...----------------...
ตอนที่ 5 —
ลมเย็นพัดกระทบใบไม้ภายนอกพระราชวังยามค่ำคืน แสงตะเกียงสลัวทอดยาวไปตามทางเดินที่ทอดยาวระหว่างเสาอาคารอันเก่าแก่
เซเรนยาเดินก้าวช้า ๆ ผ่านทางเดินโค้ง ที่ยังมีเสียงเงียบสงบของวังตอนกลางคืน เสียงฝีเท้าเงียบเชียบของเคลิธตามหลังเธออย่างไม่ลดระยะห่าง
“เจ้าคิดอย่างไรกับวันก่อนหน้าในเมืองหลวง” เคลิธถามเบา ๆ
เซเรนยายิ้มบาง “มัน…แปลกดี ที่ได้รู้สึกเหมือนคนธรรมดาในโลกที่ไม่ต้องสวมบทบาทเจ้าหญิง”
“นั่นคือสิ่งที่เจ้าควรมีได้บ้าง ไม่ใช่เพียงแค่ชีวิตในวัง”
แต่ก่อนที่คำพูดจะลึกไปกว่านั้น เสียงฝีเท้าเร่งรีบก็ดังแทรกขึ้นมาจากมุมหนึ่งของพระราชวัง
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ” เซเรนยาเอ่ยด้วยความสงสัย
“ข้าไปดูก่อน” เคลิธตอบและรีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
ไม่นาน เคลิธกลับมาในท่าทีที่ไม่ปกติ ใบหน้าขาวซีดลงเล็กน้อย ดวงตาสีเทานิ่งเฉยแต่เต็มไปด้วยความเข้มข้น
“มีผู้บุกรุกเข้ามาในวัง” เขากระซิบ
“อะไรนะ!” เซเรนยาตกใจทันที
---
ในห้องรับรองส่วนตัว เคลิธอธิบายอย่างละเอียด
“มีแผนลอบทำร้ายเจ้าหญิง วางกับดักในสวนด้านหลัง มีคนลอบเข้าไปเพื่อจับตัวพระองค์ไป”
“ใครจะทำแบบนี้ได้?”
“ยังไม่ทราบแน่ชัด แต่มีเบาะแสบางอย่างที่ชี้ไปยังกลุ่มผู้ไม่หวังดีในราชสำนัก”
เซเรนยากำหมัดแน่น ความรู้สึกขุ่นมัวและหวาดกลัวปะปนกันอยู่ในใจ
“เจ้าคิดว่า…ข้าจะปลอดภัยหรือไม่?”
เคลิธเดินเข้ามาใกล้ ดวงตาเทาของเขาส่องประกายมั่นคง
“ข้าจะปกป้องพระองค์ด้วยชีวิตจนกว่าจะหมดลมหายใจ”
---
คืนเดียวกันนั้น เซเรนยาและเคลิธออกลาดตระเวนรอบสวนพระราชวัง
ใต้แสงจันทร์นวล ความเงียบสงัดถูกทำลายด้วยเสียงกิ่งไม้หักและฝีเท้าของพวกลอบสังหาร
เคลิธยกมือขึ้นเป็นสัญญาณให้หยุด เดินเงียบ ๆ เข้าไปยังพุ่มไม้
ทันใดนั้น พวกคนร้ายสามคนกระโจนออกมา
“หยุด! อย่าทำร้ายเจ้าหญิง!” เคลิธตะโกนด้วยน้ำเสียงเข้มข้น
ทันใดนั้น การต่อสู้ระเบิดขึ้นอย่างดุเดือด
---
เคลิธใช้ทักษะการต่อสู้ที่เหนือกว่าคนทั่วไป หลบหลีกและโจมตีอย่างรวดเร็ว
มือถุงมือสีดำของเขาเคลื่อนไหวเหมือนพายุหมุน ลำแสงสีเทาในดวงตาเปล่งประกายความโกรธแผ่ซ่าน
เซเรนยาหวาดหวั่นแต่ก็รู้ว่าความกลัวถูกแทนที่ด้วยความมั่นใจในคนรับใช้ผู้ซื่อสัตย์นี้
หลังจากการต่อสู้ที่รุนแรง พวกคนร้ายถูกจับและมัดพันธนาการ
“พวกเขาคือใคร” เซเรนยาถามขณะมองหน้าคนร้าย
“พวกเขาถูกส่งมาโดยกลุ่มลับในราชสำนัก ที่ต้องการล้มล้างอำนาจของเจ้าหญิง” เคลิธตอบ
---
ในคืนที่เงียบสงัด เซเรนยาและเคลิธนั่งอยู่บนระเบียงชมดาว
“เคลิธ…ขอบคุณที่ช่วยข้า”
“ข้าไม่ได้ช่วยเพราะต้องการคำขอบคุณ”
“แต่ข้าขอบคุณจริง ๆ”
เงียบไปพักหนึ่ง เคลิธพูดต่อ
“ข้า…ไม่ใช่เพียงแค่คนรับใช้ธรรมดา”
“แล้วเจ้าเป็นใคร?” เซเรนยาถามด้วยความอยากรู้
เคลิธถอนหายใจลึก ก่อนจะเผยความลับที่ซ่อนเร้นมายาวนาน
“ข้าเป็นผู้พิทักษ์ที่ได้รับมอบหมายจากราชา…เพื่อปกป้องเจ้าหญิงมาตลอด 295 ปี”
“295 ปี…?” เซเรนยาทำหน้าไม่เชื่อ
“ใช่ ข้าใช้เวทมนตร์โบราณเพื่อคงความเป็นอมตะ และทำหน้าที่นี้จนถึงวันนี้”
---
เซเรนยาหันไปมองท้องฟ้า ความรู้สึกหลากหลายเข้ามาปะปนกัน
“เจ้ารู้สึกอย่างไรที่ต้องอยู่กับความลับนี้มานานขนาดนี้”
เคลิธตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“บางครั้งเหนื่อย บางครั้งเหงา แต่ก็ไม่มีวันเสียใจ เพราะข้าจะอยู่กับเจ้าจนกว่าวันสุดท้าย”
เธอวางมือบนแขนเขาเบา ๆ
“ขอบคุณที่ไม่เคยทิ้งข้า”
เขายิ้มอย่างอบอุ่น
“เจ้าคือเปลวไฟที่ข้าจะปกป้องเสมอ”
---
ตอนนี้ ความสัมพันธ์ของทั้งสองไม่ได้เป็นแค่เจ้านายกับคนรับใช้อีกต่อไป
แต่กลายเป็นพันธะที่ลึกซึ้งและเต็มไปด้วยความเชื่อใจและความรักที่ซ่อนเร้นในเงามืดของราชสำนัก
...----------------...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments