เสียงล้อกระเป๋าลากครูดผ่านพื้นซีเมนต์หน้าหอพักหญิง "อินโนว์ 02" ในช่วงสายของวันเปิดเทอมปีแรก
วันแรมยืนมองป้ายชื่อโรงเรียนสีม่วงเข้ม "บังทันนวัตวิทยาคม" อย่างเงียบ ๆ
ตัวอักษรสีขาวเด่นชัด สะอาด เรียบง่าย แต่สำหรับเธอ มันเหมือนโลหะเย็นเฉียบที่ขวางอยู่ตรงหน้า
นี่คือชีวิตใหม่
ไม่มีฝาแฝดคอยเดินข้าง ๆ
ไม่มีโต๊ะข้างหน้าต่างที่บ้าน
ไม่มีเสียงพ่อแม่ปลุกตอนสาย
มีแค่…เธอกับกระเป๋าใบหนึ่ง และโลกที่ใหญ่เกินไปนิด
“หอพักนักเรียนปี 1 ห้อง 202 ชั้นสอง ขวาสุดนะคะ”
เสียงของครูเวรหอพูดด้วยสำเนียงเหนือนุ่ม ๆ แล้วก็กลับไปจดบันทึกของตัวเองต่อ
วันแรมพยักหน้า ก้าวขึ้นบันไดไม้เหล็กไปช้า ๆ ประตูกระจกหน้าห้องสะท้อนเงาเธอเอง — ร่างบาง ผมดำยาวแค่บ่า หน้าตาเรียบนิ่ง
ในมือยังถือหมวกกันน็อกสีดำที่เธอใช้มาตั้งแต่ ม.2
มันดูเหมือนไม่เข้ากับเธอเลย — แต่จริง ๆ แล้วมันคือสิ่งเดียวที่เธอไว้ใจ
^_^
กลางวัน เธอคือนักเรียนในคลาส “DRIVE102” และ “MECH-BASIC”
เธอเรียนรู้การแยกชิ้นส่วนมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า ประกอบวงจร แปลงพลังงาน
ขณะที่เพื่อนหลายคนยังสับสนกับทฤษฎี เธอกลับใช้มือไขน็อตและบัดกรีเหมือนคนคุ้นเคยกับกลิ่นเหล็กมาตั้งแต่เกิด
"เธอเก่งเรื่องนี้เหรอ?" เพื่อนร่วมห้องถามหลังเห็นเธอปรับแต่งโครงเบาะได้ในเวลาไม่ถึงสิบนาที
"ก็แค่…ฝึกมา" วันแรมตอบสั้น ๆ ไม่ยิ้ม ไม่หลบตา
เสียงในหัวเธอดังชัด
.......เพราะนี่คือสิ่งเดียวที่เราคุมมันได้….....
-----------
แต่กลางคืน — เธอไม่ใช่นักเรียนดีเด่นในห้องอีกต่อไป
้
หลังไฟหอพักดับลง เธอจะสวมหมวกกันน็อกใบเดิม หยิบกุญแจ
แล้วเดินเบา ๆ ออกจากหอ ใช้เส้นทางลับจากคลังอะไหล่
เพื่อไปยังสนามฝึกขับรถเบอร์ 3 ที่ถูกปิดใช้ในเทอมนี้
ภายใต้แสงไฟสนามสลัว ๆ
เสียงเครื่องยนต์ไฟฟ้าดังขึ้น
ร่างของเด็กหญิงที่เงียบเกินไปในตอนกลางวัน กำลังซิ่งวนในลู่วงรี
ล้อเสียดกับพื้น ดวงตาของเธอมั่นคงกว่าทุกครั้งที่อยู่ในห้องเรียน
ไม่มีคำถามไม่มีสายตามีแค่เธอกับความเร็ว...และหัวใจที่เริ่มค่อย ๆ หายใจออก
แต่วันแรมไม่รู้เลยว่า มีสายตาคู่หนึ่ง เห็นทุกครั้งที่เธอแอบมา
ใครบางคน…ที่อยู่เงียบ ๆ อีกฟากของสนาม
ที่อาจจะกำลังเฝ้ารอให้ประตูของเธอเปิดออกบ้างเช่นกัน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 15
Comments