุดหัวฉันนะ!” มีมี่พูดเสียงนิ่ง

“หึ ใครอยากคู่กับเธอกันล่ะ” คิมตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์

แม้คำพูดจะไม่สุภาพนัก แต่สายตาของเขากลับไม่อาจหลีกเลี่ยง…จากภาพมีมี่ในชุดธรรมดา

เสื้อยืดรัดลำตัวเล็กน้อย กางเกงวอร์มที่ไม่ได้รัดแต่ขับให้เห็นรูปขาเรียวยาวชัดเจน

เขาไม่อยากมอง…แต่ก็แอบเหลือบมองตลอด

⸻

ค่ำวันนั้น

หลังมื้อเย็นจบลง นักเรียนถูกแยกเข้ากลุ่มและเข้าเต็นท์ตามที่กำหนด โซนผู้หญิงกับผู้ชายถูกคั่นด้วยรั้วกั้นชั่วคราว ครูย้ำกฎอีกครั้งว่า

“ห้ามผู้ชายเข้าฝั่งผู้หญิงเด็ดขาด”

ไฟกลางค่ายเริ่มมืดลง…และแน่นอนว่าเด็ก ม.5 ไม่มีทางนอนกันง่ายๆ

“คิม ไปป่าหลังค่ายกันมะ กูล่าท้าผี” ซันกระซิบ

“มึงบ้าเหรอครูอยู่รอบค่าย”คิมตอบซันด้วยความกังวล

“กลัวเหรอ?”โอมถามคิมแบบเยาะเย้ย

คิมถอนหายใจ แล้วคว้าไฟฉายกับเสื้อคลุมเบาๆ เดินตามเพื่อนออกไป เขา ซัน และโอม แอบออกไปด้านหลัง ซึ่งเป็นป่ารกแต่มีทางเดิน

เสียงหัวเราะ คำหยอกกันเบาๆ ดังก้องอยู่สักพัก…ก่อนจะเริ่มเบาลงเมื่อเริ่มเดินลึก

“เห้ย… โอมล่ะ?” ซันพูดขึ้นพร้อมกับท่าทีตกใจ

“เมื่อกี้มันอยู่ข้างหลังมึงไม่ใช่เหรอ?” คิมตอบนิ่งๆ

“ชิบหาย…พลัดกันแล้ว!”ซันพูดขึ้นและกระวนกระวาย

“เอาไงดีวะ”คิมถาม

“กูไม่รู้”ซันตอบคิมด้วยความเศร้าและน้ำตาคลอ

คิมตัดสินใจเดินวกกลับ แต่กลับมาเจอทางเดินอีกเส้นที่คุ้นตา เขาเดินเบาๆ ผ่านข้างเต็นท์ผู้หญิงอย่างหวาดระแวง

ทันใดนั้น…เขาได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆ

แสงจากไฟฉายส่องไปโดนคนหนึ่ง — เธอหันมาทันที

“คิม!?”

มีมี่ ยืนอยู่ตรงนั้น ในชุดนอนบางเบา — เสื้อแขนกุดตัวจิ๋วกับกางเกงขาสั้นที่สั้นจนแทบจะเห็นกางเกงใน

เธอกำลังเดินไปห้องน้ำ แต่มาเจอเขาเข้าโดยบังเอิญ

“ห๊ะ!?” เธออุทาน

“ทะ…เธอ…ออกมาทำไมเนี่ย!?”

มีมี่กระวนกระวายตกใจ

“ฉัน…คือ…ไม่ใช่แบบนั้นนะ…ฉันหลงทาง”

คิมกระวนกระวายเช่นกัน พยายามแก้ตัว

“แล้ว…มองอะไร?”

มีมี่รีบยกมือปิดหน้าอกกับขอบกางเกง ขณะที่คิมรีบเบนสายตาออกทันที

“เปล่า! ฉันไม่ได้ตั้งใจดู!” เขาพูดเสียงรัว

แต่ในหัวกลับย้ำภาพนั้นไม่หยุด

เรียวขาขาวที่โผล่พ้นชายกางเกง ความบางของเสื้อที่แนบกับอกสวยรูปพอดี…

เขาพยายามกลั้นใจ พ่นลมหายใจออกแรงๆ

“ใครน่ะ ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนกันอีก” เสียงครูตะโกนดังขึ้น

“อย่าพูดเสียงดัง เดี๋ยวครูได้ยิน” คิมพูดเสียงเบา

แล้วคว้ามือเธออย่างลืมตัว “ตามมาทางนี้ เราต้องไปหลบก่อน!”

ทั้งสองวิ่งเข้าไปหลบหลังเต็นท์ร้างข้างริมป่า คิมปล่อยมือมีมี่อย่างรวดเร็ว

เงียบ…

มีมี่ยืนหอบอยู่ตรงหน้าเขา แสงจากดวงจันทร์ส่องลงมาพอดี ทำให้เห็นหน้ากันชัดเจน

มีมี่หน้าแดงจัด คิมก็ไม่ต่างกัน

“เลิกมองได้แล้ว!”

“เปล่า!! ฉันก็แค่…หาทางกลับ!”

“อืม…” เธอไม่พูดต่อ แต่เบือนหน้าหนี

ทันใดนั้น คิมขยับตัวหลบใบไม้ แล้วมือเขาไปชนตรงเอวเปลือยของเธอ

สัมผัสเนียนนุ่มที่ไม่ได้ตั้งใจทำเอาหัวใจเขากระตุก

“ขะ…ขอโทษ!”

“ไม่เป็นไร…” เสียงมีมี่เบาจนแทบไม่ได้ยิน

”อยากจับของใหญ่ๆนั้นสักครั้งจัง“คิมคิดและใช้หางตามองไปที่หน้าอกของมีมี่

“เชี้ย กูคิดบ้าไรวะ”คิมพยายามตั้งสติ

เสียงฝีเท้าที่เหยียบใบไม้ดังเข้าใกล้ทั้งคู่เรื่อยๆ

”ครูน่าจะตามมานะคิม“ มีมี่บอกคิม

คิมดันตัวมีมี่ให้แนบเข้ากับกำแพงด้านในของกระท่อมเก็บอุปกรณ์ ก่อนจะขยับยืนบังเธอไว้

“อยู่นิ่ง ๆ หน่อย จะได้ไม่โดนเห็น…” เขากระซิบเบา ๆ ใกล้ใบหู

มีมี่พยักหน้าเบา ๆ แม้ใบหน้าจะยังแดงจัด

เงียบ… จนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน

คิมพยายามไม่ก้มมอง แต่ภาพก่อนหน้านี้มันติดอยู่ในหัวจนใจเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง — เขารู้ดีว่าตัวเองไม่ควรคิดแบบนั้นกับเพื่อนร่วมชั้น… กับเด็กผู้หญิงที่แทบไม่ได้พูดคุยกันจริงจังด้วยซ้ำ

“นาย…” มีมี่เปรยเสียงเบา ขัดความเงียบ

คิมหันไปมอง “หือ?”

“เห็นหมดเลยใช่มั้ย…” น้ำเสียงเธอแผ่วลง พร้อมหลบสายตา

คิมสะดุ้งเบา ๆ รีบปฏิเสธ

“ไม่ได้ตั้งใจ! แล้วก็…ไม่ได้เห็นหมดขนาดนั้นซะหน่อย…”

เขาเกาแก้มเบา ๆ อย่างเคอะเขิน “อีกอย่าง…มันก็ไม่ใช่ความผิดเธอด้วยซ้ำ ชุดนั่นมัน…”

คิมเกิดอาการ ของเหลวกลายเป็นของแข็งและสิ่งนั้นแนบชิดกับท้องน้อยของมีมี่จนมีมี่รู้สึกได้

”คะ..คิม“มีมี่พยายามเรียกคิมและเขิน

“นายอยากให้ฉันช่วยรึป่าว”เสียงแผ่วเบาของมีมี่

คิมอึ้งสักพัก

”อืม ชะช่วยฉันหน่อยนะ“หลบสายตาเพราะเขิน

หลังจากมีมี่ได้ยินคำตอบ มีมี่ขยับตัวออกไปแล้วเดินไปหาครูพร้อมกับพูดว่า

“หนูหลงทางค่ะ พอดีหนูอยากเข้าห้องน้ำ”

คิมยืนงงอยู่แบบนั้น

” ไม่ใช่ว่ามีมี่จะทำให้เราหรอ!? เห้ย จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง “

คิดยืนคิด งง อยู่คนเดียว

หลังจากนั้นคิมเดินกลับมาที่พัก แต่เห็นซันและโอมหลับไปแล้ว

คิมนอนลงและนึกถึงคำพูดที่อ่อนไหวแผ่วเบาพร้อมกับหน้าตาที่แดงและชุดที่บางจนเห็นทุกอย่างของร่างกายมีมี่

คิมหน้าแดงและหนอนน้อยก็กลายเป็นมังกร คิมแอบจับมังกรและถูเบาๆ

“มีมี่เธอแม่งโคตรเซ็กซี่เลยว่ะ”คิมคิดพร้อมกับจับไปที่มังกรและเริ่มถูแรงขึ้นกว่าเดิม

ซันพลิกตัวเปลี่ยนท่านอน คิมตกใจจึงหยุดและหันไปอีกทางพร้อมกับห่มผ้า

“เผลอทำไรไปเนี่ยถ้าเพื่อนเห็นมันต้องล้อเราแน่เลย” คิมคิด พร้อมกับหยึดทำและพยายามนอนหลับ

จบบทที่2

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***