บทที่ 1: การตื่นขึ้นในโลกใหม่

"สึคาสะ..."

เสียงกระซิบแผ่วเบาดังขึ้นในความมืดมิด ก่อนที่ความเย็นยะเยือกจะปลุกให้ดวงตาของผมเปิดขึ้น ผมกะพริบตาถี่ ๆ เพื่อปรับโฟกัส ภาพแรกที่เห็นไม่ใช่เพดานห้องนอนคุ้นเคย แต่เป็นท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาวอันพร่างพราย

ผมลุกขึ้นนั่งอย่างงุนงง สัมผัสได้ถึงพื้นผิวที่หยาบกร้านของตรอกแคบ ๆ แห่งหนึ่ง กลิ่นอับชื้นและขยะที่กองสุมกันอยู่ข้างกายทำให้ผมต้องขมวดคิ้ว ผมจำได้ว่าก่อนหน้านี้... ผมกำลังเดินกลับบ้านตามปกติ ไม่น่าจะมีเหตุผลอะไรที่ทำให้ผมมาโผล่ที่นี่ได้เลย

ผมยกมือขึ้นจับศีรษะที่กำลังปวดตุบ ๆ และทันใดนั้นเอง ภาพเหตุการณ์ก่อนหน้าที่กระจัดกระจายก็ผุดขึ้นมาในหัว ผมจำได้ว่ามีแสงสว่างจ้าดวงหนึ่งพุ่งเข้าใส่ผมอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบลงไป

"นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?" ผมพึมพำกับตัวเอง

ผมสำรวจตัวเอง เสื้อเชิ้ตสีขาวและเนคไทสีดำเข้าชุดกับเสื้อสูทสีเข้มยังคงสะอาดเรียบร้อยเหมือนเดิม ยกเว้นแค่รอยเปื้อนเล็กน้อยบนแขนเสื้อจากฝุ่นผง ผมเดินออกมาจากตรอกและพบว่าตัวเองยืนอยู่ท่ามกลางเมืองที่ไม่คุ้นตา ตึกระฟ้าสูงเสียดฟ้าประดับไปด้วยป้ายโฆษณาที่เรืองแสงหลากสีสัน ผู้คนเดินขวักไขว่ไปมาอย่างเร่งรีบ แต่สิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจที่สุดคือมีคนหลายคนที่มีลักษณะแปลกประหลาดอย่างน่าเหลือเชื่อ บางคนมีเขาเหมือนแพะ บางคนมีหางเหมือนแมว และบางคนก็มีแขนที่ดูเหมือนจะเป็นหิน

ขณะที่ผมกำลังสับสนอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีกลุ่มคนสองกลุ่มกำลังปะทะกันอยู่ไม่ไกลนัก กลุ่มหนึ่งแต่งกายในชุดแปลก ๆ และมีรูปร่างที่ดูเป็นปีศาจ อีกกลุ่มหนึ่งแต่งกายด้วยชุดฮีโร่หลากสีสันและกำลังใช้อัตลักษณ์ของตัวเองเข้าต่อสู้กันอย่างดุเดือด

"นี่มัน... โลกของ My Hero Academia!?" ผมอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อตระหนักได้ถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น ผมในฐานะที่เป็นแฟนการ์ตูนเรื่องนี้คนหนึ่งจำได้ว่านี่คือโลกที่ผู้คนมีอัตลักษณ์ หรือพลังพิเศษที่แตกต่างกันออกไป

แต่ก่อนที่ผมจะได้ตั้งสติได้มากกว่านี้ ก็มีบางสิ่งพุ่งเข้าใส่ผมอย่างรวดเร็ว ผมเบี่ยงตัวหลบได้อย่างฉิวเฉียดด้วยสัญชาตญาณ ก่อนที่หางเหล็กขนาดใหญ่จะฟาดเข้ากับกำแพงด้านหลังผมอย่างรุนแรงจนเกิดรอยบุบขนาดใหญ่

ผมเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของหางเหล็กนั้น เขาคือคนที่มีรูปร่างสูงใหญ่และดูเหมือนจะเป็นวายร้าย กำลังพุ่งเข้ามาหาผมด้วยความเร็วสูง ผมยกมือขึ้นตั้งการ์ดอัตโนมัติ และทันใดนั้นเอง...

บางอย่างในตัวผมก็พลันตื่นขึ้น ผมรู้สึกถึงพลังที่มืดมิดและเย็นยะเยือกไหลเวียนไปทั่วร่าง ดวงตาของผมส่องประกายด้วยสีน้ำเงินอมเทา และรอบตัวผมก็เริ่มมีเงาคล้ายควันที่หมุนวนอยู่รอบกาย เงาเหล่านั้นรวมตัวกันเป็นวงกลมขนาดเล็กตรงฝ่ามือของผม ก่อนจะพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วและดูดซับแสงสว่างทั้งหมดจากบริเวณนั้นไปชั่วขณะ

เปรี้ยง!

เงาที่ผมสร้างขึ้นปะทะเข้ากับหมัดของวายร้ายอย่างจัง ทำให้เขาต้องกระเด็นถอยหลังไปหลายก้าวอย่างงุนงง

"อัตลักษณ์อะไรกันเนี่ย?!" วายร้ายคนนั้นอุทานออกมาอย่างตกใจ

ผมเองก็ตกใจไม่แพ้กัน ผมไม่เคยมีพลังแบบนี้มาก่อน แต่ผมกลับรู้สึกคุ้นเคยกับมันอย่างประหลาด ราวกับว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของตัวผมมาแต่ไหนแต่ไร

"อัตลักษณ์นี้..." ผมพึมพำกับตัวเอง "มันทำให้ทุกสิ่งรอบตัวมืดมนราวกับเป็นคราสสุริยุปราคา"

ทันใดนั้นเองก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังของผม "อัตลักษณ์ที่น่าสนใจจริง ๆ... ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ได้ฝึกฝนมันเลยสินะ"

ผมหันกลับไปมองและพบกับชายชราที่ดูมีเมตตาคนหนึ่ง เขามีรูปร่างเล็ก แต่มีท่าทีที่ดูสง่างาม เขาสวมเสื้อสูทสีอ่อนและมีผ้าพันคอสีขาวรอบคอ

"คะ... คุณคือ... เนซุ!" ผมเอ่ยชื่อออกมาอย่างไม่เชื่อสายตา นี่คือครูใหญ่โรงเรียน UA. สุดยอดโรงเรียนสำหรับฮีโร่!

"อืม... เจ้าคงจะรู้จักข้าสินะ" ครูใหญ่เนซุเอ่ยด้วยรอยยิ้ม "ข้าเพิ่งจะมาถึงและเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเข้าพอดี ดูเหมือนเจ้าจะตกลงมาจากที่สูงด้วย... หรือไม่ก็มาจากที่ไกลมาก ๆ"

ครูใหญ่เนซุเดินเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น และยกมือขึ้นลูบคางอย่างพิจารณา "ข้าเห็นแววในตัวเจ้า... พลังที่สามารถดูดซับแสงสว่างได้เป็นอัตลักษณ์ที่น่าทึ่งมาก แต่มันยังไม่ได้รับการฝึกฝนอย่างเป็นระบบ"

"ข้าไม่รู้ว่านี่คือพลังอะไร... ผมเพิ่งรู้ตัวว่ามีมันเมื่อกี้เอง" ผมสารภาพออกไปตามตรง

"นั่นยิ่งน่าสนใจ" ครูใหญ่เนซุยิ้มกว้าง "ถ้าอย่างนั้น... เจ้าสนใจที่จะมาเรียนที่โรงเรียน UA. กับข้าไหม? ข้าจะช่วยเจ้าควบคุมพลังนี้และสอนให้เจ้าเป็นฮีโร่ที่ดี"

ผมมองไปยังครูใหญ่เนซุอย่างอึ้ง ๆ การถูกเชิญให้เข้าเรียนในโรงเรียนฮีโร่อันดับหนึ่งของโลกในวันที่ผมเพิ่งจะหลุดมายังโลกใบนี้ มันเป็นเรื่องที่เกินกว่าจะจินตนาการได้

"ผม..." ผมลังเลเล็กน้อย "ผมควรจะไปกับคุณเหรอครับ?"

ครูใหญ่เนซุหัวเราะเบา ๆ "เจ้าไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่ จริงไหม? เจ้าหลุดมาในโลกที่เจ้าไม่รู้จัก... และข้าก็คือคนเดียวที่สามารถช่วยเจ้าได้ในตอนนี้"

ผมมองไปยังกลุ่มฮีโร่ที่กำลังเก็บกวาดวายร้ายอยู่ไกล ๆ มองไปยังผู้คนที่กำลังชื่นชมยินดีกับการต่อสู้ และมองไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ผมเพิ่งจะเห็นเป็นครั้งแรก

"ก็จริงครับ..." ผมเอ่ยออกมาเบา ๆ "ผมไม่มีอะไรจะเสียแล้ว"

ผมเงยหน้าขึ้นมองครูใหญ่เนซุ "ถ้าอย่างนั้น... ได้โปรดนำทางผมด้วยครับ"

ครูใหญ่เนซุยิ้มอย่างพอใจ "ยินดีต้อนรับสู่โลกของฮีโร่... สึคาสะ"

และนั่นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวของเด็กหนุ่มผู้มาพร้อมกับอัตลักษณ์ "Eclipse" ในโลกที่เต็มไปด้วยฮีโร่และวายร้าย

โปรดติดตามตอนต่อไป...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***