เหมาะบ้าอะไร เธอบ่นตีเตะชกลมกับตัวเอง กำโทรศัพท์แน่นอย่างพยายามกลั้นความหงุดหงิด
ไม่ทันได้กดวางดี ๆ เสียงเครื่องยนต์รถสปอร์ตสีดำก็ขับมาจอดเทียบตรงหน้า
กระจกเลื่อนลงอย่างช้า ๆ เผยให้เห็นใบหน้าของคนขับที่แสนคุ้นเคย
ธันวา ยักคิ้ว “ขึ้นมาสิครับคุณนักข่าว ผมขับเร็วไม่เท่าใจผมหรอกนะ”
“ขับให้ถึงอย่างปลอดภัยก็พอ” เธอว่า พลางเปิดประตูขึ้นรถอย่างไม่สบอารมณ์
ระหว่างทาง
เสียงเพลงแจ๊สเบา ๆ ลอยคลอไปกับสายลมข้างทาง แต่ในรถกลับเต็มไปด้วยความเงียบที่อึดอัด
ธันวาเหลือบมองเธอเป็นระยะ ก่อนเอ่ยถามขึ้น “ไม่คิดจะคุยอะไรบ้างเลยเหรอ”
“ฉันไม่ได้มาทำทอล์กโชว์” เธอตอบเรียบ ๆ สายตายังจับจ้องถนนตรงหน้า
“แต่คุณเป็นนักข่าวนะ ต้องมีคำถามในหัวตลอดเวลาไม่ใช่เหรอ”
“ก็มีนะ” เจนหันมาสบตา “อย่างเช่นว่าคนอย่างคุณ ตอนอยู่เงียบ ๆ คิดอะไรบ้าง”
ธันวาหัวเราะในลำคอ
“อยากรู้จริง ๆ เหรอ?” เขาชะลอรถเล็กน้อยเมื่อผ่านโค้ง ก่อนพูดต่อ “ผมก็คิดนะ ว่าถ้าวันหนึ่งผมไม่หล่อแล้ว ใครจะยังอยากรู้จักผมอยู่บ้าง”
คำพูดนั้นทำเจนจิราเงียบไปครู่หนึ่ง เธอไม่ได้คาดว่าจะได้ยินคำตอบแบบนี้
“เพราะงั้นถึงต้องทำตัวเจ้าชู้ไว้ก่อนเหรอ” เธอถามต่อ ทั้งที่ไม่มั่นใจว่าควรจะพูดหรือไม่
“เปล่า ผมแค่ไม่อยากให้ใครเข้ามาจริง ๆ มากกว่า”
“แล้วทำไม?”
“เพราะผมเคยรักใครจริง ๆ แล้วเขาก็ทิ้งผมไปตอนผมล้ม มีปัญญาในชีวิต” เขาพูดเบา ๆ จนแทบเป็นเสียงกระซิบ “ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่อยากจริงจังกับใครอีกเลย”
เจนจิรานั่งเงียบ รู้สึกเหมือนอะไรบางอย่างในใจเริ่มอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว
ไม่ใช่ เพราะสงสาร แต่เพราะเธอ เข้าใจ
“ฉันก็เคยถูกหักหลังเหมือนกัน” เธอพูดเสียงแผ่ว “ตอนที่รักใครเต็มที่ แล้วเขากลับมองเราเป็นแค่ทางผ่าน”
คราวนี้เป็นธันวาที่เงียบ
รถทั้งคันถูกกลืนด้วยเสียงลมหายใจ ของสองคน ที่ไม่ได้เอ่ยคำว่า 'เสียใจ' ออกมาตรง ๆ แต่ก็รู้ว่าทั้งคู่ ต่างก็เคยผ่านมันมาเหมือนกัน
ชั่วโมงต่อมา
รถแล่นเข้าสู่บริเวณที่พัก กองถ่ายท่ามกลางทิวเขาเขียวขจี
ธันวาจอดรถแล้วหันมาหาเธอ “อย่างน้อย การมานั่งรถกับผมวันนี้ ก็ไม่เลวร้ายขนาดนั้นใช่ไหม ”
เจนจิรามองเขานิ่ง ก่อนจะเอ่ยอย่างจริงจัง
“ฉันยังไม่ไว้ใจคุณหรอกนะคุณธันวา แต่ก็ไม่เกลียดคุณเท่าเมื่อวานแล้วล่ะ”
ธันวายิ้มกว้าง ดวงตาเขามีแววบางอย่างที่ไม่ใช่การล้อเล่น
“งั้นผมถือว่านี่คือความคืบหน้าแล้ว”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 21
Comments