หลังจากวันฝนพรำในวันนั้น
มีนาก็เริ่มเปลี่ยนเส้นทางเดินของเธอเล็กน้อยในทุกเช้าและเย็น
แทนที่จะตรงไปยังบริษัทเหมือนทุกวัน เธอเลือกเดินผ่านร้าน “เวลาเดิม”
และบางครั้ง…ก็หยุดพูดคุยกับชายหนุ่มเจ้าของร้านนาฬิกาที่เธอเพิ่งรู้จักชื่อ
“พัท”
ชื่อของเขาอาจจะธรรมดา
แต่ความเงียบของเขา กลับมีเสน่ห์อย่างประหลาด
มันไม่ใช่ความเงียบที่ทำให้รู้สึกอึดอัด
แต่มันเป็นความเงียบที่ทำให้มีนารู้สึกปลอดภัย เหมือนได้พักจากโลกที่วุ่นวาย
⸻
เช้านี้ ท้องฟ้าแจ่มใสจนดูเหมือนเมื่อคืนฝนไม่เคยตก
มีนาเดินมาหยุดหน้าร้าน พร้อมรอยยิ้มเล็ก ๆ บนริมฝีปาก
วันนี้เธอมีแผน
ไม่ใช่แผนใหญ่โตอะไรหรอก แค่…จะพกขนมปังชิ้นหนึ่งมาให้เขา
เธอเปิดประตูร้าน เสียงกระดิ่งดังกรุ๊งกริ๊งเบา ๆ เหมือนเคย
พัทเงยหน้าจากโต๊ะทำงาน และพยักหน้าเบา ๆ
“สวัสดีค่ะคุณพัท”
“สวัสดีครับคุณมีนา”
เสียงทักทายธรรมดา…แต่ทำไมมันอบอุ่นกว่าคำหวาน ๆ จากใครหลายคนที่เธอเคยรู้จัก
มีนาวางขนมปังไว้บนโต๊ะ
“ฉันซื้อมาฝากค่ะ ขนมปังครัวซองต์อัลมอนด์เจ้านี้อร่อยมากเลยนะ ลองดูค่ะ”
พัทมองกล่องกระดาษเล็ก ๆ แล้วพยักหน้าอีกครั้ง
ไม่พูดอะไรเพิ่มเติม เขาแค่ยิ้มบาง ๆ
ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาอย่างระมัดระวัง ราวกับมันเป็นของมีค่ามากกว่าขนมธรรมดา
⸻
“คุณชอบเพลงมั้ยคะ?”
มีนาถาม ขณะสายตากวาดมองรอบร้าน
“ชอบครับ” พัทตอบเรียบ ๆ
“แล้ว…ฟังแนวไหนเหรอคะ?”
เขาเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะเอื้อมไปเปิดวิทยุเครื่องเล็ก ๆ ข้างโต๊ะทำงาน
เสียงเพลงเก่าค่อย ๆ ลอยมาในอากาศ — เป็นเสียงเปียโนช้า ๆ กับเสียงนักร้องหญิงนุ่ม ๆ ราวกับลูบหัวใจ
“เพลงนี้ฉันก็ชอบค่ะ…”
มีนายิ้มบาง ๆ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามเขา
เป็นครั้งแรกที่เธอได้นั่งในร้านนี้ ไม่ใช่แค่ยืนคุยผ่านกระจกหรือประตู
พัทวางขนมลง ขยับนาฬิกาข้อมือเก่า ๆ ที่เขากำลังซ่อมอยู่ออกไป
ก่อนจะพูดเบา ๆ ว่า
“ผมไม่ค่อยพูดเก่งหรอกครับ… เพลงเลยเป็นเหมือนเพื่อน”
ประโยคนั้นทำให้หัวใจของมีนาสะดุดเล็กน้อย
ชายคนนี้…เขาไม่ได้เงียบเพราะไม่สนใจ
แต่เพราะเขาเลือกจะเงียบ เพื่อฟัง…และเข้าใจ
⸻
เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงโดยที่ไม่มีใครรู้ตัว
เสียงเพลงลอยไปเรื่อย ๆ สลับกับเสียงกลไกนาฬิกาและเสียงฝีเท้าของลูกค้าบางคนที่แวะเข้ามา
มีนารู้ตัวอีกทีตอนที่นาฬิกาแขวนในร้านบอกว่าเกือบจะเก้าโมงแล้ว
เธอสะดุ้งเบา ๆ ลุกขึ้นรวบกระเป๋า
“ฉันต้องไปแล้วค่ะ เดี๋ยวเข้าออฟฟิศสาย”
“ครับ” พัทตอบ “ขอบคุณสำหรับขนม… แล้วก็ เพลง”
มีนาหันมายิ้มกว้าง
“แล้วเจอกันนะคะคุณพัท”
เธอพูดก่อนจะเปิดประตูออกไป เสียงกระดิ่งยังคงดังเช่นเคย
⸻
พัทมองตามหลังเธอเงียบ ๆ
มือขวาค่อย ๆ เปิดลิ้นชักโต๊ะ หยิบสมุดเล่มเล็กที่เขาจดทุกอย่างไว้
เขาเขียนบรรทัดใหม่อย่างเงียบงัน
“อังคารที่แดดดี – เธอชอบเพลงเดียวกับฉัน”
“ชื่อของเธออยู่ในเพลงรักมากกว่าที่เธอคิด…”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments