เสียงฝนกระหน่ำลงมาหนักหน่วงหลังจากกองถ่ายเลิกงานไปได้ไม่นาน
ท้องฟ้าครึ้มจนแทบมองไม่เห็นทางกลับที่พัก
เจนจิรา ยืนอยู่ริมระเบียงบ้านพักของกองถ่ายขนาดเล็ก สวมเสื้อฮู้ดคลุมไหล่ มองสายฝนที่กระทบพื้นคอนกรีตด้วยสีหน้าเหม่อลอย
“เหมือนฝนไม่คิดจะหยุดเลยแฮะ”
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง
เธอหันไปช้า ๆ เจอ ธันวา ยืนถือแก้วชาร้อน ๆ เดินมาหยุดอยู่ข้างเธอ
“คุณยังไม่กลับโรงแรมเหรอ” เจนจิราถาม
“รถติดอยู่ที่กองถ่ายหลัก ขับออกไปไม่ได้เพราะถนนลื่น ทีมงานเลยให้ผมพักที่นี่กับคุณ หวังว่าไม่รบกวนนะ”
เจนจิราเบิกตาเล็กน้อย “อะไรนะ ต้องอยู่ด้วยกันเหรอ”
“ก็แค่ห้องพักสองเตียง ไม่มีอะไรหรอกน่า” เขายักไหล่ “หรือคุณกลัวผม”
“ฉันไม่เคยกลัวผู้ชายเจ้าชู้” เธอสวนทันที
“งั้นก็ดี” ธันวายิ้ม ก่อนยื่นแก้วชาให้เธอ “กินหน่อยไหม จะได้อุ่นขึ้น”
เธอมองแก้วสลับกับใบหน้าเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะรับมาเงียบ ๆ
รสชาหอมกรุ่นกับไออุ่นจากแก้ว ทำให้บรรยากาศเงียบงันคลายความตึงเล็กน้อย
“คุณดูแตกต่างจากตอนอยู่หน้ากล้องนะ” เธอพูดขึ้นเบา ๆ
“หน้ากล้องคือการแสดง แต่ตอนนี้ ผมแค่เป็นคนธรรมดา” เขามองออกไปนอกหน้าต่าง สายตาอ่อนลง “บางทีผมก็เหนื่อยกับภาพลักษณ์ที่ต้องแบกไว้”
“แต่คุณก็เลือกทางนี้เองไม่ใช่เหรอ”
ธันวาพยักหน้า “ใช่ แต่บางครั้งก็อยากมีใครสักคน ที่ไม่มองผมผ่านหน้ากล้อง”
เจนจิราหลบสายตาไปทางฝนที่ยังตกไม่หยุด หัวใจของเธอเริ่มไม่เป็นระเบียบโดยไม่รู้ตัว
แต่แล้ว เสียงแจ้งเตือนมือถือก็ดังขึ้น
เธอหยิบขึ้นมาดู กลุ่มข่าวออนไลน์ที่เธออยู่ด้วยขึ้นโพสต์ใหม่
‘ธันวา ควงสาวนักธุรกิจดินเนอร์หรูเมื่อคืน ก่อนลุยกองซีรีย์วันนี้’
พร้อมรูปหลุดที่แสงไม่ชัดมากนัก แต่เห็นเขาชัดเจน
เจนชะงัก มองภาพบนจอ ก่อนเหลือบตามองชายหนุ่มข้างตัวที่กำลังยืนจิบชาอย่างสบายใจ
"เมื่อคืนคุณไปดินเนอร์กับใครมา" เธอถามเสียงเย็น
ธันวาหันมา สายตาฉงนเล็กน้อย “คุณกำลังสัมภาษณ์ผมอยู่เหรอ”
“ตอบในฐานะคนที่บอกว่าเหนื่อยกับภาพลักษณ์ก็ได้ค่ะ”
เขาหัวเราะแผ่ว ก่อนวางแก้วลงบนราวไม้
“เธอเป็นเพื่อนเก่าสมัยมหา'ลัย ที่บินกลับมาจากอังกฤษ ผมแค่ไปเจอเขาเพื่อถามสารทุกข์สุขดิบ ไม่มีอะไรอย่างที่ข่าวเขียนหรอก”
“คุณรู้ไหมว่าพูดแบบนี้มมกี่คนแล้ว”
“แต่ผมไม่เคยพูดกับใครด้วยน้ำเสียงแบบที่พูดกับคุณตอนนี้”
เจนจิราเงียบไป ดวงตาเธอฉายความลังเลเล็ก ๆ ก่อนจะหลบสายตา
“คุณไม่ต้องทำให้ฉันหวั่นไหวนะคุณธันวา ฉันไม่ใช่แฟนคลับคุณ”
“แต่ผมไม่ได้ต้องการแฟนคลับ” เขากระซิบเบา ๆ
“ผมอยากได้คนที่เห็นผม ในแบบที่ผมเป็น
ผมจริงๆต่างหาก"
คำพูดนั้นทำให้เธอไม่กล้าสบตาเขาอีกต่อไป
หัวใจเริ่มเต้นผิดจังหวะอย่างช่วยไม่ได้
และฝนในคืนนี้ ดูเหมือนจะตกนานกว่าทุกคืนที่ผ่านมา
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 21
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
kairalomps
หลายวันแล้วยังไม่มีอัพใหม่ ขอแอดอัพหน่อยละกัน!
2025-08-07
1