🔥 ตอนที่ 3: ยั่วไปก็เท่านั้น ถ้ายังไม่โดน “กิน” จริง ๆ
---
กลางค่ำคืนในคฤหาสน์โบเก็ต แสงจันทร์ส่องลอดม่านบาง ผ้าเนื้อดีพลิ้วไหวตามลมอ่อน
ลูคัส โบเก็ต ยืนอยู่หน้ากระจก
ผมยาวสีดำถูกรวบไว้หลวม ๆ หลังการอาบน้ำ
เธอสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาว...ไม่ติดกระดุมสักเม็ดเดียว
> “หึ… ไรนะ… ถ้าเธอคิดว่าเล่นกับฉันแล้วจะหนีไปได้ง่าย ๆ…”
มือเรียวยกไวน์ขึ้นจิบ ก่อนจะได้ยินเสียงเคาะประตูเบา ๆ
ก๊อก… ก๊อก…
> “ฉันเข้ามาแล้วนะ~♡”
เสียงหวานซุกซนของริน ไรนะ ดังขึ้น ก่อนที่ร่างเล็กจะเดินเข้ามาในห้อง…แบบไม่ได้ขออนุญาตจริงจัง
เด็กสาวในชุดนอนลูกไม้ซีทรูสีขาวลายดอกไม้
รอยยิ้มสดใสปนซน ชวนให้จิตใจคนเย็นชาสั่นไหว
> “นี่เธอ...แต่งตัวมาเพื่อฆ่าฉันเหรอ?” “เปล๊า~ มาเพื่อยอมให้เธอกินต่างหาก~♡”
---
ลูคัส หรี่ตา ดันแก้วไวน์ทิ้งไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเดินเข้าไปหาช้า ๆ
> “เธออายุ 17…รู้ใช่ไหมว่าฉันควรจะไล่เธอกลับ?”
ไรนะเชิดหน้า ยื่นมือขึ้นลูบเสื้อเชิ้ตของอีกฝ่าย
ปลายนิ้วลากเบา ๆ บนแผ่นอก
> “แต่ถ้าฉันบอกว่า…ฉันยินยอมให้จับ ให้จูบ และให้ครอบครองล่ะ?”
ลูคัสชะงัก…
> “เธอพูดอย่างกับเข้าใจเกมนี้แล้วจริง ๆ”
“งั้น…สอนฉันสิ”
ไรนะแกล้งก้มกระซิบใกล้ ๆ หูอีกฝ่าย
“เริ่มจาก ‘จูบ’ ก่อนมั้ย?”
---
ลูคัสไม่รอแล้ว—
มือข้างหนึ่งดันร่างเล็กชิดกำแพง อีกข้างยกคางเธอขึ้นเบา ๆ
ริมฝีปากแตะลงมาช้า ๆ หนักแน่นแต่ไม่เร่งรีบ
เหมือนทดสอบ...ว่าคนตรงหน้าไหวแค่ไหน
แต่ริน ไรนะ…
กลับสอดแขนโอบคอเธอไว้ แล้วจูบกลับ...อย่างร้อนแรง
จูบแรก… กลายเป็นสนามรบ
ไม่มีใครยอมอ่อนข้อ ไม่มีใครยอมถอย
มีเพียงเสียงหอบเบา ๆ ที่ดังขึ้น…กับลมหายใจร้อน ๆ ที่พันกัน
> “อื้มม...เจ๊ลูคัส~ จูบเก่งจังเลย...แต่ยังไม่ถึงครึ่งของฉันหรอกนะ~♡”
ตึง! ลูคัสดันไรนะลงบนเตียง ไม่พูดสักคำ
เพียงแค่โน้มตัวลงตาม...ในดวงตาเปล่งแสงเหมือนสัตว์นักล่า
> “ปากดีนัก...งั้นคืนนี้ก็เตรียมตัวร้องชื่อฉันไปจนถึงเช้าได้เลย”
---
💋 ฉาก fade to black (แต่ใจไม่ fade)
เสียงเสื้อผ้าถูกดึง
เสียงจูบที่ยาวนาน
เสียงครางที่พยายามกดไว้…แต่หลุดออกมาทุกครั้งที่ลูคัสไล้ปลายลิ้นไปตามผิวกาย
“อ๊า…พอแล้ว...มะ ไม่ไหว…”
“ฉันยังไม่ได้ครึ่งด้วยซ้ำ อย่ามาท้าทายฉันถ้าเธอยังน่ารักขนาดนี้…”
คืนทั้งคืนเป็นของพวกเธอ—
ไม่มีใครรอด
ทั้งคนรุก ทั้งคนรับ…
ต่างพังเพราะความต้องการที่กดไม่ไหว
---
เช้าวันถัดมา
รินนอนหมดสภาพอยู่ใต้ผ้าห่ม ชุดนอนกระจัดกระจาย
ลูคัสนั่งไขว่ห้างอ่านเอกสารอยู่ข้างเตียง ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อคืน
แต่รอยจูบสีแดงบนคอกับไหล่ของเธอ...มันฟ้องหมดทุกอย่าง
> “อย่าดื้ออีกนะ...ฉันไม่การันตีว่าครั้งหน้าจะเบากว่านี้”
> “หึ…แต่ฉันชอบตอนเจ๊ไม่เบา…♡”
---
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 11
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
print: (Hello World)
อ่านแล้วต้องบอกว่าเก่งมากๆ ครับ! 👍
2025-08-06
0