บทที่ 5: การต่อสู้เพื่อความหวัง

สถานการณ์ใน USJ ทวีความรุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว ชิการากิ โทมูระ และโนมุ ฮีโร่ที่ดูเหมือนจะไร้เทียมทาน กำลังยืนขวางทางอยู่เบื้องหน้าของสึคาสะ บาคุโก และคิริชิมะ

“ฮ่าๆๆๆ! นี่แหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ!” ชิการากิหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “การได้เห็นสัญลักษณ์แห่งสันติภาพ... ต้องพ่ายแพ้ให้กับความหวังที่กำลังจะถูกทำลาย!”

โนมุพุ่งเข้าโจมตีใส่สึคาสะ บาคุโก และคิริชิมะด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ การโจมตีแต่ละครั้งรุนแรงจนสามารถทำให้พื้นคอนกรีตแตกเป็นเสี่ยงๆ ได้ บาคุโกใช้การระเบิดทั้งหมดที่เขามีเพื่อต้านทาน แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะโนมุสามารถดูดซับแรงกระแทกทั้งหมดไว้ได้ และฟื้นฟูร่างกายของตัวเองได้อย่างรวดเร็ว

“ไอ้ตัวบ้าอะไรกันวะเนี่ย!” บาคุโกตะโกนอย่างหงุดหงิด

คิริชิมะใช้พลังอัตลักษณ์ของเขาในการทำให้ร่างกายแข็งแกร่งที่สุด แต่ก็ไม่สามารถต้านทานการโจมตีของโนมุได้เช่นกัน เขาถูกซัดกระเด็นไปไกลจนกระแทกกับกำแพง

“คิริชิมะ!” บาคุโกตะโกนด้วยความตกใจ

ตอนนี้เหลือเพียงสึคาสะคนเดียวที่ต้องเผชิญหน้ากับโนมุและชิการากิ เขามองไปที่เพื่อนๆ ที่กำลังบาดเจ็บ และความรู้สึกผิดก็พุ่งเข้ามาในใจ... นี่คือความผิดของเขาเอง... ถ้าเขาไม่ถูกดูดมายังโลกนี้... ถ้าเขาไม่มีอัตลักษณ์ Eclipse... พวกเพื่อนๆ ก็คงไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้

แต่แล้ว... คำพูดของครูใหญ่เนซุก็แว่วเข้ามาในหูของเขาอีกครั้ง “หน้าที่ของฮีโร่คือการเลือกใช้พลังนั้นให้ถูกต้อง”

สึคาสะมองไปที่โนมุ และเขาก็ตัดสินใจได้แล้ว เขาต้องใช้พลังของเขาเพื่อปกป้องเพื่อนๆ และปกป้องโลกใบนี้!

“ฉันจะไม่ยอมให้แกทำร้ายเพื่อนของฉัน!” สึคาสะตะโกนด้วยน้ำเสียงที่เด็ดเดี่ยว

ชิการากิหัวเราะเยาะ “ฮึๆๆ! คำพูดของฮีโร่จอมปลอม... แกคิดว่าพลังของแกจะเอาชนะโนมุได้งั้นเหรอ?”

สึคาสะหลับตาลงและรวบรวมสมาธิ เขานึกถึงพลัง Eclipse ที่เคยดูดซับเงาที่มาจากอีกโลกหนึ่ง เขาไม่ได้ต้องการจะทำลายโนมุ... แต่เขาจะใช้พลังของเขาในการ ‘ดูดกลืน’ มัน!

“Eclipse...” สึคาสะพึมพำ และในชั่วพริบตา เงามืดขนาดเล็กก็เริ่มก่อตัวขึ้นบนฝ่ามือของเขาอีกครั้ง แต่คราวนี้... มันไม่ได้แค่เป็นก้อนพลังงานสีดำ... มันคือ ‘ดวงจันทร์สีดำ’ ที่ดูดกลืนแสงสว่างและความหวังของทุกสิ่งจริงๆ

โนมุพุ่งเข้ามาโจมตีสึคาสะด้วยพลังทั้งหมดที่มี แต่ก่อนที่มันจะเข้าถึงตัวสึคาสะ ดวงจันทร์สีดำบนฝ่ามือของเขาก็ได้ขยายตัวออกไปอย่างรวดเร็ว และดูดซับแรงกระแทกทั้งหมดของโนมุเอาไว้ ทำให้โนมุเคลื่อนที่ได้ช้าลงอย่างเห็นได้ชัด

“เป็นไปไม่ได้!” ชิการากิอุทานด้วยความตกใจ “พลังของแก... มันแข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอ!?”

สึคาสะไม่ได้สนใจคำพูดของชิการากิ เขายื่นมือออกไปหาโนมุ และปล่อยพลัง Eclipse ออกมาเป็นเส้นใยสีดำที่พันรอบตัวโนมุเอาไว้ เส้นใยนั้นเริ่มดูดซับพลังของโนมุทั้งหมด... ดูดซับการฟื้นฟู... ดูดซับความแข็งแกร่ง... และดูดซับอัตลักษณ์ทั้งหมดของมัน!

ในวินาทีนั้นเอง... ร่างกายของโนมุก็เริ่มสลายไปอย่างช้าๆ ราวกับว่ามันกำลังถูกดูดกลืนให้หายไปจากโลกใบนี้ ชิการากิเห็นภาพนั้นด้วยความตกใจและโกรธแค้น เขาพุ่งเข้ามาโจมตีสึคาสะ แต่ก็ถูกบาคุโกที่ฟื้นตัวแล้วพุ่งเข้ามาขัดขวางเอาไว้

“แกไม่มีสิทธิ์ทำร้ายเขา!” บาคุโกตะโกน

ขณะที่สึคาสะกำลังดูดกลืนโนมุอยู่นั้น เขาก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่แสนสาหัส... ความรู้สึกเหมือนถูกฉีกขาดเป็นชิ้นๆ... พลังที่เขาดูดกลืนเข้ามามันมากเกินกว่าที่ร่างกายของเขาจะรับไหว... และเขาก็เริ่มสูญเสียการควบคุม

ดวงจันทร์สีดำที่เขาสร้างขึ้นเริ่มขยายตัวออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด มันดูดกลืนทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ใกล้เคียง... ดูดกลืนแสงสว่าง... ดูดกลืนพื้นผิว... และดูดกลืนแม้กระทั่งเพื่อนๆ ของเขา!

“สึคาสะ! หยุดเดี๋ยวนี้!” บาคุโกตะโกนอย่างตื่นตระหนก

แต่สึคาสะไม่สามารถหยุดมันได้แล้ว... พลังที่เขาดูดกลืนเข้ามาเริ่มควบคุมตัวเขาแทน... ความมืดมิดครอบงำความคิดของเขา... และเขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยในหัวอีกครั้ง “ใช่แล้ว... ปล่อยมันออกมา... กลืนกินทุกสิ่ง... นี่แหละคือพลังที่แท้จริงของแก... ดวงจันทร์สีดำ...”

ในขณะที่ทุกคนกำลังสิ้นหวัง... เสียงตะโกนอันทรงพลังก็ดังขึ้นจากทางเข้า USJ “ไม่เป็นไรแล้ว! เพราะอะไรน่ะเหรอ!?”

“เพราะครูมาแล้ว!”

ออลไมท์ปรากฏตัวขึ้นด้วยรอยยิ้มที่สดใส แต่ดวงตาของเขากลับเต็มไปด้วยความจริงจัง เขารีบพุ่งเข้ามาหาชิการากิอย่างรวดเร็ว และใช้พลังของเขาในการต่อสู้กับวิลเลินอย่างดุเดือด

แต่สึคาสะก็ยังคงถูกดวงจันทร์สีดำควบคุมอยู่ ออลไมท์มองไปที่สึคาสะด้วยความกังวลใจ ก่อนจะตัดสินใจใช้ท่าไม้ตายสุดท้ายของเขา ‘United States of Smash’ ซึ่งเป็นการโจมตีที่รุนแรงที่สุดเท่าที่เขาเคยใช้มา

แต่คราวนี้... เขาไม่ได้โจมตีไปที่ชิการากิ... แต่โจมตีไปที่ตัวของสึคาสะเอง!

“สึคาสะ! จงตื่นขึ้น!” ออลไมท์ตะโกนด้วยน้ำเสียงที่ทรงพลังที่สุดเท่าที่เขาเคยมี

การโจมตีของออลไมท์ไม่ได้ทำร้ายร่างกายของสึคาสะ แต่เป็นการโจมตีไปยังพลังงานมืดที่ครอบงำเขาอยู่ มันเป็นเหมือนกับการปลุกสึคาสะให้ตื่นขึ้นจากฝันร้ายอันแสนยาวนาน

ดวงจันทร์สีดำเริ่มหดตัวลงอย่างช้าๆ... และพลังงานมืดก็เริ่มสลายไป... สึคาสะล้มลงกับพื้นด้วยความอ่อนแรง และออลไมท์ก็รีบเข้ามาประคองเขาเอาไว้

“เธอทำได้ดีมากแล้วนะ... สึคาสะ” ออลไมท์พูดด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน “การต่อสู้ครั้งนี้... เธอคือผู้ชนะที่แท้จริง”

ในที่สุด... ชิการากิและคุโรกิริก็ถูกกองทัพฮีโร่ที่ตามมาจัดการจนต้องล่าถอยไปอย่างไม่เต็มใจ

เหตุการณ์ที่ USJ ได้สิ้นสุดลงแล้ว แต่ก็ทิ้งบาดแผลและคำถามไว้มากมายให้แก่นักเรียน 1-A ทุกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสึคาสะที่ได้เรียนรู้ถึงความอันตรายของพลังตัวเองอย่างแท้จริง

เขาได้ตระหนักแล้วว่า... พลัง Eclipse ไม่ใช่แค่พลังในการต่อสู้... แต่เป็นพลังที่สามารถทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่างได้ และการที่จะเป็นฮีโร่ที่แท้จริง... เขาจะต้องเรียนรู้ที่จะควบคุมมันให้ได้... ไม่ใช่แค่เพื่อปกป้องคนอื่น... แต่เพื่อปกป้องตัวเองจากความมืดมิดที่อยู่ในใจด้วย

การผจญภัยของสึคาสะในฐานะฮีโร่... เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นอย่างแท้จริง... และความท้าทายครั้งต่อไป... ก็กำลังรอเขาอยู่

โปรดติดตามตอนต่อไป...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***