บทที่ 2: บททดสอบของฮีโร่และดวงจันทร์สีดำ

เช้าวันรุ่งขึ้น สึคาสะยืนอยู่หน้าประตูทางเข้าโรงเรียน UA. ที่สูงเสียดฟ้าด้วยความรู้สึกที่ปะปนกันไปหมด ทั้งตื่นเต้น ประหม่า และยังคงสับสนกับโลกใบใหม่นี้ เขาสวมชุดนักเรียนใหม่เอี่ยมซึ่งเป็นเสื้อสูทสีเทาและกางเกงสีเข้มที่ครูใหญ่เนซุได้จัดเตรียมไว้ให้เป็นการพิเศษ

เมื่อก้าวเข้าสู่ภายในอาคารเรียนขนาดมหึมา สึคาสะรู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังอยู่ในพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่มากกว่าโรงเรียน เสียงพูดคุยที่ดังอึกทึกบ่งบอกว่าเขาไม่ได้มาสายเกินไป เขาตามหาห้องเรียน 1-A ที่ครูใหญ่เนซุได้บอกไว้ และเมื่อเปิดประตูเข้าไป ภาพแรกที่เห็นคือห้องเรียนขนาดใหญ่ที่มีนักเรียนนั่งอยู่เต็มไปหมด ทุกคนต่างมีลักษณะที่โดดเด่นและอัตลักษณ์ที่แตกต่างกันออกไป

"นั่นไง! คนใหม่ที่ครูใหญ่เนซุพามา" เสียงของเด็กหนุ่มผมสีเขียวเข้มคนหนึ่งดังขึ้น เขาคือมิโดริยะ อิซึคุ หรือ 'เดกุ' ที่สึคาสะจำได้จากในการ์ตูน

ทุกคนหันมามองที่สึคาสะเป็นตาเดียว เด็กหนุ่มผมสีเงินครึ่งดำยกมือทักทายอย่างเก้อเขิน ก่อนจะเดินไปหาที่นั่งว่างตรงกลางห้อง ทันใดนั้น ประตูห้องเรียนก็เปิดออกอีกครั้ง และมีผู้ชายผมยาวสีดำดูซอมบี้คนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับถุงนอนสีเหลือง

นั่นคือ ไอซาวะ โชตะ หรือ อีเรเซอร์เฮด ครูประจำชั้นห้อง 1-A

"ถ้าพวกเธออยากจะเป็นฮีโร่ที่ดีจริง ๆ ก็หุบปากแล้วมาฟังครู" ไอซาวะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เนือย ๆ แต่น่าเกรงขาม "วันนี้เราจะทำ 'การทดสอบอัตลักษณ์' กัน"

คำพูดของไอซาวะสร้างความสับสนให้แก่นักเรียนทุกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสึคาสะที่เพิ่งจะค้นพบอัตลักษณ์ของตัวเองได้ไม่นาน การทดสอบนี้จะวัดความสามารถของอัตลักษณ์แต่ละคนโดยที่ไม่มีใครรู้มาก่อนว่าพวกเขาจะต้องทำอะไรบ้าง

การทดสอบเริ่มต้นด้วยการขว้างลูกซอฟต์บอล สึคาสะยืนมองนักเรียนคนอื่นทำทีละคน แต่ละคนใช้อัตลักษณ์ของตัวเองได้อย่างน่าทึ่ง เช่น อุรารากะ โอชาโกะ ที่ทำให้ลูกบอลลอยขึ้นไปในอากาศได้อย่างไร้ขีดจำกัด หรือบาคุโก คัตสึกิ ที่ใช้ระเบิดจากฝ่ามือเพื่อขับเคลื่อนลูกบอลไปข้างหน้า

เมื่อถึงคิวของสึคาสะ เขายืนนิ่งอยู่กลางสนาม ไอซาวะมองเขาด้วยสายตาที่สงสัย "นายเป็นคนใหม่ที่ครูใหญ่พามาสินะ... แสดงให้พวกเราเห็นหน่อยซิว่าอัตลักษณ์ของนายคืออะไร"

สึคาสะหลับตาลงและรวบรวมสมาธิ เขานึกถึงความรู้สึกในคืนที่เขาถูกดูดมายังโลกใบนี้ ความมืดมิดและพลังอันเย็นยะเยือกที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเขา

"Eclipse..." สึคาสะพึมพำ และในชั่วพริบตา แสงสว่างรอบตัวเขาก็เริ่มหรี่ลง เงาขนาดเล็กก่อตัวขึ้นบนฝ่ามือของเขาก่อนจะรวมตัวกันเป็นก้อนพลังงานสีดำทมิฬขนาดเท่าลูกบอล สึคาสะขว้างมันออกไปสุดแรง

ทันทีที่ก้อนพลังงานนั้นออกจากมือของเขา มันก็กลายเป็น "ดวงจันทร์สีดำ" ขนาดเล็กที่ห่อหุ้มลูกซอฟต์บอลไว้ เมื่อมันเคลื่อนที่ออกไปในอากาศ "ดวงจันทร์สีดำ" นั้นก็เริ่มดูดซับแรงเสียดทานและแรงต้านของอากาศทั้งหมด ทำให้ลูกซอฟต์บอลพุ่งทะยานไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่เหนือจินตนาการ และเมื่อมันตกลงสู่พื้น มันก็ดูดซับแรงกระแทกทั้งหมดไว้ ทำให้เกิดรอยบุ๋มขนาดใหญ่บนพื้นสนาม

เครื่องวัดระยะทางของไอซาวะแสดงตัวเลขขึ้นมา... "825.1 เมตร"

ตัวเลขนี้ทำให้ทุกคนในห้องตกตะลึง เพราะมันเป็นระยะทางที่ไกลกว่าผลงานของบาคุโกเสียอีก

"โอ้โห! สุดยอดไปเลย!" เดกุอุทานด้วยความตื่นเต้น

บาคุโกมองมาที่สึคาสะด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ "แกเป็นใครวะ?!"

ไอซาวะเองก็มองสึคาสะด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปจากเดิม เขาก้มลงอ่านตัวเลขบนเครื่องวัดอย่างถี่ถ้วน "อัตลักษณ์ของนาย... คือการดูดซับแรงเสียดทานและแรงต้านของทุกสิ่งรอบตัวสินะ"

"ครับ... ผมคิดว่าอย่างนั้น" สึคาสะตอบอย่างไม่แน่ใจนัก

"ความสามารถในการดูดซับของมันดูเหมือนจะไม่มีขีดจำกัด..." ไอซาวะพึมพำกับตัวเอง "แต่การควบคุมยังไม่แม่นยำเท่าที่ควร"

การทดสอบยังคงดำเนินต่อไป ไม่ว่าจะเป็นการวิ่ง 50 เมตร การกระโดดไกล หรือการทดสอบแรงบีบมือ สึคาสะสามารถใช้อัตลักษณ์ Eclipse ของเขาในการดูดซับแรงต้านทานและการเสียดทานได้อย่างยอดเยี่ยม ทำให้เขาสามารถทำคะแนนได้ดีแทบจะทุกการทดสอบ

ในการวิ่ง 50 เมตร เขาดูดซับแรงต้านอากาศทั้งหมด ทำให้เขาวิ่งได้เร็วกว่านักเรียนคนอื่น ๆ มาก ส่วนในการกระโดดไกล เขาก็ใช้พลังของเขาในการลดแรงเสียดทานบนพื้น ทำให้เขาสามารถกระโดดได้ไกลจนน่าตกใจ

เมื่อสิ้นสุดการทดสอบ ไอซาวะก็ประกาศผลการจัดอันดับออกมา สึคาสะมองไปยังบอร์ดและพบว่าชื่อของเขาอยู่บนสุดของตาราง

"สึคาสะ... อัตลักษณ์ Eclipse... อันดับ 1"

เด็กหนุ่มผมสองสีรู้สึกถึงความโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก การทดสอบในครั้งนี้ทำให้เขามั่นใจในตัวเองมากขึ้น และทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองสามารถปรับตัวเข้ากับโลกใบใหม่นี้ได้

แต่ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอย่างคึกคัก ก็มีเสียงของไอซาวะดังขึ้นอีกครั้ง "เอาล่ะ... เลิกคุยกันได้แล้ว"

สายตาของไอซาวะจับจ้องไปที่สึคาสะ "สึคาสะ... อัตลักษณ์ของนายมันน่าสนใจจริง ๆ แต่มันก็เป็นดาบสองคม"

"ดาบสองคม?" สึคาสะถามด้วยความสงสัย

"ใช่... ถ้าใช้พลังของนายอย่างไม่ระมัดระวัง... มันอาจจะดูดกลืนแสงสว่างและความหวังของคนอื่นไปก็ได้" ไอซาวะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "การจะเป็นฮีโร่ที่ดี ไม่ได้หมายถึงแค่การมีพลังที่แข็งแกร่ง... แต่หมายถึงการรู้จักควบคุมมันและใช้มันในทางที่ถูกต้องด้วย"

สึคาสะมองไปที่ครูไอซาวะที่กำลังเดินจากไปพร้อมกับถุงนอนของเขา และนึกถึงคำพูดของครูใหญ่เนซุที่บอกว่าเขาอาจจะดูดซับความหวังของคนอื่นไปได้เช่นกัน เขาเริ่มตระหนักว่าพลังที่เขาได้รับมานั้นไม่ใช่แค่พลังในการต่อสู้ แต่เป็นพลังที่มีผลกระทบต่อสิ่งรอบข้างอย่างมหาศาล

การเรียนในห้องเรียนฮีโร่ 1-A เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น และสึคาสะก็รู้ดีว่าเขาจะต้องเรียนรู้อะไรอีกมากมาย ไม่ใช่แค่การใช้อัตลักษณ์ของเขา แต่คือการเป็นฮีโร่ที่แท้จริงในโลกใบนี้

โปรดติดตามตอนต่อไป...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***