ตอนที่ 3: โต๊ะว่าง กับสายตาที่ไม่ว่าง

เวลาพักเที่ยงของบังทันนวัตวิทยาคม ไม่เหมือนโรงเรียนทั่วไป

ไม่ต้องต่อคิว ไม่ต้องถือถาดเดินวนหาโต๊ะ

เพียงแค่แตะบัตรนักเรียนลงบนโต๊ะอัจฉริยะ — จอระบบสัมผัสก็จะสว่างขึ้น

เมนูแนะนำโรงอาหาร “บังทันนวัตวิทยาคม”:

อาหารเหนือ: ข้าวซอยไก่ / ขนมจีนน้ำเงี้ยว / ลาบคั่ว / น้ำพริกหนุ่ม

อาหารจีน: เป็ดย่างฮ่องกง / ซุปเต้าหู้ / ข้าวหมูแดงไหหลำ

อาหารเกาหลี: กิมจิซุป / บิบิมบับ / ต็อกบกกี / ชีสคอร์น

เครื่องดื่มสุขภาพ: น้ำกระเจี๊ยบ / ชาดอกคำฝอย / น้ำสมุนไพรอุ่น / ชานมไข่มุก

เสียงเพลงบรรเลงเบา ๆ ลอยมาในโรงอาหารทรงโค้งโปร่งที่ประดับด้วยกระจกเงาตัดแสง เงาของนักเรียนแต่ละคนสะท้อนบนผนังโค้งใส ทำให้ทุกการเคลื่อนไหวดูเหมือนภาพจากหนังไซไฟ

วันแรมเลือก “ข้าวซอยไก่” แบบไม่ใส่ผักชี

แล้วเดินไปนั่งที่มุมสุดของโรงอาหาร — โต๊ะวงกลมสำหรับสี่คนที่ตอนนี้มีแค่เธอคนเดียว

เธอไม่รู้สึกเหงา…แต่ก็ไม่ได้อิ่มใจ

“เธอ…มากินข้าวตรงนี้ทุกวันเหรอ?”

เสียงทุ้มดังขึ้นตรงด้านหลัง

วันแรมเงยหน้า

จองกุกคัง ยืนอยู่ตรงนั้น มือถือกล่องข้าวแบบหิ้วเอง

เขาพัก รอยยิ้มจาง ๆ ที่มุมปากกลับมาอีกครั้ง

“เรา…ก็ชอบข้าวซอยนะ โดยเฉพาะถ้าซุปไม่มันเกินไป”

เธอพยักหน้าช้า ๆ ไม่พูดอะไร

จองกุกนั่งลงอีกฝั่งโดยไม่ขออนุญาต ซึ่งเธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ

อีกฟากหนึ่งของโรงอาหาร